Πέτρος Παπαγιώργης
Ανοικτό βιβλίο ήταν ο Γέσπερ Γιάνσον στην σημερινή παρουσίασή του από τη διοίκηση της Ομόνοιας.
Ο Σουηδός αθλητικός διευθυντής ανέλυσε τη φιλοσοφία του στον τρόπο λειτουργίας του ποδοσφαιρικού τμήματος, χαρακτήρισε πρόκληση την Ομόνοια και δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του με τις φιλοδοξίες της διοίκησης. Είπε ότι στόχος είναι οι νίκες και οι τίτλοι όμως σημαντικότερο στοιχείο είναι η ύπαρξη ενός μακροπρόθεσμου πλάνου που θα εφαρμόζεται στην ομάδα έτσι ώστε να παραμένει στα ψηλά.
Σημασία γι’ αυτόν έχει η προσωπικότητα ενός παίκτη ανεξαρτήτως του επιπέδου του πρωταθλήματος που αγωνίζεται. Είναι επίσης σημαντικό γι’ αυτόν να υπάρχει και ηλικιακή ισορροπία αλλά και ταχύτητα στην ομάδα.
Είπε ότι θα πρέπει να υπάρχει ξεκάθαρος δρόμος για τους νεαρούς προς την πρώτη ομάδα και το ρόστερ να είναι καταρτισμένο έτσι ώστε να έχουν τη δυνατότητα για να ανέβουν. Είναι με άλλα λόγια, κλειδί η ισορροπία στην ομάδα, για να μπορούν να μπουν και οι νεαροί. Τονίζουμε τη δήλωση του (γιατί έχει σημασία) ότι εντυπωσιάστηκε από τους νεαρούς της Ομόνοιας.
Δεν είχε κανένα πρόβλημα να επιβεβαιώσει την περίπτωση Νόβιτσα Εράκοβις και να αναφέρει ότι έρχεται στην Κύπρο για ιατρικές εξετάσεις. Δεν είχε επίσης πρόβλημα να δηλώσει ότι ο Σεμέδο ενδιαφέρει την Ομόνοια και ότι είναι σε επαφές μαζί του. Είπε επί του μετεγγραφικού και το εξής: «Μπορείτε να περιμένετε κάποιες αφίξεις ποδοσφαιριστών σύντομα».
Η αλήθεια είναι ότι ο Σουηδός βγήκε …εκτός γραμμής στα μετεγγραφικά. Αφού η Ομόνοια –όπως ξέρουμε- ποτέ δε σχολιάζει ονόματα που αναγράφονται στο Τύπο και αφορούν την ενίσχυση. Η αλήθεια είναι το εκτίμησε αυτό ο κόσμος. Γιατί ήταν η πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό που έτυχε επίσημης ενημέρωσης στο θέμα της ενίσχυσης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ομόνοια προσλαμβάνει Διευθυντή (Τεχνικό η αθλητικό). Ήταν κατά σειρά οι Νίκος Νταμπίζας, Ανχελ Γκόμες και Νεόφυτος Λάρκου. Οι δυο πρώτες περιπτώσεις απέτυχαν, ενώ πέτυχε η τρίτη μέχρι ενός χρονικού σημείου. Δεν μακροημέρευσε για λόγους που δεν αφορούν το παρόν. Η διαφορά αυτής τησ περίπτωσης από τις άλλες δυο ήταν ότι οι αποφάσεις παίρνονταν σε σημαντικό βαθμό, συλλογικά. Ο Γέσπερ Γιάνσον δείχνει να είναι θιασώτης της σχολής της συλλογικότητας.
Επαναλαμβάνουμε… δείχνει. Γιατί τα πάντα τώρα που γράφονται αυτές οι αράδες ανάγονται στη σφαίρα της θεωρίας.
Αυτά όλα βέβαια για την ώρα σε θεωρητικό επίπεδο. Γιατί καλή είναι η θεωρία, αλλά η πράξη είναι που κάνει τη διαφορά.
Αυτό πάντως που (μας) άρεσε περισσότερο είναι ότι ο Σουηδός δεν έκρυψε τη σκέψη του.
