Κωνσταντίνος Νικολάου
Φωνές για διαιτησίες, απολύσεις και προσλήψεις προπονητών, διοικήσεις που είναι στο στόχαστρο των οπαδών τους και διάφορα τέτοια περιλαμβάνει το μενού στο κυπριακό ποδόσφαιρο τις τελευταίες εβδομάδες. Είναι άλλωστε φυσιολογικό να αυξάνεται η πίεση από όλες τις πλευρές τέτοια περίοδο, αφού οδεύουμε στα τελευταία στάδια της σεζόν, τα οποία και θα κρίνουν πρωταθλητή, κυπελλούχο κτλ.
Πέραν όμως απ’ όλα αυτά και φεύγοντας απ’ το συλλογικό επίπεδο, είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε πως υπάρχει κι ένα σημαντικό κεφάλαιο το οποίο ονομάζεται «Εθνική Κύπρου»… και το οποίο είναι κάπως άδικο να ανοίγεται μόνο όταν έχουμε αγώνες για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι τα τελευταία χρόνια μειώθηκε αισθητά το ενδιαφέρον και για αυτό η μεγαλύτερη ευθύνη βαραίνει τους τεχνικούς υπεύθυνους.
Συμφωνούμε επίσης πως για να φτιάξουν τα πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν πολλά, ωστόσο είναι καιρός να αρχίσουν να γίνονται περισσότερες κινήσεις προς τη σωστή κατεύθυνσή. Παίρνοντας παράδειγμα από το κορυφαίο επίπεδο, το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να φτιάξει είναι το πώς λειτουργούν οι ακαδημίες σε Παγκύπρια βάση... αν και στην προκειμένη περιπτώση θα ασχοληθούμε με μια «δεξαμενή» παικτών η οποία θεωρούμε ότι δεν τυχαίνει της απαραίτητης προσοχής.
Ο λόγος για τον Αγγλοκύπριο ποδοσφαιριστή, ο οποίος λόγω της μετανάστευσης αρκετών συμπατριωτών μας στα μέσα του προηγούμενου αιώνα με προορισμό την Αγγλία… τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί. Παιδιά Κυπρίων που ζουν μόνιμα στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν ασχοληθεί επαγγελματικά με το εν λόγω άθλημα (κι όχι μόνο εννοείται), με μερικούς εξ αυτών να διακρίνονται μάλιστα σε πολύ υψηλό επίπεδο.
Πιο τρανταχτό παράδειγμα της προηγούμενης δεκαετίας αποτελεί ο Άντρος Τάουνσεντ, ο οποίος μετρά πάνω από 200 συμμετοχές στην Πρέμιερ Λιγκ και που φόρεσε επίσης 13 φορές τη φανέλα των «τριών λιονταριών». Εν ενεργεία ποδοσφαιριστής με φοβερή προοπτική (μέχρι που τραυματίστηκε) ήταν ο Νίκο Γενάρης, ο οποίος επέλεξε εν τέλει την Εθνική Κίνας κι ενώ εκείνος που ξεχωρίζει σήμερα δεν είναι άλλος από τον Μάρκους Έντουαρντς της Σπόρτινγκ Λισαβόνας (διεθνής με τις μικρές εθνικές ομάδες της Αγγλίας).
Οι εν λόγω παίκτες δεν διαφωνούμε πως αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα, επειδή δεν είναι όλοι που τα καταφέρνουν στο κορυφαίο επίπεδο. Ακόμη κι έτσι όμως, θεωρούμε πως με καλύτερες ενέργειες όταν παίκτες σαν κι αυτούς πραγματοποιούν τα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα... θα μπορέσει σε βάθος χρόνου να εμβολιαστεί η Εθνική μας με ορισμένους πολύ αξιόλογους Αγγλοκύπριους. Να μην ξεχνάμε εξάλλου πως στις πλείστες περιπτώσεις ανδρώνονται ποδοσφαιρικά σε εξαιρετικά προηγμένες ακαδημίες, κάτι που από μόνο του μπορεί να ανεβάσει το επίπεδο μας.
Και προτού μερικοί αναφέρουν τα ονόματα των Τζέισον Δημητρίου και Άντονι Γεωργίου (ο Άλεξ Γκόγκιτς είναι ξεχωριστή περίπτωση) να πούμε πως δύο χελιδόνια δεν φέρνουν ποτέ την άνοιξη. Πόσο μάλλον αν μιλάμε για μια ομάδα η οποία χρειάζεται αναδόμηση σε πολλούς τομείς, ούτως ώστε να μπορούν ποδοσφαιριστές που μεγάλωσαν σε μια άλλη χώρα να προσαρμοστούν στα δεδομένα της Εθνικής Κύπρου.
Γίνονται κατά καιρούς κάποιες προσπάθειες με κλήσεις νεαρών Αγγλοκύπριων παικτών στις μικρές μας ομάδες, όμως και πάλι θα πρέπει να υπάρξει ένα πιο στοχευμένο πλάνο, για να μπορέσουν αυτοί οι ποδοσφαιριστές να γίνουν όσο το δυνατό πιο γρήγορα «ένα» με τους υπόλοιπους και να είναι έτοιμοι για το βήμα στην πρώτη ομάδα. Και γιατί όχι… σε βάθος χρόνου να είμαστε σε θέση να προσεγγίσουμε με αξιώσεις και ορισμένους με προοπτική για μεγάλα πράγματα.
Εν κατακλείδι, η ουσία κρύβεται στο ότι από τη στιγμή που είμαστε μια μικρή χώρα χρειάζεται να κάνουμε το παν για να μεγαλώσουμε όσο γίνεται τη «δεξαμενή» από την οποία επιλέγουν ποδοσφαιριστές οι ομοσπονδιακοί μας προπονητές.
