Εφραίμ Γεωργίου
“Είς εμοί μύριοι, εάν άριστος εί” ήταν η φράση του Έλληνα φιλόσοφου Ηράκλειτου που σημαίνει πως ένας άνθρωπος αξίζει όσο μύριοι, όταν είναι άριστος. Και με αυτό στο μυαλό ως «Έλληνας της Χρονιάς» στα Τράπεζα Κύπρου Man of the Year Awards τιμήθηκε ο Δημήτρης Παπανικολάου. Ως αθλητής ξεχώριζε μα ως άνθρωπος λάμπει ακόμη περισσότερο σε μια εποχή που η μετριότητα και το σκοτάδι επικρατούν. Σε μια εποχή που ο καθένας μας κλείνεται στον μικρόκοσμο του, επιλέγοντας συνειδητά (ή και όχι) να γυρίσει την πλάτη του στον συνάνθρωπο.
Η καριέρα του Παπανικολάου στην καλαθόσφαιρα γεμάτη επιτυχίες. Θες εθνικό, θες ευρωπαϊκό, θες παγκόσμιο επίπεδο, όλα τα είχε. Τα καλάθια του έφερναν χαμόγελα στον κόσμο κι ενώ ήδη χύθηκε μπόλικο μελάνι για τα επιτεύγματα του.
Μα η μεγαλύτερη του επιτυχία δεν ήταν αθλητική. Η μεγαλύτερη του επιτυχία ήρθε όταν βρήκε το θάρρος να μιλήσει ανοιχτά για το γεγονός πως βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού, όπως ακριβώς και η κόρη του. Η στάση του έμπνευσε χιλιάδες ανθρώπους σπάζοντας ταμπού, βάζοντας ένα λιθαράκι ώστε αυτή η ρημάδα η κοινωνία να κάνει ένα βήμα μπροστά.
Μια κοινωνία που στην πρώτη αντίδραση απέναντι στον Παπανικολάου ήταν να θεωρήσει πως ξεκίνησε μια εκστρατεία «κατά του αυτισμού», λες κι είναι κάπνισμα, αλκοόλ ή ναρκωτικά. Όχι, ο Παπανικολάου στάθηκε απέναντι στο ρατσισμό, τη έμφυλη βία κι όλα τα εμπόδια που βάζει η κοινωνία μας σε άτομα που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού ή που έχουν οποιαδήποτε μορφής αναπηρία
Όταν βραβεύτηκε τα λόγια του ήταν μετρημένα και βγαλμένα μέσα απ’ τη ψυχή. “Ο παλιός ο Παπανικολάου θα προσπαθούσε να επηρεάσει τους ανθρώπους να θαυμάσουν τον ίδιο, ο καινούργιος ο Δημήτρης, προσπαθεί να κάνει τους ανθρώπους να θαυμάσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Και θα έχουμε φθάσει σε αυτό το σημείο, όταν (με αφορμή) την Καρολίνα που ήταν πριν εδώ στο βήμα, δεν θα μιλάμε για Ολυμπιονίκες και Παραολυμπιονίκες αλλά θα μιλάμε για Ολυμπιονίκες σκέτο”.
Γιατί αυτό που σαν κοινωνία πράττουμε, είναι να βάζουμε ταμπέλες, μα το κυριότερο εμπόδια στα άτομα με οποιαδήποτε μορφής αναπηρία. Αντιλαμβανόμαστε την αναπηρία ως ένα ιατρικό πρόβλημα κι αρνούμαστε πεισματικά να δούμε κατάματα πως εμείς βάζουμε τα εμπόδια, πως εμείς είμαστε το πρόβλημα απομονώνοντας αυτά τα άτομα, πως εμείς επιλέγουμε να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη.
Ο Δημήτρης όμως έσπασε τα ταμπού, μίλησε ανοιχτά, βοήθησε κι έμπνευσε συνανθρώπους μας να βάλουν μια τελεία στα εμπόδια που δημιούργησε γι’ αυτούς η κοινωνία μας. Γι αυτό σε έναν κόσμο σαν κι αυτόν άσε τη μετριότητα, φύγε από το σκοτάδι, γίνε… Παπανικολάου.
