Οι κανόνες είναι για να τηρούνται και πρέπει να ισχύουν για όλους. Κάθε κανόνας. Στη ζωή, στα γήπεδα, στις πίστες. Η τακτική της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Μηχανοκίνητου Αθλητισμού να «διαιτητεύσει» τα όρια της αγωνιστικής διαδρομής στο Red Bull Ring ακολουθούσε τη λογική και θεωρητικά, θα εξασφάλιζε… δικαιοσύνη στον δέκατο γύρο του φετινού παγκοσμίου πρωταθλήματος της Formula 1.
Είναι όμως φορές που βλέπεις, το βλέπεις από νωρίς, πως κάτι γραμμένο στο βιβλίο των κανονισμών μπορεί να μην έχει εφαρμογή στην πραγματικότητα. Γιατί να πρέπει να φαντάζει γραμμένο σε πέτρα, να μην υπάρχει δυνατότητα ευελιξίας, να εξελιχθεί από επιμονή σε εμμονή, καταλήγοντας σε νέο επικοινωνιακό αυτογκόλ ολκής;
Όταν στις κατατακτήριες δοκιμές του Grand Prix της Αυστρίας είδαμε 47 (!) γύρους να σβήνονται από το χάρτη γιατί οι οδηγοί αδυνατούσαν να έχουν και τους τέσσερις τροχούς στην λευκή γραμμή που οριοθετούσε την αγωνιστική διαδρομή, βάρεσαν καμπάνες.
Από τη μια οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, οι οδηγοί, έμοιαζαν όπως είπε και ο πρωτοπόρος της βαθμολογίας Μαξ Φερστάπεν, σαν… ερασιτέχνες. Λες και δεν ήξεραν πώς να οδηγούν εντός ορίων! Αν και σύμφωνα με όσα ακούγαμε στα team radio, το να κινείσαι στο απόλυτο όριο, σε αυτή την πίστα, με αυτή τη γενιά μονοθεσίων, με αυτό το βάρος, μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι. Ακόμα και για αυτούς τους εξωπραγματικά ταλαντούχους τύπους.
Όταν λοιπόν βλέπεις, ως FIA, πως στις κατατακτήριες δοκιμές δεν έχουμε να κάνουμε απλά με εντοπισμό κάποιας παράβασης αλλά φρενήρη προσπάθεια να καταγραφούν όλες όσες έχουν γίνει, θα έπρεπε να αναλάβει δράση. Δεν είναι λίγες οι φορές άλλωστε που βλέπουμε να αλλάζουν στην πορεία οδηγίες από τη διεύθυνση αγώνα. Ακόμα και τη διάρκεια ενός Grand Prix.
Να σας θυμίσω το Μπαχρέιν του 2021 και τις 29 (!) φορές που είχε βγει εκτός αγωνιστικής διαδρομής στη στροφή 4 ο Λιούις Χάμιλτον; Ήταν λάσκα το λουρί, ο Μάικλ Μάσι τότε το διαπίστωσε όταν είδε να το κάνει κι ο Μαξ Φερστάπεν, το έσφιξε. Με ότι αυτό συνεπαγόταν στην εξέλιξη του αγώνα.
Στην Αυστρία μπορούσε κάλλιστα να γίνει το αντίστροφο. Έχοντας δει -δεν μπορεί να μην το είχαν δει- πως η αστυνόμευση του τι γινόταν ιδίως στη στροφή 10 θα εξελισσόταν σε εφιάλτη, στη FIA θα μπορούσαν να κατεβάσουν τον πήχη της αυστηρότητας και να επιτρέψουν σε όλους τους οδηγούς να το… παρακάνουν εκεί. Άλλωστε δεν κόβουν δρόμο, μιλάμε για ένα ελάχιστα καλύτερο πλασάρισμα για την έξοδο της τελευταίας στροφής. Που στο τέλος της ημέρας, θα ήταν στη διακριτική ευχέρεια κάθε οδηγού.
Δίχως επικινδυνότητα, δίχως πονοκεφάλους, δίχως debates. Αντί αυτών, η FIA επέλεξε το δύσκολο δρόμο. Αγνόησε ομάδες και οδηγούς, παρέμεινε κάθετη για τα όρια της πίστας παρότι ήταν σαφές πως δεν θα πήγαινε καλά αυτό και τελικά… δεν πήγε!
Προειδοποιήσεις, μαυρόασπρες σημαίες, ποινές ή σε άλλες περιπτώσεις απουσία ποινών, έναν κακό χαμό επί 71 γύρους που αποδείχθηκε πως ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου. Γιατί όταν έπεσε η καρό σημαία, άρχισαν οι καταγγελίες και φτάσαμε στο τρομακτικό αριθμό των 1200 κατά προσέγγιση παραβάσεων!
Μπορείτε να αντιληφθείτε τον αριθμό; Ήταν ανθρωπίνως αδύνατο να αστυνομευτούν όλες οι παραβάσεις – ακόμα και να καταγραφούν με απόλυτη ακρίβεια. Κλήθηκε λοιπόν η Παγκόσμια Ομοσπονδία, να δουλέψει υπερωρίες, να βρει υπερβάσεις που είχε αμελήσει και να επιβάλλει ποινές που έχουν δυσαρεστήσει. Και το σημαντικότερο – που για μία ακόμα φορά, οδηγούν σε ένα μεγάλο πλήγμα αξιοπιστίας.
gazzetta.gr
