Τα δεδομένα στην Τουρκία μία εβδομάδα σχεδόν μετά την αιφνιδιαστική σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου είναι για πρώτη φορά σχηματοποιημένα αν και τα όσα θα ακολουθήσουν είναι ακόμη εξαιρετικά θολά. Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει στείλει στις φυλακές της Σιλιβρίας για ένα διάστημα που υπό προϋποθέσεις μπορεί να φτάσει και τα δύο χρόνια τον βασικό του πολιτικό αντίπαλο και έχει την δυνατότητα να δημιουργήσει μία κατάσταση που θα τον τοποθετήσει και επίσημα στην κορυφή της πολιτικής ιστορίας της Τουρκίας.
Τα ρίσκα που έχει αναλάβει είναι σημαντικά και έχουν αρκούντως – με βάση τουλάχιστον τα όσα γνωρίζουμε – αναλυθεί. Η παγκόσμια πολιτική συγκυρία και το γεγονός πως κυρίως η Ευρώπη δεν φαίνεται σήμερα να αντιδρά με την ένταση που πολλές φορές στο παρελθόν το έχει κάνει δείχνει πως ο Πρόεδρος της Τουρκίας δεν θα κινδυνεύσει – όχι άμεσα – από το εξωτερικό και τις πιέσεις που μπορεί να του ασκηθούν έμμεσα ή άμεσα.
Στο εσωτερικό μπορεί οι δρόμοι να είναι καθημερινά γεμάτοι κόσμο, κυρίως μάλιστα νεαρό, αλλά ο Ερντογάν φαίνεται να είναι πεπεισμένος πως η κοινωνική οργή θα «ξεθυμάνει» με τον καιρό ειδικά όσο οι αστυνομικές δυνάμεις δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με τους διαδηλωτές. Οι περισσότερες από 1000 συλλήψεις που έχουν γίνει μέσα σε έξι ημέρες είναι «σταγόνα στον ωκεανό» των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που έχουν κάνει την τολμηρή επιλογή να βγουν και να διαδηλώσουν. Το μεγάλο στοίχημα και πάλι για τον Ερντογάν παραμένει όμως με διαφορά και πάλι η οικονομία.
Μέσα στα σχεδόν 30 χρόνια πολιτικής πορείας στην χώρα ο Ερντογάν καλείται και πάλι να θυμηθεί την πρώτη του πολιτική «νιότη» και να επαναλάβει τα βήματα που έφεραν μετά από δεκαετίες την τουρκική οικονομία ξανά στην επιφάνεια… Αυτό το στοίχημα είναι αρκετά πιο δύσκολο από την πρώτη φορά καθώς τότε ο Ερντογάν εν δικαίω ζήτησε και έλαβε πίστωση χρόνου… δεν ήταν δικό του δημιούργημα εκείνη η κρίση. Σήμερα μετά από 11 χρόνια στην τουρκική Προεδρία ο πραγματικός πληθωρισμός καλπάζει και η λίρα βρίσκεται καθημερινά σε όλο και πιο χαμηλά επίπεδα – ενδεικτικό είναι πως την περασμένη Τετάρτη η τουρκική λίρα ήταν στα ίδια επίπεδα ισοτιμίας με την ουκρανική γρίβνα αλλά η Ουκρανία βρίσκεται περισσότερα από τρία χρόνια σε πόλεμο…
Οι πολίτες με βασικό μισθό που δεν αρκεί ούτε για 15 ημέρες και τους νέους πτυχιούχους να μένουν με τους γονείς τους καθώς η στεγαστική κρίση και τα απίστευτα υψηλά ενοίκια είναι ο κανόνας, εξεγείρονται… Ο Τούρκος Πρόεδρος μπορεί να υπεραμύνεται των επιλογών του αλλά γνωρίζει καλά πως εάν δεν φτάσει γρήγορα και κυρίως αποδοτικά για την τσέπη των Τούρκων σε νέες «νίκες» τότε τα προβλήματα που είναι μπροστά του είναι από τα δυσκολότερα της καριέρας του. Στο ερώτημα που τίθεται τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας «γιατί επέλεξε αυτή την τόσο ακραία κίνηση τώρα;» η απάντηση εδράζεται κυρίως στο γιατί ο Ερντογάν πιστεύει στις ικανότητές του και στον χρόνο.
Φαίνεται πως η στρατηγική του είναι αυτή της αναμονής και των κινήσεων με σχέδιο τουλάχιστον τριετίας. Φαίνεται από τον τρόπο που διαχειρίζεται τα «απόνερα» που δημιούργησε το δικό του βότσαλο στη λίμνη πως ο Ερντογάν θα εξαντλήσει την τριετία μέχρι το 2028 και θα προσεγγίσει προσεκτικά το ζήτημα της αλλαγής του νόμου – για ακόμη μία φορά – που θα του δώσει δικαίωμα σε ακόμη μία θητεία. Το πρόβλημα σήμερα για τον ίδιο γίνεται ίσως πιο σύνθετο από όσο θα περίμενε καθώς υπάρχουν παράγοντες που δύσκολα μπορεί να καθορίσει – όχι τουλάχιστον σήμερα ή για τους επόμενους μήνες.
Σε πρώτο χρόνο δεδομένα θα επιχειρήσει να προωθήσει δίωξη και για την κατηγορία της τρομοκρατίας καθώς με αυτή της διαφθοράς ο Ιμάμογλου δύσκολα θα μείνει στις φυλακές για το μέγιστο από το νόμο προβλεπόμενο. Σε δεύτερο χρόνο θα επιχειρήσει να εκπέσει μέσω της δεύτερης κατηγορίας της θέσης του ο Δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης και τα καθήκοντά του να αναλάβει ειδική επιτροπή δικής του επιλογής… ο στόχος και πάλι φαίνεται να είναι ο ίδιος ο Δήμαρχος της Πόλης αλλά στο βάθος είναι κυρίως τα τεράστια κεφάλαια που αυτός διαχειρίζεται.
Η Τουρκία του Ερντογάν σήμερα έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη όχι επενδύσεις αλλά άμεσες λύσεις στα καθημερινά κάτι για το οποίο ο Ερντογάν του 2010 είχε τρόπο αλλά ο σημερινός μοιάζει πολύ διαφορετικός. Μπορεί την διαδρομή και τις κρίσιμες αποφάσεις να τις λαμβάνει και πάλι ο ίδιος αλλά στη μάχη την οποία τους όρους επέλεξε να βάλει προς όλες τις πλευρές ο πρώτος και βασικότερος αντίπαλος που πρέπει να κερδίσει δεν είναι το CHP και ο Ιμάμογλου αλλά ο ίδιος του ο εαυτός. Για όλους τους ανθρώπους ακόμη και τους αποδεδειγμένα ικανότερους ο καθρέφτης είναι μία πρόκληση που δύσκολα καταφέρνουν να υπερκεράσουν είναι το τελευταίο εμπόδιο που χωρίζει τον «μεγάλο» από τον «σπουδαίο».
Πηγή: Protothema
