24news team
Στην εκδήλωση του ΑΚΕΛ για την επέτειο της Ανεξαρτησίας στην Αναγέννηση Προσφύγων Λεμεσού παρευρέθηκε ο υποψήφιος για την Προεδρία, Ανδρέας Μαυρογιάννης.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, ο κος. Μαυρογιάννης έριξε τα πυρά του εναντίον Αβέρωφ Νεοφύτου και Νίκου Χριστοδουλίδη για Κυπριακό και συγκεκριμένα τα Βαρώσια, λέγοντας ανάμεσα σε άλλα ότι «Είχαν και οι δύο λόγο και ρόλο». Ο κος Μαυρογιάννης, έκανε λόγο και για προσωπικές φιλοδοξίες και εκλογικές σκοπιμότητες που ο τόπος πλήρωσε ακριβά.
Aυτούσια η ομιλία του κ.Μαυρογιάννη:
Ενώ για άλλες χώρες η επέτειος της ανεξαρτησίας τους είναι μέρα γιορτής, για την Κύπρο είναι μέρα περισυλλογής και προβληματισμού.
Ο λόγος είναι απλός. Ονομάζεται τουρκική κατοχή. Η Κύπρος μέσα από αιματηρούς αγώνες κέρδισε την ανεξαρτησία της, αλλά λίγα χρόνια αργότερα μέσα από μία εξίσου αιματηρή πορεία, με αποκορύφωμα την προδοσία του 1974, έπεσε θύμα της τουρκικής εισβολής και μέχρι σήμερα παραμένει διαιρεμένη με το συρματόπλεγμα να χωρίζει έδαφος και ανθρώπους.
Παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια από την περίοδο εκείνη που καθόρισε το μέλλον της πατρίδας μας, δεν έχουμε καταφέρει δυστυχώς όλοι να συνειδητοποιήσουμε, να κατανοήσουμε τί έγινε, γιατί έγινε. Το κυριότερο συχνά φαίνεται να μην διδαχθήκαμε από τα συμπεράσματα που προκύπτουν.
Μόλις που θυμούμαι τον εαυτό μου στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές του 1960. Σίγουρα όμως, θυμάμαι τα γεγονότα που χάραξαν μία για πάντα τη ψυχή μου. Την ώρα που οι Άγγλοι έφερναν με χειροπέδες τον πατέρα μου στην κηδεία του αδελφού μου. Και αναλογίζομαι κάθε φορά με πόσο ηρωισμό πήγε ο λαός μας να φάει τον ασήκωτο βράχο με το νύχι. Πόσες θυσίες, πόση αυταπάρνηση από ένα λαό που τόλμησε να τα βάλει με ένα πανίσχυρο αντίπαλο, που στάθηκε όρθιος μπροστά στην αγχόνη, που δεν παραδόθηκε κι ας ήταν κυκλωμένος, που δεν τα έβαλε κάτω ακόμα και όταν κατάλαβε ότι η μάχη ήταν χαμένη.
Με την ευκαιρία της επετείου της Κυπριακής Ανεξαρτησίας αποτίουμε ξανά φόρο τιμής σε όλους όσοι αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την δημοκρατία σε αυτό τον τόπο. Σε όλους όσοι αγωνίστηκαν για ν’ ανασάνει η Κύπρος ελεύθερη, για να ζήσει ο λαός της ενωμένος σε συνθήκες ειρήνης και ευημερίας.
Η Κύπρος μία φτωχή και αγροτική χώρα, με την πλειονότητα του λαού της να ζει στο σκοτάδι της αμορφωσιάς και της αποικιοκρατίας, κέρδισε τελικά την ανεξαρτησία της, προχώρησε και αναπτύχθηκε μεν, μα τα βαρίδια που της φόρτωσαν δεν της επέτρεψαν να βρει τον βηματισμό της. Ξένοι δυνάστες, ο σπόρος του εθνικισμού και ο αλυτρωτισμός καταδίκασαν τη χώρα μας σε ποινή που δεν της άξιζε, που δεν της αναλογούσε.
Αντί να μετατρέψουμε σε δύναμη μας τον δικοινοτικό μας χαρακτήρα και να επιτύχουμε τη συμβίωση, την ώσμωση των ανθρώπων και τη συνεργασία, επιτρέψαμε στη διχόνοια, στις ταραχές και στην εχθρότητα να χρησιμοποιηθούν από όσους απεργάζονταν το κακό του τόπου. Θύματα μίας σολιψιστικής αντίληψης, με τον πόνο και τη δυστυχία να δεσπόζουν στην κοινωνία μας, τις πληγές να αιμάσσουν ακόμα.
Είμαστε η γενιά που μεγάλωσε με το γάλα που μας έδιναν τα Ηνωμένα Έθνη και με τα μεγάλα λόγια που σκορπούσαν απλόχερα δικοί μας και ξένοι. Αυτά ήταν η γέφυρα που μας πήγε από το ’60 στο ’74. Έτσι την ώρα που φωνάζαμε «ζήτω» και «γεια», έμπαιναν οι εχθροί στην πόλη. Είμαστε μία χώρα που η αποικιοκρατία και η διαβρωτική συμπεριφορά ντόπιων και ξένων, δεν την άφησαν να αναπτυχθεί και να ωριμάσει πολιτικά. Λίγα χρόνια μετά την ίδρυση της η Κυπριακή Δημοκρατία, κλήθηκε να διαχειριστεί το πολιτικό της πρόβλημα. Ατυχώς δε, βρέθηκαν κατά καιρούς στην εξουσία να το διαχειρίζονται αυτοί που το δημιούργησαν.
Έτσι μπορούν να εξηγηθούν από τότε μέχρι σήμερα τα πισωγυρίσματα και οι παλινωδίες που σφράγισαν την πορεία του Κυπριακού προβλήματος. Το βέβαιο είναι ότι σήμερα η εικόνα είναι πιο επιβαρυμένη, πιο σκοτεινή από ποτέ. Από τη μια ο χρόνος κυλά, δραματικά και καταλυτικά, σε βάρος μας. Από την άλλη φτάσαμε σήμερα δεκαετίες μετά την τραγωδία που έζησε ο τόπος μας, με την απειλή της διχοτόμησης να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας, με τη λύση δύο κρατών να κυκλοφορεί στη συνείδηση ως «μία κάποια λύση» όχι από άλλους, αλλά από εμάς τους ίδιους. Είναι αδιανόητο να έχουν βρεθεί Ελληνοκύπριοι που να τους πέρασε από το μυαλό ότι θα ήταν λύση η μη λύση. Ότι ακόμα χειρότερα, θα ήταν λύση η διχοτόμηση με τη δική μας την υπογραφή. Ότι θα ήταν λύση να καταδικάσουμε την Κύπρο να μοιραστεί μια για πάντα, μισή τουρκική και μισή να απειλείται αιωνίως από τον τουρκικό επεκτατισμό. Ποτέ. Ποτέ ας μην τους περάσει από το μυαλό ότι, θα επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο.
Θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να ανοίξει το παράθυρο στην ελπίδα. Γιατί είναι βαθιά μας η πεποίθηση ότι χωρίς να λυθεί το Κυπριακό, η Κύπρος δεν έχει μέλλον. Ό,τι κτίζουμε, θα το κτίζουμε πάνω στην κινούμενη άμμο της κατοχής που μοιραία θα μας καταπιεί όλους, αν δεν καταφέρουμε να απαλλαγούμε από αυτήν.
Κατά την ταπεινή μου άποψη υπάρχουν δύο τρόποι να χειριστεί κάποιος το Κυπριακό πρόβλημα μετά το 1974. Ο ένας είναι να λειτουργούμε αμυντικά, να κάνουμε πυρόσβεση κάθε φορά που η Τουρκία επιχειρεί να επιβάλει ένα νέο τετελεσμένο. Ο άλλος είναι να δίνουμε στο όραμα της επανένωσης σάρκα και οστά, μέσα από θέσεις και προτάσεις που θα θέτουν την Κυπριακή Δημοκρατία ένα βήμα μπροστά.
Αυτή την ώρα που το Κυπριακό πρόβλημα είναι κυριολεκτικά στο παρά πέντε, ο λαός δεν μπορεί να εμπιστευτεί ξανά αφελείς προσεγγίσεις που πίστεψαν ότι η τουρκική στρατηγική στην Κύπρο «είναι πυροτέχνημα». Και το λέω αυτό δίχως να διαχωρίζω τον Πρόεδρο του Δημοκρατικού Συναγερμού από τον τέως Υπουργό Εξωτερικών. Γιατί είχαν και οι δύο λόγο και ρόλο στην πολιτική διαχείριση του Κυπριακού προβλήματος και σε αυτό πορεύτηκαν μαζί, ομόθυμα. Δεν είχε αντιδράσει ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου όταν ο κ. Χριστοδουλίδης έλεγε ότι η Τουρκία ρίχνει «πυροτεχνήματα» για την Αμμόχωστο, αλλά δεν θα προχωρήσει στο άνοιγμα της περίκλειστης περιοχής. Αντίθετα, λίγο αργότερα δήλωνε ότι ο ίδιος εκτιμούσε πως «δεν θα συνεχίσουν επιπρόσθετες προκλητικές ενέργειες όσον αφορά τα Βαρώσια».
Προσωπικές φιλοδοξίες, εκλογικές σκοπιμότητες και κοντόφθαλμες αντιλήψεις, τις οποίες ο τόπος πλήρωσε και πληρώνει ακριβά. Τώρα προσπαθεί ο ένας να διαφοροποιηθεί από τον άλλον. Όμως, ήταν όλοι μαζί που καλλιεργούσαν την εικόνα ότι μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι, γιατί έχουν δήθεν θωρακίσει την Κύπρο, γιατί μπορούν δήθεν να στριμώξουν και να τιμωρήσουν την Τουρκία. Μεγαλοστομίες και επικοινωνιακά κόλπα φιλοτεχνούσαν όλα αυτά τα χρόνια μία εικόνα, μα η πραγματικότητα στέκεται πλέον αδυσώπητη μπροστά μας. Απέναντι μας έχουμε ένα κίνδυνο που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Η τουρκική προκλητικότητα, όσο βρίσκει χώρο θα γιγαντώνεται, όσο της επιτρέπουν τα δεδομένα θα επιτίθεται. Για αυτό και πρέπει επιτέλους να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Ο μόνος δρόμος σωτηρίας, είναι να ξεκινήσει μία σοβαρή, συνεπής και ουσιαστική προσπάθεια για να καταλήξουμε επιτέλους σε ειρηνική και δίκαιη λύση του Κυπριακού. Λύση Διζωνικής, Δικοινοτικής, Ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, προς όφελος όλων των Κυπρίων. Δηλώνουμε και είμαστε έτοιμοι για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, από το σημείο που διακόπηκαν, με βάση το πλαίσιο Γκουτέρες και τις διαπραγματευτικές συγκλίσεις. Δηλώνουμε και είμαστε έτοιμοι να αναπτύξουμε πρωτοβουλίες και προτάσεις που θα μας οδηγήσουν μπροστά στη διαπραγματευτική διαδικασία. Δηλώνουμε και είμαστε έτοιμοι να αξιοποιήσουμε κάθε κίνητρο και κάθε περιθώριο για να δώσουμε ώθηση στην διαδικασία της λύσης του Κυπριακού.
Η ΔΔΟ είναι καλή λύση και μπορεί να είναι βιώσιμη και δίκαιη και να διασφαλίζει το μέλλον και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων, σε μία σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία.
Μόνο πάνω στα γερά θεμέλια της ειρήνης και της ασφάλειας σε μία Κύπρο απαλλαγμένη από στρατούς και επανενωμένη, μπορούμε να χτίσουμε ένα ελπιδοφόρο αύριο. Ένα τόπο όπου ελεύθερος πλέον θα μπορεί να αναπτυχθεί πραγματικά, όπου οι δυνατότητες της οικονομίας θα πολλαπλασιαστούν και οι πόροι από αυτήν θα μπορούν να διοχετευτούν προς όφελος της της κοινωνίας, της έρευνας, της καινοτομίας, της συνολικής ανάπτυξης. Θέλουμε να γίνει η Κύπρος μία χώρα παράδειγμα, γέφυρα ειρήνης και συνεργασίας, παράδειγμα αρμονικής συμβίωσης και δημιουργίας. Έτσι θα μπορέσει η χώρας να βρει ξανά τον βηματισμό της, στο εσωτερικό αλλά και στον διεθνή χώρο.
Πάνω σε αυτές τις στέρεες βάσεις θέλουμε να χτίσουμε το αύριο που οραματιζόμαστε, την Κύπρο που μας αξίζει. Ξεπερνώντας τις νοοτροπίες του ’60, θέλουμε να τιμήσουμε στην πράξη το συμβόλαιο μας με τον λαό για μία διακυβέρνηση που θα έχει σημαία της τη διαφάνεια, τη χρηστή διοίκηση, τη λογοδοσία. Θέλουμε να δώσουμε φτερά στους νέους μας για να πάνε ψηλά, αλλά να μπορούν να μείνουν εδώ στον τόπο τους και να προκόψουν. Με ένα κράτος που θα παρέχει ποιοτική Παιδεία και θα λειτουργεί καταλυτικά για την ανάπτυξη των επιστημών και των γραμμάτων, του Πολιτισμού και της δημιουργίας. Με ένα κράτος που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πολλών, με πολιτικές που θα προστατεύουν τους αδύνατους, θα αναβαθμίζουν τη δημόσια υγεία, θα προστατεύουν τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, θα πατάσσουν τη διαφθορά και τη διαπλοκή.
Το έχω πει πολλές φορές ότι, είναι για εμένα μεγάλη τιμή η στήριξη του ΑΚΕΛ στην υποψηφιότητά μου. Δεν το λέω ελαφρά τη καρδία. Ούτε το λέω γιατί είναι η μεγαλύτερη δύναμη της αντιπολίτευσης. Είναι μεγάλη τιμή για εμένα η στήριξη μίας πολιτικής δύναμης με διαχρονικά συνεπή και ορθή πολιτική γραμμή λύσης του Κυπριακού. Είναι μία μεγάλη δύναμη, που έβαλε πλάτες και έχυσε αίμα για να προστατεύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, της οποίας την 62η επέτειο γιορτάζουμε σήμερα. Το ΑΚΕΛ, αγωνίστηκε και αγωνίζεται διαχρονικά για την επανένωση του τόπου. Είναι επίσης το εμπειρότερο πολιτικό κόμμα του τόπου, η πολιτική εκείνη δύναμη που πάντοτε συνέβαλε δημιουργικά στην ανάπτυξη του κυπριακού κράτους, της δημοκρατικής κουλτούρας, της ανάπτυξης των θεσμών στον τόπο μας.
Νιώθω δέος και ταυτόχρονα μεγάλο το βάρος της ευθύνης. Είμαι όμως βέβαιος ότι όλοι μαζί, όλοι όσοι θέλουμε την αλλαγή, την πραγματική, προοδευτική αλλαγή μπορούμε! Ο τόπος μας έχει ανάγκη μίας καινούριας αρχής. Ο τόπος μας έχει ανάγκη, κατά τον ποιητή, να «συνθέσει μία νέα Ιστορία». Πάμε, μαζί, αποφασισμένοι, να γίνουμε τα χέρια που θα τη γράψουν! Η Κυπριακή Δημοκρατία πέρασε από πολλές φουρτούνες και επέζησε, χάρις στους ανθρώπους της. Και πάλι θα ορθοποδήσει. Η Κύπρος μπορεί!
