Χρύσανθος
Σε τσουνάμι εξελίσσεται η ροή καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση κατά ηθοποιών και σκηνοθετών στην Ελλάδα. Πολύ γνωστές ηθοποιοί αλλά και ερμηνεύτριες καταγγέλλουν επώνυμα και δημόσια τις επιθέσεις που δέχτηκαν και συγκλονίζουν. Οι τηλεθεατές και αναγνώστες παρακολουθούν με ανοιχτό το στόμα τα όσα λέγονται για γνωστά αστέρια του θεάματος, τα οποία ήταν υπεράνω υποψίας.
Η καταγγελία των περιστατικών παρενόχλησης και κακοποίησης που άρχισε από τον χώρο του αθλητισμού επεκτάθηκε στον χώρο του θεάτρου, του τραγουδιού και της τηλεόρασης όπου φαίνεται πως το φαινόμενο ευδοκιμεί.
Σποραδικές αναρτήσεις και αναφορές γίνονται και στην Κύπρο για σεξουαλική παρενόχληση σε διάφορους τομείς της ψυχαγωγίας. Ωστόσο τα στόματα εδώ παραμένουν ερμητικά κλειστά, παρά το γενναίο παράδειγμα της Άντρης Ελευθερίου.
Η Ελευθερίου η οποία κατήγγειλε πολύ πριν από την Μπεκατώρου την κακοποίηση που υπέστη παραμένει απελπιστικά μόνη. Μπορεί και άλλα άτομα να έχουν αναφέρει σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και στο χώρο του αθλητισμού αλλά και του θεάματος αλλά η Ελευθερίου είναι η μόνη μέχρι στιγμής που τόλμησε να το κάνει στη δημόσια σφαίρα.
Και δυστυχώς να επιβεβαιώσει πως ένα χελιδόνι δεν φέρνει την Άνοιξη. Στην Κύπρο…
Για τις νοσταλγικές χρυσές, ολόχρυσες μπορώ να πω, εποχές της κυπριακής TVμίλησε πρόσφατα ο Ανδρέας Δημητρόπουλος που ήταν καλεσμένος στην εκπομπή της Χριστιάνας Αριστοτέλους. Όπως είπε, είχε την τύχη να δουλέψει την καλή εποχή και να βγάλει αρκετά λεφτά. Τι σημαίνει αυτό;
Έδωσε ως παράδειγμα το ποσό που έπαιρνε από την κυπριακή εκπομπή “Που Πάμε;” την οποία παρουσίαζε το 2005 με τον Παναγιώτη Δημόπουλο. Το ποσό ανερχόταν στις 9 χιλιάδες λίρες μηνιαίως!
Όπως ανέφερε: « Ήταν τρελά τα λεφτά για την εποχή εκείνη… 9.000 λίρες. Ήταν και το παζάρι διαφορετικό. Τότε ήταν εποχές που υπήρχε διαφήμιση πολλή, ήταν μία εκπομπή που πήγαινε πάρα πολύ καλά, είχε φέρει πολλά έσοδα».
Το άκουσα και διερωτήθηκα ποιος να ήταν άραγε τότε ο μισθός των διευθυντών και των ίδιων των καναλαρχών; Τα χρόνια πέρασαν μαζί και η εποχή των παχιών αγελάδων.
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις…
Αν μάλιστα κάνω μια σύγκριση με τη σημερινή κατάσταση και τους μισθούς στα κανάλια που έχουν πέσει στα τάρταρα μαζί με τη διαφήμιση και τα έσοδα, το κλάμα το έχω σίγουρο…
Τηλεπαρουσιάστρια πρωϊνού μαγκαζίνο εξακολουθεί να νομίζει ότι βρίσκεται σε παιδική χαρά και όχι σε στούντιο σοβαρής (λέμε τώρα) εκπομπής. Με τα νάζια της ίσως να πιστεύει ότι φέρνει χαμόγελα στους τηλεθεατές. Και όντως αυτό μπορεί να συμβαίνει αλλά πρόκειται για χαμόγελα συγκατάβασης στην καλύτερη περίπτωση ή νευρικό γέλιο στη χειρότερη.
Καλά δεν βρέθηκε κανένας να της πει ότι το έχει παρακάνει και πως τα χαζοχαρούμενα νάζια της διώχνουν ομαδικώς όσους λίγους τηλεθεατές έχουν παραμείνει στην εκπομπή και στο κανάλι;
