Της Μελίνας Αλεξοπούλου
«Αν έχεις τύχη διάβαινε» λέει μια παροιμία… Τώρα, κατά πόσον η ιστορία του Πέτρου είναι θέμα τύχης ή ατυχίας αυτό είναι υποκειμενικό! Άλλωστε ένα νόμισμα έχει δύο όψεις.
Από όποια οπτική γωνία και αν την δεις πάντως σοκάρει, κυρίως από τις πολλές συμπτώσεις που οδήγησαν στην αποκάλυψη της αλήθειας. Μοιάζει σαν κάποιος να συνωμότησε προς αυτή την κατεύθυνση!
Ο Πέτρος είναι 29 ετών, ζει και εργάζεται στην Λάρνακα, έχει εντυπωσιακή εξωτερική εμφάνιση και μοναδικό χιούμορ, κάτι που φάνηκε από την πρώτη στιγμή.
Αν έπρεπε να μου παρουσιάσεις τον Πέτρο, τι θα έλεγες;
«Έλα μωρέ, τι να σου πω, τίποτα το ιδιαίτερο, ένας ανθρωπάκος!» γελά και συνεχίζει, «Κοίταξε, δεν είμαι κάτι το διαφορετικό, έχω την δουλειά μου, το διαμέρισμά μου, τους φίλους μου και είμαι δεμένος με την οικογένειά μου. Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια, οι βόλτες και όλα τα σχετικά. Γενικότερα είμαι ήρεμος και σπάνια βγαίνω εκτός ορίων».
Το ύφος με το οποίο μιλά πραγματικά βγάζει μια ηρεμία, η οποία σε φέρνει σε αμηχανία αφού πρέπει να μπεις σε ερωτήσεις που πιθανόν να στεναχωρήσουν.
Η ιστορία-περιπέτειά σου είναι σοκαριστική, θες να ξεκινήσεις λίγο να μας βάλεις στο κλίμα;
«Θα ήθελα να μην συμβεί, το να το πω δεν με ενοχλεί πλέον! Ήταν περίπου πριν δυο χρόνια. Είχα σχέση με μια κοπέλα αρκετά χρόνια. Γνωριστήκαμε στην Θεσσαλονίκη όταν ήμασταν και οι δύο εκεί για σπουδές. Επιστρέψαμε Κύπρο, βρήκαμε δουλειά, συγκατοικήσαμε. Περνούσαμε πολύ όμορφα, για μένα ήταν η τέλεια γυναίκα, εξού και η πρόταση γάμου. Δεν έβρισκα λόγο να μην προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα. Την αγαπούσα, με έκανε ευτυχισμένο, της είχα απόλυτη εμπιστοσύνη, στραβάρα στα μάτια μου (διακόπτει και γελά). Όλες οι προϋποθέσεις που ψάχνει κάποιος είχαν θετικό πρόσημο».
Άρα με την πρόταση και αφού ήταν όλα ιδανικά, όπως λες, τι στράβωσε;
«Τι; Γιατί; Πώς; Πότε; Δεν έχω ιδέα, πέρασαν δυο χρόνια και δεν έχω ιδέα, απλώς σταμάτησα να τα σκαλίζω. Όπως και να έχει και για να μην γίνομαι κουραστικός… οι προετοιμασίες άρχισαν με μεγάλο ενθουσιασμό. Ήταν όλα έτοιμα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Όλα όπως μαζί τα ονειρευτήκαμε! Πάλι ξεφεύγω, λοιπόν, πήγα στο bachelor πάρτι που μου διοργάνωσαν οι φίλοι μου στην Μύκονο. Ένα διήμερο αξέχαστο που ως εργένης αποχαιρέτησα την ελεύθερη ζωή μου. Ή τουλάχιστον αυτό πίστευα. Κατά την επιστροφή μας από Μύκονο-Αθήνα εντός του καραβιού, στον πίσω καναπέ, ήταν μια γυναικοπαρέα από Κύπρο. Αντιλαμβάνεσαι ότι σε μερικά λεπτά είχαμε πλέον γίνει όλοι μια παρέα. Κάπου εκεί, με τρόπο που ούτε μπορώ να θυμηθώ καταλήξαμε να λέμε περίεργες ιστορίες για bachelor. Τότε μια από τις κοπέλες έριξε την βόμβα».
Το πρόσωπό του χλόμιασε και ζήτησε να κάνουμε μια παύση, αφού πήρε τον χρόνο του συνέχισε…
«Η κοπέλα εκείνη, σκασμένη στα γέλια, μας είπε ‘’την περασμένη βδομάδα η αδερφή μου πήγε για hens στην Θεσσαλονίκη, η νύφη το έκανε με τον ξάδερφο του γαμπρού. Αυτός, ο ξάδερφος, ζει εκεί γιατί βρήκε δουλειά μετά τις σπουδές. Το άλλο Σάββατο παντρεύονται στην Λάρνακα, στο @@@ και όλα θα είναι μια χαρά! Ο γαμπρός στην κοσμάρα του και η νύφη θα έχει δοκιμάσει όλο το σόι’’, τα είπε τόσο ωμά που πάθαμε όλοι σοκ. Είπε και ονόματα τα οποία εγώ δεν θέλω να αναφέρω. Όλοι μείναμε κάγκελο. Όλοι καταλάβαμε ότι ο κερατάς, με τον οποίο γελούσαν οι κοπέλες δεν ήταν άλλος από τον υποφαινόμενο».
Και; Πώς αντέδρασες; Τι έκανες μετά, αφού έφτασες Κύπρο;
«Πήγα στο σπίτι μας και την περίμενα. Όταν ήρθε χωρίς να δεχθώ να με αγκαλιάσει, σιχαινόμουν, της είπα να καθίσει και της εξιστόρησα τι ακριβώς έγινε. Μιλούσα με μια ψυχραιμία και απάθεια σαν να επρόκειτο για άλλον. Μετά ακολούθησαν τα τετριμμένα, στην αρχή αρνήθηκε τα πάντα ενώ ακολούθησαν δάκρυα, συγγνώμες και προσπάθεια εξηγήσεων. Δεν ήθελα καμία εξήγηση. Βασικά δεν ήθελα να την ακούω, να την βλέπω. Το γιατί το έκανε δεν θα απάλυνε ούτε τον πόνο, ούτε την απογοήτευσή μου. Το τελείωσα εκεί. Χωρίς πολλά-πολλά».
Την έχεις δει ξανά ποτέ από τότε; Με τον ξάδερφό σου;
«Αυτήν ναι, δυο-τρεις φορές τυχαία σε εξόδους. Με το που την έβλεπα γινόμουν καπνός. Τον άλλο ποτέ. Άλλαξα αριθμό κινητού για να μην μπορεί κανείς από τους δύο να επικοινωνήσει μαζί μου. Όλα έγιναν για κάποιο λόγο, συμπτώσεις επί συμπτώσεων για να φτάσω στην άκρη του νήματος. Από τότε κρατάω, για ευνόητους λόγους, μικρό καλάθι».
Ο Πέτρος έζησε στο πετσί του την προδοσία, δεν υπήρχαν και πολλά πράγματα να του πεις.
Αν θέλεις να μοιραστείς μαζί μας την δική σου ιστορία επικοινώνησε με το alexopouloumelina@gmail.com
