Σάββας Κοσιάρης
Το άθλημα της επιτραπέζιας αντισφαίρισης στον τόπο μας ευτύχησε από το 1963, όταν και ιδρύθηκε η οικεία Ομοσπονδία, να χαρεί πολλά ταλέντα και πρωταθλητές. Υπήρξαν μάλιστα και εποχές, όπως αυτή στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όπου το πιγκ-πογκ ανήκε στα δημοφιλέστερα αθλήματα στην Κύπρο. Όλοι οι σύλλογοι, στις πόλεις και στα χωριά καλλιεργούσαν το άθλημα ενώ σε επίπεδο πρωταθλητισμού συμμετείχαν σπουδαίοι αθλητές. Ένας από αυτούς ήταν και ο αθλητής του ΑΠΟΕΛ Μιχάλης Ζαμπάς.
Ένας από αυτούς ήταν και ο αθλητής του ΑΠΟΕΛ Μιχάλης Ζαμπάς. Πρωταθλητής Κύπρου εκπροσώπησε τη χώρα μας σε διεθνείς διοργανώσεις προσφέροντάς της μεγάλες επιτυχίες. Της πρόσφερε όμως και την ίδια τη ζωή του…
Ο Μιχάλης Ζαμπάς ήταν ένας από τους πολλούς αθλητές μας που το 1974 θυσίασαν τη ζωή τους, πολεμώντας για την αποτροπή της τραγωδίας που προκάλεσε η βάρβαρη τουρκική εισβολή στο νησί μας. Υπηρετούσε τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά (κατατάχθηκε τον Ιούλιο του 1972) ως Ανθυπίλαρχος στην 23η Επιλαρχία Μέσων Αρμάτων) στην Κοκκινοτριμιθιά. Με την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής, στις 20 Ιουλίου 1974, πήρε διαταγή και μετέβη επικεφαλής ουλαμού αρμάτων στην περιοχή της ΕΛΔΥΚ και συμμετείχε στις μάχες ενάντια στις τουρκικές δυνάμεις στην περιοχή Κιόνελι.
Σε μια από αυτές, την 21 Ιουλίου, το άρμα του ακινητοποιήθηκε και τέθηκε εκτός μάχης από μηχανική βλάβη. Ο ίδιος και το πλήρωμα του επέστρεψαν στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, όπου και συνέχισαν να μάχονται ενάντια στους εισβολείς. Σκοτώθηκε στις 22 Ιουλίου 1974 κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ από την τουρκική αεροπορία. Παρέμενε στον κατάλογο των αγνοουμένων μέχρι τον Ιούνιο του 2001, όταν έγινε η αναγνώριση της ταυτότητάς του με τη μέθοδο DNA. Η κηδεία του έγινε από τον Ιερό Ναό του Αποστόλου Βαρνάβα στη Δασούπολη και τα οστά του ενταφιάστηκαν στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Μακεδονίτισσας.
Ο Ανδρέας Γεωργίου θυμάται…
Δυο μήνες νωρίτερα, τον Μάιο δηλαδή του 1974, ο Μιχάλης Ζαμπάς συμμετείχε με τα χρώματα της Κύπρου στο Πανασιατικό πρωτάθλημα επιτραπέζιας αντισφαίρισης που έγινε στη Γιοκοχάμα της Ιαπωνίας. Μέλος της αποστολής ήταν και ο σημερινός πρόεδρος της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης, Ανδρέας Γεωργίου, συναθλητής τότε του Μιχάλη.
«Μέχρι το 1977 η Κύπρος συμμετείχε στο Πανασιατικό πρωτάθλημα, που ήταν μια από τις κορυφαίες διοργανώσεις στον κόσμο. Ήταν μεγάλη η ικανοποίηση του Μιχάλη για τη συμμετοχή του, αφού τα προηγούμενα δύο χρόνια λόγω της κατάταξής του στην Εθνική Φρουρά, δεν του είχε παραχωρηθεί άδεια να συμμετάσχει σε μεγάλη διοργάνωση στο εξωτερικό. Μαζί μας, θυμάμαι, ήταν και οι συναθλητές μας Ζαχαρίας Χριστοδουλίδης και Διομήδης Σαββίδης με συνοδούς τους Νίκο Ιωάννου, Θέμη Θεμιστοκλέους και Στέλιο Ηρακλέους. Σε εκείνους τους αγώνες ο Μιχάλης είχε επιβεβαιώσει το πόσο μεγάλο ταλέντο ήταν».
Ο Ανδρέας Γεωργίου εντάχθηκε στον ΑΠΟΕΛ το 1968, ένα χρόνο δηλαδή μετά τον Μιχάλη Ζαμπά. Γνωρίστηκαν εκεί και, πέρα από τις νίκες που χάρισαν στην ομάδα τους στο επίπεδο κυρίως των εφήβων, έγιναν και πολύ καλοί φίλοι.
«Σε κέρδιζε ο Μιχάλης με τον χαρακτήρα του. Καλλιεργημένος, ωριμότερος από την ηλικία του, ευχάριστος και θετικός δεν είχε πρόβλημα με κανένα συναθλητή του είτε του ΑΠΟΕΛ είτε άλλων ομάδων. Η πρώτη φορά που τον είδα στενοχωρημένο ήταν το 1973 όταν δεν κατάφερε να πάρει άδεια από το στρατό για να πάει μαζί μας, με την Εθνική ομάδα, στο Σεράγεβο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα…» (ΣΗΜ- Στο Σεράγεβο το 1973 η ΠΟΕΠΑ έγινε επίσημα μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας επιτραπέζιας αντισφαίρισης).
Επιβεβαιώνει ο Ανδρέας Σταύρου
Τα όσα καταθέτει για τον Μιχάλη Ζαμπά ο Ανδρέας Γεωργίου επιβεβαιώνει ο τότε προπονητής του Ανδρέας Σταύρου, ο οποίος υπηρέτησε την Ομοσπονδία Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης από το 1966 μέχρι το 1988 και ως πρόεδρός της.
«Ο Μιχάλης ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος. Σπάνιος πραγματικά… Πρόσχαρος, έτοιμος να βοηθήσει τον οποιονδήποτε… Του άρεσε πολύ το τραγούδι αλλά προπαντός ήταν νέος με ήθος. Τη σχέση του με το άθλημα την άρχισε με τα χρώματα του Φάρου Ακροπόλεως αλλά μαζί με τον Παπούτσα ζήτησαν και ήρθαν στον ΑΠΟΕΛ επί προεδρίας Κωνσταντίνου Λούκου (1969-1971). Ο Μιχάλης ήταν ο αγαπημένος αθλητής και για τον επόμενο πρόεδρο του σωματείου, Μιχαλάκη Ζιβανάρη, ο οποίος συχνά παρακολουθούσε αγώνες της επιτραπέζιας αντισφαίρισης».
Το καλοκαίρι στην Αμμόχωστο
Η φιλία του Ανδρέα Γεωργίου και του Μιχάλη Ζαμπά, τους κράτησε μαζί μέχρι τις 13 Ιουλίου 1974…
«Τη μαύρη εκείνη χρονιά εγώ θα κατατασσόμουν στο στρατό και ο Μιχάλης πήρε άδεια για να κάνουμε μαζί διακοπές. Πήγαμε στην Αμμόχωστο και περάσαμε υπέροχα! Ο Μιχάλης τραγουδούσε, γελούσε, σχεδίαζε το μέλλον του. Αστειευόταν και με πείραζε γιατί, ενώ εγώ θα πήγαινα στο στρατό αυτός θα απολυόταν. Λογάριαζε να συνεχίσει το άθλημα τα επιτραπέζιας αντισφαίρισης παράλληλα με τις σπουδές του στην Ελλάδα, παίρνοντας μετεγγραφή σε αθηναϊκό σύλλογο… Επιστρέψαμε από τις διακοπές στη Λευκωσία στις 13 Ιουλίου, αφού ο Μιχάλης έπρεπε να επιστρέψει στη μονάδα του. Είχε πρόθεση να ανανεώσει την άδειά του για μερικές ακόμη μέρες, μέχρι να καταταχθώ εγώ. Τον πρόλαβε όμως το πραξικόπημα και η εισβολή… ».
Έτσι όμορφα σχεδίαζε ο Μιχάλης, τραγικά όμως σχεδίαζε γι αυτόν η μοίρα… Γεννημένος στις 5 Μαϊου 1954 ο Μιχάλης πήρε τις σωστές βάσεις από τους γονείς του Σταύρο και Ειρήνη. Φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Αρρένων Κύκκου και αποφοίτησε από το Πρακτικό Τμήμα με άριστα. Με άριστα βαθμολογείται και η αθλητική του δράση αφού είχε κατακτήσει τον τίτλο στις έξη διοργανώσεις του εφηβικού ατομικού πρωταθλήματος που είχαν γίνει! Με βαθμό άριστα, ο Μιχάλης Ζαμπάς αξιώθηκε και για την αγάπη του στην πατρίδα, στις 22 Ιουλίου 1974…
Έπαθλο στη μνήμη του
Ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Εφέδρων Τεθωρακισμένων σε συνεργασία με την Παγκύπρια Ομοσπονδία Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης, τιμώντας τον ήρωα αθλητή καθιέρωσε το «Έπαθλο Μιχαλάκη Ζαμπά» το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο στον καλύτερο έφηβο αθλητή της Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης.
