Ο ΑΠΟΕΛ δεν κατάφερε να κόψει πρώτος το νήμα στην κούρσα του πρωταθλήματος παρότι μπήκε στα Playoffs σε θέση οδηγού. Λάθη έγιναν αρκετά και οι «γαλαζοκίτρινοι» καλούνται να μάθουν από αυτά στην προσπάθεια τους να επιστρέψουν στις επιτυχίες.
Το πολυπόθητο τρόπαιο δεν επέστρεψε τελικά στα χέρια της Λευκωσιάτικης ομάδας παρά την τεράστια προσπάθεια και θέληση ολόκληρου του συλλόγου. Από την έναρξη της σεζόν το ΑΠΟΕΛ ήταν συνεχώς στο κυνήγι του τροπαίου, παρόλα αυτά υστέρησε και τιμωρήθηκε.
Παρά το γεγονός όμως πως κατάφερε να μπει στη Β’ φάση τους πρωταθλήματος με το «μαξιλαράκι» των δύο βαθμών, δεν έκοψε πρώτος το νήμα, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση που του χαρίζει ένα εισιτήριο για το Κόνφερενς Λιγκ.
Το πλεονέκτημα που έχασε
Στην αφετηρία των πλέι οφς το ΑΠΟΕΛ είχε 59 βαθμούς, δύο περισσότερους από την ΑΕΚ (57) και έξι από τον Άρη (53). Στην πρεμιέρα τέθηκε αντιμέτωπος με την Ομόνοια όπου έμεινε στο 1-1 όταν ο Νικόλας Παναγιώτου ισοφάρισε για τους «πράσινους» στο 88’. Σε γενική ομολογία ήταν ένα κακό αποτέλεσμα για την ομάδα του Μιλόγεβιτς, ωστόσο η βασική διεκδικήτρια η ΑΕΚ έχασε μέσα στην «Αρένα» από τον Απόλλωνα και η διαφορά παρέμεινε η ίδια.
Ακολούθησε η «λευκή» ισοπαλία με τον Πάφο στο ΓΣΠ σ’ ένα παιχνίδι όπου οι «γαλαζοκίτρινοι» θα μπορούσαν ακόμη και να χάσουν το παιχνίδι.
Παρότι ακόμα κι έπειτα από αυτή την ισοπαλία είχε το πάνω χέρι, το ΑΠΟΕΛ βάδιζε σε τεντωμένο σχοινί, καθώς δεν είχε κανένα περιθώριο για άλλη απώλεια, αφού ναι μεν δεν κέρδιζε η ΑΕΚ αλλά κέρδιζε ο Άρης που κάθε αγωνιστική έπαιρνε έδαφος.
Το ΓΣΠ που δεν…
Σε ένα μίνι πρωτάθλημα δέκα αγωνιστικών κάθε ματς μετράει, πόσο μάλλον αυτά που έχεις στην έδρα σου. Το ΓΣΠ ήταν έδρα σε κάθε αναμέτρηση, με τον κόσμο να στηρίζει με κάθε τρόπο την ομάδα του Μιλόγεβιτς, αλλά στο χορτάρι δεν εκμεταλλεύτηκε ούτε στο ελάχιστο το μεγάλο «όπλο» και τη δυναμική του γηπέδου της πρωτεύουσας.
Τέσσερις αγώνες με μόλις μία νίκη, δύο ισοπαλίες και μία ήττα είναι απολογισμός που μόνο τίτλο δε μπορεί να χαρίσει.
Ανέκαθεν το στάδιο της πρωτεύουσας έδινε έξτρα δυναμική στην ομάδα, παρόλα αυτά φέτος κάτι τέτοιο δεν ίσχυσε...
Η μεταγραφική του Ιανουάριου
Τα τελευταία χρόνια το ΑΠΟΕΛ λαμβάνει έξτρα δυναμική από το μεταγραφικό παράθυρο του Ιανουαρίου. Αρκετές φορές ήρθαν παίκτες στον «Αρχάγγελο» στα μέσα της σεζόν που έκαναν την διαφορά και έφεραν τον τίτλο στο «γαλαζοκίτρινο» στρατόπεδο.
Κάτι τέτοιο φέτος όμως δεν έγινε αφού πέραν από κάποιες εκλάμψεις των Μπεν και Μακέντα στο ξεκίνημα τους με την «γαλαζοκίτρινη» φανέλα, δεν κατάφεραν στην πορεία να έχουν ανάλογη συνέχεια.
Ο μεν Αφρικανός ταλαιπωρήθηκε από συχνά προβλήματα τραυματισμών, κάτι που δεν του επέτρεπε να βρει ρυθμό, ενώ ο Ιταλός επιθετικός που ήρθε με την μορφή δανεισμού από την Ανκαραγκουτσού, δεν έπεισε σε κανένα σχεδόν παιχνίδι πως μπορεί να κάνει την διαφορά στην ομάδα.
Ο Μιλόγεβιτς…
Στα παιχνίδια-τελικούς που έδωσε η ομάδα ήταν κατώτερη των περιστάσεων, ενώ και ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς, σε αντίθεση με τα περισσότερα παιχνίδια όπου είχε πάρει άριστα στην τακτική και τη διαχείριση, δεν τη βοήθησε στον ίδιο βαθμό στο φινάλε της σεζόν.
Την ώρα που το ΑΠΟΕΛ αναζητούσε νίκες στα συνεχόμενα ντέρμπι των πλέι οφ, η εικόνα που έβγαζε μέσα στον αγωνιστικό χώρο δεν μαρτυρούσε ομάδα που έψαχνε «τρίποντα».
Αρκετές φορές δε η συνεχιζόμενη αλλαγή του πλάνου από τον Σέρβο τεχνικό αποσυντόνιζε την ομάδα. Η τοποθέτηση δύο φορ (Κβιλιτάια – Μακέντα) έδειξε να μην του βγαίνει παιχνίδι με παιχνίδι, ωστόσο ακόμη και χθες ο τεχνικός των «γαλαζοκιτρίνων» πίστεψε σε αυτό το δίδυμο.
Ένα ακόμη κομμάτι είναι η αδικαιολόγητη καθίζηση στην απόδοση της ομάδας από ένα σημείο και έπειτα σε σημαντικά παιχνίδια. Τόσο με Ομόνοια όσο και με ΑΕΚ στην «Αρένα», οι «γαλαζοκίτρινοι» είχαν το προβάδισμα και στην προσπάθεια τους να το διατηρήσουν, οπισθοχωρούσαν στον αγωνιστικό χώρο και έδιναν την ευκαιρία στον αντίπαλο να κάνει το παιχνίδι του. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις το ΑΠΟΕΛ στερήθηκε τέσσερις βαθμούς αφού ο αντίπαλος τον τιμώρησε στο τέλος.
Η ομάδα «άδειασε» από μπαταρία
Η νίκη κόντρα στην ΑΕΚ μπορεί να αναπτέρωσε τις ελπίδες για κατάκτηση του τροπαίου, παρόλα αυτά τα προβλήματα δεν μπορούσαν να κρυφτούν κάτω από το «χαλί».
Ήταν φανερό πως από ένα σημείο και έπειτα οι δυνάμεις εγκατέλειψαν την ομάδα, η οποία έδειξε κουρασμένη ψυχολογικά, σωματικά αλλά και επηρεασμένη από τους πολλούς τραυματισμούς βασικών επιλογών.
Τόσο η απουσία του Δώνη που στην μέρα του μπορούσε να κάνει τη διαφορά, όσο και του Βιγιαφάνες που έδινε το κάτι παραπάνω στην μεσαία γραμμή της ομάδας, στοίχησαν στο ΑΠΟΕΛ. Εξίσου σημαντικές ήταν και οι απουσίες των Γουίλερ και Σούσιτς που ουσιαστικά ήταν τα βασικά μπακ της ομάδας και λόγω των σοβαρών τραυματισμών τους, δεν κατάφεραν να βοηθήσουν περεταιρω.
Το χρέος της διοίκησης
Προφανώς και το ΑΠΟΕΛ υπέπεσε σε πολλά λάθη για να χαθεί η φετινή κούπα. Λάθη και από την πλευρά του προπονητή, των παικτών αλλά κυρίως της διοίκησης. Η επόμενη ημέρα ξημερώνει με πολλά ανοικτά μέτωπα στην ομάδα της Λευκωσίας που οι ιθύνοντες καλούνται να λύσουν και να φέρουν εις πέρας για να μπορέσει η ομάδα να ορθοποδήσει.
Ο οικονομικός «βραχνάς» παραμένει και είναι το κύριο μέλημα των ανθρώπων της ομάδας που πρέπει με τη σειρά τους να βρουν άμεσα μια λύση. Σε διαφορετική περίπτωση, η «τρύπα» θα μεγαλώνει και τα πράματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα.
Είναι χρέος λοιπόν όλου του οικοδομήματος του ΑΠΟΕΛ να βρει την «χρυσή» τομή και να βγάλει την ομάδα από τις οικονομικές περιπέτειες στις οποίες διέπετε τα τελευταία χρόνια.
Τώρα το πως θα το κάνει είναι άξιον απορίας, ωστόσο το οφείλει στον μεγάλο κόσμο του ΑΠΟΕΛ που στάθηκε για μία ακόμη σεζόν στο πλευρό της ομάδας.
