Απόλλων: Οι απαντήσεις… και οι ερωτήσεις

Θα σου έκανα ένα πρόλογο του τύπου… «ο Απόλλωνας είναι ομάδα των άκρων», με συμπεριφορές ή εκτιμήσεις που απέχουν χαοτικά η μια από την άλλη, μα δεν θέλει και πολύ.

Λίγο κανείς ν’ ανατρέξει στην μέχρι στιγμής πορεία της ομάδας, από το που ξεκίνησε μέχρι που έφτασε θα το διαπιστώσει μετά ευκολίας.

Μην κάτσω να στα γράφω, θυμήσου μόνο την αβεβαιότητα που υπήρχε έναντι του Μπογκτάν και την πλήρη εμπιστοσύνη που υπάρχει πλέον για το Μιλόγιεβιτς.

Σκέψου την διοίκηση που το καλοκαίρι βολόδερνε με ερωτήματα του τύπου «Άντος ή μη Άντος» και τη διοίκηση που έσπευσε να φέρει παίκτες έστω και την υστάτη ενισχύοντας την ομάδα.

Σκέψου την επίθεση με Κρμέντσικ και Ντιγκινί και σύγκρινέ την με αυτή των Μάρκες και Κοστάτσε. Την ομάδα με Άντος ή τον Ολλανδό «άγγελο».

Γενικώς σκέψου την μετάβαση από  την ανασφάλεια που ώθησε τον κόσμο να ζητεί ενίσχυση το καλοκαίρί, με΄χρι την αισιοδοξία που υπάρχει πια υπό τον καθηγητή Μιλόγιεβιτς.

Ακραία σενάρια, που αντικατοπτρίζουν πλήρως την μέχρι στιγμής πραγματικότητα της ομάδας.

Η οποία όμως ομάδα πάντοτε συνοδεύεται από τέτοιου είδους ακρότητες.

Ήρθε ο Μιλόγιεβιτς, σουλούπωσε δύο πράγματα, βγήκαν στην επιφάνεια παίκτες τύπου Μάρκες και Κοστάτσε, κέρδισε σημαντικά ματς όπως αυτά με τον Άρη και την ΑΕΛ, έριξε και μια τεσσάρα του Καραβίδα και από το που πάμε και ποιοι είμαστε,  ξεκίνησαν οι θρίαμβοι και οι εκτιμήσεις που φέρουν τον Απόλλωνα να είναι το πρώτο φαβορί!!!

Μαζί με τον ενθουσιασμό και τα δημοσιεύματα που αποθεώνουν τις μονάδες ωσάν και ο Μάρκες είναι ο Πεσίροβιτς και ο Πέρετζ ο Μιλένκο. Φτάσαμε δηλαδή από το ένα άκρο, στ’ άλλο, συνεχίζοντας την κουλτούρα των άκρων που τόσο συνυφασμένη είναι μ’ αυτή της ομάδας.

Με συγχωρείς, ως «ξένος μελετητής», ποτέ δεν ενστερνίστηκα μήτε τις απόψεις του κόσμου, μήτε την καθοδήγηση του «μηχανισμού», μήτε δημοσιευμάτων που λίγο, πολύ συμπορεύονται με το όλο κλίμα.

Ειδικά και αποκλειστικά για τον Απόλλωνα, επιλέγω να είμαι συγκρατημένος, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, απ’ όλες τις απόψεις. Και γιατί η άποψη διαφέρει εξ ολοκλήρου με την πλειοψηφία και γιατί στην τελική δεν είσαι αρεστός γι’ αυτά που γράφεις.

Όπως και να έχει, στο φετινό Απόλλωνα, βασικός άξονας καθοδήγησης μου, παραμένει αποκλειστικά και μόνο ο Μιλόγιεβιτς ακριβώς λόγω της σοβαρότητας που πηγάζει μέσα από την επαγγελματική του οντότητα.

Ο Σέρβος όντως μοιάζει με αναμορφωτή, όντως καθοδηγεί την ομάδα με σοβαρότητα και κυρίως όντως έχει δώσει ένα σωρό απαντήσεις για το πώς σκέπτεται ή οραματίζεται την ομάδα που εργάζεται.

Σουλούπωσε την άμυνα, κολλώντας τα τέσσερα στοιχεία της μπροστά από τον Ολλανδό πορτιέρο, καθιέρωσε τους Διόσκουρους στα χαφ, τείνει να μονιμοποιήσει τα εξτρέμ του, βρήκε στράικερ, ψάχνεται κάπως πως θα συμπληρώσει το κενό του Βαλμπουενά, τη συμμετοχή του οποίου επίσης ρύθμισε, απαντώντας σ’ ένα από τα βασικά ερωτήματα που προέκυψαν μέσα από το καλοκαίρι.

Όλα αυτά και άλλα πολλά, δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτονόητα για τον Απόλλωνα, αν λάβεις υπόψη, πως μπήκε η ομάδα στο πρωτάθλημα και πως έχει διαμορφωθεί υπό το Μιλόγιεβιτς.

Η ομάδα κουβαλούσε σωρεία ερωτηματικών, κάποια εκ των οποίων με την καθοδήγηση του Σέρβου έχουν λάβει απαντήσεις.

Κάποια παραμένουν αναπάντητα και ενδέχεται ν’ απαντηθούν λίαν συντόμως, ακριβώς γιατί η ομάδα μέχρι το Νοέμβρη έχει να δώσει σωρεία ντέρμπι εντός και εκτός

Εννοείται ότι στο βασικό ερώτημα κατά πόσο ο Απόλλωνας μπορεί για τίτλο, μέρος της απάντησης θα δοθεί με το τέλος Νοεμβρίου όπου η ομάδα ήδη θα έχει δώσει τρία εντός έδρα ματς με Πάφο, Ανόρθωση και ΑΕΚ και ένα εκτός με Ομόνοια.

Μέσα απ’ αυτή τη σειρά αγώνων ενδεχομένως ν’ απαντηθεί ένα ακόμη βασικό ερώτημα που συσχετίζεται με αυτό που λέμε πορεία τίτλου.

Διαθέτει ή όχι, σε ποιότητα και βάθος εκείνο το ρόστερ που θα γράψει ιστορία;

Μέχρι στιγμής ως προς το έμψυχο υλικό, είναι κοινά αποδεκτό ότι παίκτες τύπου Κρμέντσικ, Χουσαίν, Σιέλβικ ή και Τέκιε δεν έχουν ακόμη αποδείξει ότι μπορούν.

Επιπρόσθετα αναρωτιέται κανείς πως η ομάδα μπορεί ν’ αναπληρώσει παίκτες που αυτή τη στιγμή μοιάζουν μοναδικοί και απαραίτητοι.

Δεν χρειάζεται ν’ αναλύσω την σημαντικότητα παικτών τύπου Εκπολό, Χάμπος, Μάρκες ακόμη και Βαλμπουενά, μα όλοι όσοι παρακολουθούν την ομάδα αναγνωρίζουν ότι πρόκειται για μονάδες που μοιάζουν αναντικατάστατες.

Κατά την άποψη μου, ο επόμενος ενάμιση μήνας είναι καθοριστικός ως προς την απάντηση δύο βασικών ερωτημάτων.

Κατά πόσο δηλαδή η ομάδα μπορεί να πάει για τίτλο και αν το ρόστερ του είναι εκείνο που θα διαμορφώσει μια τέτοια πορεία.

Ερωτήματα, πως ο Μιλόγιεβιτς θα διαχειριστεί τις δύσκολες στιγμές που θα προκύψουν μες στη χρονιά, πόσο ανθεκτική θα είναι η ομάδα έναντι της πίεσης που θα βάλει ο ίδιος ο κόσμος της ή πόσο σοβαρή και προσγειωμένη θα παραμείνει η διοίκηση έως το τέλος, θ’ απαντηθούν με το πέρας του χρόνου.

Ερωτήματα με το τσουβάλι, άμα είναι να ρωτήσουμε. Καθηγητής άλλωστε είναι ο Σέρβος, η δουλειά του είναι να δίνει απαντήσεις.