Χρήστος Ζαβός
Αυτό και αν ήταν ομάδα. Μπροστά στο κοινό του αντιπάλου, με την πλάτη στον τοίχο λόγω βαθμολογίας, καταθέτοντας μες στον αγωνιστικό χώρο, πειθαρχία, αφοσίωση και πνεύμα, πήρε μια διπλάρα, απ’ αυτές που σου κάνουν το τριήμερο, γλυκό, ξέγνοιαστο γεμάτο θετικά συναισθήματα.
Άντε τώρα τράβα να βάλεις καμιά μάσκα, να καρναβαλιστείς αλά que te la pongo και την Δευτέρα κόβοντας τη «μούττη», να πετάξεις χαρταετούς με τα παιδιά.
Δεν φοβήθηκε την ατμόσφαιρα, έσπασε τον τσαμπουκά του αντιπάλου, δεν έχασε την συγκέντρωση της και στο τέλος πέταξε πράσινο χαρταετό μες στο ΓΣΠ, δίνοντας ελπίδα για φέτος… και για του χρόνου.
Άμα ήταν κιόλας και πούλαγαν χαρταετούς με την μούρη του Αλιούμ, θα είχαν ξεπουλήσει την πραμάτεια τους.
Ο μικρός, νεαρός, λιλιπούτειος δεξιός εξτρέμ, ήταν το πρόσωπο της «διπλάρας», καθότι η απόδοση του, ήταν ακριβώς αυτή που ανέλυσε ο προπονητής σ’ όλους τους υπόλοιπους, πριν η ομάδα μπει στο γήπεδο.
Αφοσίωση, τακτική πειθαρχία, σωστές κινήσεις- τοποθετήσεις και κυρίως πίστη, είναι τα στοιχεία που επιδίωξε ο Αναστασίου να βάλει μες στην ομάδα και στο παιγνίδι κόντρα στον ΑΠΟΕΛ, ο Καμερουνέζος ήταν η εφαρμογή της θεωρίας του.
Άμα σ’ αυτό προσθέσεις και την έμπνευση του στη φάση του πέναλτι να στείλει τον Βιτάλ για μπάνιο, κόβοντας από την άλλη μεριά για να σταυρώσει στον Στεπίνσκι, ο Αλιούμ είναι το Σαββατόβραδο, τα Καρναβάλια και η Καθαρά Δευτέρα μαζί.
Μαζί του και η υπόλοιπη ομάδα.
Σε κάτι σαν ΑΠΟΕΛ του Πίντο, η άμυνα έσφιξε, οι χώροι έκλεισαν, οι Νικόλας και Κουλιμπαλί, δεν είχαν ιδιαίτερα προβλήματα απέναντι στο Τομανέ, ο Μάθιους έδεσε με τον Αλιούμ ο Χαμάς αλληλό-εξουδετερώθηκε στον Μαροκινό εμφύλιο με τον Τσιεμπάκ, ο Κούσουλος έκανε αυτό που κάνει σε κάθε ματς, ο Χάμπος ήταν πνεύμονας κατοχής , ο Μπεζούς βοήθησε κυρίως στο Β΄ημίχρονο, ο Σίμιτς έχασε μια ακόμη ευκαιρία να κάνει ένα μεγάλο ματς ενώ ο Στεπίνκσι κτύπησε εκεί που ακριβώς έπρεπε να κτυπήσει.
Θετικός ήταν και ο Μπάκιτς όσο αγωνίστηκε καθότι έκανε όλα όσα του είπε ο προπονητής του να κάνει. Ν’ απασχολεί την αντίπαλη άμυνα και να συνεργαστεί με τους προωθημένους συμπαίκτες του για να φτιάξει άμυνα.
Εννοείται ότι τέτοια διπλά δεν μπορούν να μην έχουν και το άγγιγμα του Φαμπιάνο, ο οποίος κάθε φορά που χρειάστηκε ήταν επιβλητικός και εξέπεμπε σιγουριά στους συμπαίκτες του.
Με αυτά κει με εκείνα η ομάδα όπως γράφαμε δύο μέρες πριν ( δες εδώ) είναι στο σωστό δρόμο για να φτιάξει κάτι καλό, βραχυπρόθεσμα, αλλά και μακροπρόθεσμα.
Ο Αναστασίου ερχόμενος στην Ομόνοια και εφαρμόζοντας ένα αυστηρό 4-3-3, διατηρώντας συγκεκριμένες σταθερές (βλέπε τετράδα στην άμυνα, τριάδα στα χαφ, επιθετικό κορυφής) προσπαθεί να της δώσει ταυτότητα και παιγνίδια όπως το σημερινό είναι αυτά που τη διαμορφώνουν.
Δεν φοβήθηκε την ατμόσφαιρα, έσπασε τον τσαμπουκά του αντιπάλου, , δεν έχασε την συγκέντρωση της και στο τέλος πέταξε πράσινο χαρταετό μες στο ΓΣΠ, δίνοντας ελπίδα σε κάθε οπαδό της, για φέτος… και για του χρόνου.
