Χρήστος Ζαβός
Ας θέσουμε το ερώτημα εκ τους ασφαλούς χωρίς να κινδυνεύουμε να έρθουμε αντιμέτωποι με το επιθετικό ύφος που υιοθέτησε ο Λένον, αμέσως από μετά μια ερώτηση συναδέλφου… που δεν ήταν μήτε προβοκατόρικη, μήτε προσβλητική.
Η αντίδραση πάντως του κόουτς ήταν τέτοια που συμβαίνουν δύο τινά. Ή που η μετάφραση δεν ήταν σωστή και δεν του μεταφέρθηκε σωστά το νόημα ή ο Βόρειο- Ιρλανδός είναι οξύθυμος και δεν πολύ αντέχει τα σούξου- μούξου. Θέλω να πιστεύω ότι είναι το πρώτο…
Επί της ουσίας, ως προς το ερώτημα που αναγράφεται στον τίτλο, εκ του μακρόθεν και χωρίς να απειλούμαστε από βρισιές του τύπου «you piece of shit… you motherfucker… how dare you asshole», βλέποντας την Ομόνοια μες στο Τσίρειο πως αλλιώς να χαρακτηρίζαμε την τακτική του προπονητή της πέραν από συντηρητική;
Ή μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί και να είναι πιο σωστή, θα ήταν μάλλον το υπέρ-συντηρητική. Θα μπορούσε κιόλας κάποιος ακραίος να έγραφε ότι έπαιξαν σαν χεσμένοι… ας αποφύγουμε όμως τις ακρότητες.
Έχοντας απέναντι έναν προβληματικό Απόλλωνα, χωρίς καθαρόαιμο φορ, χωρίς δημιουργικό χαφ, χωρίς δεξί μπακ, γενικώς με ένα σωρό απουσίες, με τον αντίπαλο να χάνει πέναλτι και να είναι πίσω στο σκορ από το 16’ … και να παίζει η ομάδα του Λένον με οκτώ παίκτες αμυντικογενείς, έχοντας μπροστά έναν ημί- έτοιμο φορ τον Καρίμ και τον Μπρούνο να τρέχει σαν πασπαρτού να τα κάνει όλα από τη μέση και μπροστά… σαν χεσμένη (τελικώς δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις ακρότητες) ήταν η ομάδα, ούτε καν υπέρ-συντηρητική.
Ούτε προσπάθησε να κτυπήσει τις αδυναμίες του αντιπάλου, ούτε εκμεταλλεύτηκε τις συγκυρίες που ήταν όλες υπέρ της… το χειρότερο δε, δεν επέδειξε ψυχή και σωστή νοοτροπία για να πάρει το διπλό μες στην έδρα του περσινού πρωταθλητή.
Οκ, ο συντηρητισμός είναι μια στάση ζωής για τους περισσότερους που θεωρούν ότι για να επιβιώσεις χρειάζεται σωφροσύνη και μικρά, μικρά βήματα, αλλά να είσαι η Ομόνοια, να προηγείσαι από το 16ο λεπτό, να έχει ο αντίπαλος τόσα προβλήματα και εσύ να είσαι πίσω με τον Χάμπο δεκάρι, με τους Κασαμά και Μπασιρού να είναι μετρ στην ανασταλτική λειτουργία, με το δεξί σου μπακ- χαφ να μην είναι ο Ντάνι Άλβες και τον Λέζιακς να είναι πια ένα κανονικό μπακ και όχι ο εξωγήινος επί Μπεργκ.. πως θα κάνεις επίθεση; Με τους Γιούστε, Μίλετιτς και Λάγκ;
Και να πεις ότι η άμυνα ήταν μπετόν αρμέ; Ρεσιτάλ έδωσε ο Απόλλωνας στις χαμένες ευκαιρίες. Πέναλτι, δοκάρι, στη γραμμή απ’ όλα είχε το μενού αφού η ομάδα μολονότι έκατσε πίσω, έμοιαζε τρύπια.
Θέλω να πω και νομίζω ότι είναι πασιφανές, ότι έτσι όπως υιοθετείται το 3-5-2 ενδεχομένως να κολλάει στα μεγάλα ματς της Ευρώπης που κυνηγάς αποτέλεσμα απέναντι σε καλύτερους από σένα αντιπάλους. Η ομάδα άμα δεν κάνω λάθος, χτίστηκε με βάση το 4-2-3-1 και αυτός ήταν και ο λόγος που μεταξύ άλλων επιλέχθηκε ο Λένον για να συνεχίσει το έργο του Μπεργκ.
Στην Κύπρο το 3-5-2 με τέτοια κιόλας νοοτροπία, όχι μόνο δεν ταιριάζει, στερεί κιόλας από την ομάδα τα επιθετικά της όπλα, τις όποιες επιθετικές της αρετές, εκμηδενίζει τις συνεργασίες από τα άκρα, επιφορτίζοντας και τους παίκτες της άμυνας που δέχονται πολύ περισσότερη πίεση αφού η ομάδα δεν μπορεί να κρατήσει μπάλα.
Την αγγουριά του Γιούστε με τον Ολατούντζι, ίσα που την γλύτωσες με τον Απόλλωνα, άσε κιόλας που και τα υπόλοιπα στόπερ θα αρχίσουν να διαβάλλονται, άμα τακτικά η ομάδα παίζει σαν χεσμένη ή υπέρ-συντηρητικά να το θέσουμε καλύτερα.
Στην τελική για να μην το κουράζουμε, η ομάδα ήταν ένα χάλι μαύρο στο Τσίρειο καθότι η νοοτροπία της απείχε μακράν απ’ αυτό που λέμε και εννοούμε Ομόνοια. Μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό έχει ο προπονητής, ο οποίος παρεπιμπτόντως δεν έδειξε ποτέ σημάδια ότι σκέφτεται το ποδόσφαιρο τόσο συντηρητικά. Άσε που πέρσι μόλις είχε έρθει, οι περισσότεροι νόμισαν ότι κουβαλά μαζί του την ψυχή του Άρσοφ.
Ως προς το θέματα προγραμματισμού που τόσο συζητιούνται στα στέκια, είναι μεν σοβαρό θέμα… αλλά ο προγραμματισμός και η καθυστέρηση κάποιων μεταγραφών δεν νομίζω ότι έπαιξαν σημαντικό ρόλο για να μην φύγει νικήτρια η ομάδα στο Τσίρειο.
Αν ήθελε κάτι αυτή η ομάδα κυρίως επί εποχής Μπεργκ αλλά και Λένον ήταν σέντερ φορ και επιθετικό χαφ. Πια έχει τον Καρίμ που γοήτευσε στη Λεμεσό και τον Μπεζούς ως επιτελικό. Και είναι και ο Παπουλής και είναι και ο Μπρούνο.
Η Ομόνοια των τελευταίων ετών είναι διαμορφωμένη για να βάζει τον αντίπαλο στη πρίζα, και όχι να την στήνουν στον τοίχο. Και αυτό ακριβώς έγινε στο Τσίρειο.
Συντηρητική ή υπέρ-συντηρητική, αυτό που έχει σημασία δεν είναι η ήττα είναι ότι ακριβώς η ομάδα έπαιξε σαν χεσμένη. Sorry this is true… ήρεμα τα λέμε
