Λούης Νικολάου
Ενώ κοπάζει σιγά σιγά η σκόνη από την φωτιά που άναψε το τρίτο ημίχρονο του δεύτερου αιώνιου ντέρμπι στην Ευρωλίγκα, σκέφτομαι πως, σε ότι αφορά την δημιουργία περιεχομένου, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός θα μας προσφέρουν αξέχαστες στιγμές και φέτος. Φυσικά και δεν αναφέρομαι στο μπάσκετ εκεί οι δύο διοικήσεις έχουν θωρακίσει της ομάδες με τέτοιο τρόπο που πολύ δύσκολά δεν θα δούμε τα δυο τους στο Αμπού Ντάμπι.
Ένας δημιουργός περιεχομένου (content creator) παράγει υλικό για να εμπλέξει, να ενημερώσει, να ψυχαγωγήσει ή να εμπνεύσει ένα κοινό. Αυτό το περιεχόμενο θα μπορούσε να περιλαμβάνει βίντεο, blogs, αναρτήσεις κοινωνικών μέσων, podcasts ή οποιονδήποτε συνδυασμό αυτών. Αυτή ήταν η καλύτερη περιγραφή της ιδιότητας που μπόρεσα να βρω στο διαδίκτυο. Πλέον σε αυτά τα ντέρμπι το «μετά», έχει περισσότερες περιόδους από το μπάσκετ και δεν έχω αποφασίσει αν αυτό είναι καλό ή κακό.
Στα του μπάσκετ με μια μικρή παρένθεση θα έγραφα ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος στα ¾ του αγώνα, ενώ είναι κατά πολύ καλύτερος σε όλη την διάρκεια της regular season. Από την άλλη, οι πράσινοι έχουν κάτι, έχουν μία οικογένεια γεμάτη προσωπικότητες, που με ένα μαγικό τρόπο δεν υπάρχει θέμα ρόλων. Εξαίρεση βέβαια ο Λορέντζο Μπράουν που δυσκολεύτε να δέσει με την ομάδα. Αυτό το κράμα παικτών λοιπόν ήταν που έφερε και την παραλίγο ανατροπή από το -19. Αλήθεια, ήταν από αυτά τα παιχνίδια που έφυγαν και οι δύο με θετικό «aftertaste» αφού βαθμολογικά δεν επηρεάστηκαν ιδιαίτερα.
Τώρα στα σοβαρά, του περιεχομένου δηλαδή, και οι δύο ομάδες – διοικήσεις έχουν δώσει σε όλους μας να καταλάβουμε ότι θα το πάνε μέχρι τέλους. Διαμαρτυρίες, ανακοινώσεις, επικοινωνιακά παιχνίδια με στόχο το αποτέλεσμα. Δίχως να τους ενδιαφέρει σε ποιο βαθμό θα ανέβει η τοξικότητα. Τοξικότητα που εμφανίζεται και έξω από τα σύνορα της Ελλάδας πλέον αφού οι δύο ομάδες έχουν τους θαυμαστές τους σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Βλέπεις Ιταλούς «τικτοκερς» να μαλώνουν αν έκανε βήματα ο Fall, σπουδαίο.
«Φίλε Μπατρζώκα ξέρεις ποιος θα το πάρει στο τέλος της χρονιάς» να λέει ο Τούρκος. «Ο Έργκιν όποτε χάσει του φταίει πάντα η διαιτησία» να λέει ο Μπαρτζώκας. Μετά να σου τα βιντεάκια στο τικ τοκ, τα διαιτητικά λάθη, το τί είπε ποιος και πότε. Να παίρνει φωτιά το Χ (πρώην twiter), και γενικά ένας χαμός. Χαμός που εκμεταλλεύονται, οι δημιουργοί περιεχομένου στις πλάτες των προέδρων και των προπονητών των δύο αιωνίων. Μετά από κάθε αγώνα μοιάζει δεδομένο ότι κάτι θα γίνει. Παράδειγμα, το γνωστό «Ποιος ; αυτός!» που έγινε στο περσινό αδιάφορο παιχνίδι πρωταθλήματός.
Προσωπικά, πιστεύω ότι πρέπει οι διοργανώτριες αρχές Euroleague και Greek Basket League να το δουν με περισσότερη σοβαρότητα. Δεν νοείτε σε παιχνίδια αυτού του επιπέδου με όλο τον κόσμο να παρακολουθεί να έχουμε τέτοια διαιτητικά λάθη. Ειδικά η φάση που κάνουν review, δεν μπορεί να μην βλέπεις ποιος έβγαλε την μπάλα, όπως και τα βήματα του Fall στην συνέχεια. Οφείλουν λοιπόν και οι ρεφς να είναι στο επίπεδο των ομάδων που παρουσιάζονται στο φετινό πρωτάθλημα και οφείλει και η Euroleague να λειτουργεί με λιγότερη εσωστρέφεια σε αυτό το κομμάτι.
Τελική ευθεία λοιπόν στην μπασκετική σεζόν και τώρα αρχίζει το καλό. Πιστέψτε με !
Υγ : Δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι στην πλευρά του χαμένου σε ένα Ελλήνικό τελικό. Το λέει και το AI ότι κατά εκεί πάμε.
Υγ1: Νανν και Βεζένγκοφ είναι ευλογία για την λίγκα και όσο ποιο πολλή σεβασμό τους δείξουμε για αντίστοιχά χρόνια θα τους απολαμβάνουμε.
