Ανδρέας Βιολάρης
Ευφυής και ηγέτης. Είχε την ικανότητα να αξιολογεί τα δεδομένα και να παίρνει γρήγορες και σωστές αποφάσεις, με μοναδικό στόχο να φτάσει στη νίκη. Και σχεδόν πάντα τα κατάφερνε. Ακόμα και κάτω από δύσκολες συνθήκες ή εκεί όπου οι πιθανότητες ήταν εναντίον του.
Η φιλοδοξία και η αυτοπεποίθηση του, που σε αρκετές περιπτώσεις φλέρταρε με τα όρια της αλαζονείας, ήταν στοιχεία που χαρακτήρισαν την πορεία του. Πίστευε ακράδαντα στον εαυτό του και στην επίτευξη υψηλών στόχων. Ταυτόχρονα, είχε το χάρισμα να μαγεύει τα πλήθη και να πείθει τους γύρω του ότι μπορούν να πετύχουν το ακατόρθωτο.
Η αυταρχικότητα ήταν ένα ακόμα χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του. Αρκετές φορές ενεργούσε αυθαίρετα, χωρίς να λαμβάνει ιδιαίτερα υπόψιν τις αντίθετες γνώμες ή τις κριτικές. Κι αν έκρινε σκόπιμο, δεν δίσταζε να απολύσει άτομα τα οποία ο ίδιος θεωρούσε πως είχαν αποτύχει ή δεν ήταν πλέον ικανοί να προσφέρουν αυτά που απαιτούσε.
Αν πρέπει να μιλήσουμε για λάθη, τότε ένα από τα μεγαλύτερα που έκανε ήταν ο τρόπος διαχείρισης των μεγάλων επιτυχιών, του πακτωλού χρημάτων που πέρασαν από τα χέρια και της δύναμης της εξουσίας. Ήταν αδυναμίες που αποδείχθηκαν μοιραίες και λάθη που έφεραν αμφισβήτηση. Και τελικά την πτώση της αυτοκρατορίας. Κι όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, όσο πιο ψηλά φτάσεις, τόσο πιο επώδυνη είναι η πτώση κι ο θόρυβος που κάνει.
Ο λόγος φυσικά για ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της παγκόσμιας ιστορίας, τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Τα πιο πάνω όμως, θα μπορούσαν να περιγράψουν απόλυτα και έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες στη σύγχρονη ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου, τον Πρόδρομο Πετρίδη! Όπως και ο «Petit Caporal» (μικρός δεκανέας) έτσι και ο πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ είναι χαρισματικός ηγέτης, με έντονη φιλοδοξία και περίσσια αυτοπεποίθηση. Έχτισε τη δική του δυναστεία, άλλαξε τον ρου της ιστορίας του ποδοσφαίρου μας και στο τέλος, με τους χειρισμούς και τις αποφάσεις του, οδηγήθηκε σε ένα (οικονομικό) Βατερλό όμοιό του δεν έχουμε ξαναδεί!
ΕΙΝΑΙ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ;
Μετά τις χθεσινές (04/04) εξελίξεις, η θητεία του ως πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ φαίνεται πως παίρνει παράταση και σίγουρα δεν θα έχει το απότομο και σκληρό φινάλε, όπως αυτό προδιαγράφηκε τις προηγούμενες εβδομάδες. Ωστόσο, αυτό δεν αλλάζει τις ημέρες και έργα του και την πορεία των δύο άκρων, από τους ανεπανάληπτους θριάμβους μέχρι τη σημερινή οικονομική «καταστροφή».
Η απόσταση και τα διαφορετικά συναισθήματα που χωρίζουν τα δύο άκρα είναι τέτοια, που μάλλον δικαιολογημένα συζητήσεις για το πόσο επιτυχημένος πρόεδρος μπορεί να θεωρηθεί ο Πρόδρομος Πετρίδης. Αν η επιτυχία μετριέται με τρόπαια και φιλοδοξίες, τότε η απάντηση είναι εύκολη και εκκωφαντική, αφού κανείς πρόεδρος στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου δεν έχει πανηγυρίσει περισσότερα πρωταθλήματα! Εάν όμως η επιτυχία περιλαμβάνει την οικονομική υγεία, τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα και την ακεραιότητα του συλλόγου, τότε η απάντηση γίνεται πολύ πιο περίπλοκη. Όπως είναι και η σημερινή κατάσταση στον Αρχάγγελο.
Μερικοί οπαδοί του ΑΠΟΕΛ τον βλέπουν, δικαιολογημένα, ως τον μεγαλύτερο πρόεδρο που είχε ποτέ η ομάδα, ενώ άλλοι τον κατηγορούν και του χρεώνουν την ίσως πιο δύσκολη περίοδο στην ιστορία του συλλόγου. Θα αντάλλαζαν, όμως, τα συνολικά εννέα πρωταθλήματα (σε δύο διαφορετικές θητείες, τα οποία μάλιστα είχαν φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του) με τη διαγραφή των θεόρατων χρεών και των σοβαρών παρενεργειών που θα έχουν; Μάλλον όχι. Θα προτιμούσαν να κρατήσουν τις ανεπανάληπτες επιτυχίες με ένα «καθαρό» παρόν και πιο αισιόδοξο μέλλον; Αναμφίβολα!
Κατά την άποψή μου, είναι πάρα πολύ νωρίς για να δοθεί μια σωστή και εμπεριστατωμένη απάντηση. Το μέγεθος της οικονομικής τρύπας είναι τέτοιο που θα χρειαστεί χρόνια για να κλείσει. Δύσκολα μπορούν να προβλεφθούν οι παρενέργειες και πολύ περισσότερο να εκτιμηθούν οι μακροπρόθεσμες ζημιές που θα έχουν. Τον αν ο Πρόδρομος Πετρίδης είναι πετυχημένος ή όχι, είναι κάτι που θα το γράψει η ιστορία. Είναι κάτι που θα καταγράψουν στα βιβλία τους οι ιστορικοί του μέλλοντος.
Το μόνο που μπορούσε να πούμε σήμερα, είναι πως του δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία για να διορθώσει ότι διορθώνεται και να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για να βελτιώσει την υστεροφημία του. Και αυτό, όπως σημείωσα σε προηγούμενο άρθρο, οφείλει να το κάνει σε μια διαφορετική βάση, με περισσότερη εγκράτεια, διαφάνεια, ειλικρίνεια, ταπεινά και σε πιο επαγγελματικά επίπεδα.
