Λούης Νικολάου
Τι είναι αυτό που κάνει τον αθλητισμό τόσο ξεχωριστό και τι είναι τελικά αυτό που μας κάνει όλους τόσο παθιασμένους γύρω από αυτόν; Οι εκπληκτικές επιδόσεις, οι αθλητικές επιτυχίες και τα εντυπωσιακά στιγμιότυπα είναι σίγουρα πόλος έλξης.
Η ανάγκη να εκπροσωπηθείς στις μεγαλύτερες σκηνές παίζουν το ρόλο τους. Η ταύτιση με τους αθλητές και η ανάγκη να τους μιμηθείς και αυτό μέσα. Αυτό όμως που τράβα περισσότερο στις μέρες μας είναι η τοξικότητα. Να παίρνουν φωτιά τα πληκτρολόγια αν ήτανε πέναλτι ή όχι, ποιος έριξε περισσότερες βολές, αν ήταν τελικά ντοπέ ή όχι ο Σίννερ και ότι άλλο βάζει λάδι στην φωτιά των ηλεκτρονικών μαχών.
Στην Κύπρο όπως και στην Ελλάδα, είμαστε βουτηγμένοι στην τοξικότητα. Ποιος χρωστά; πόσα χρωστά; να κλείσουν να μην δουν άσπρή μέρα, έπρεπε να σας κλείναμε τότε που μπορούσαμε κλπ. Μην πιάσουμε και το Ελληνικό μπάσκετ για να δούμε τι κάνουν εκεί οι διοικήσεις και πόση κόντρα υπάρχει εκεί. Ακόμα και σε Παγκόσμιο επίπεδο οι θεωρίες συνομωσίας δίνουν και παίρνουν.
Ο σκοπός του άρθρου δεν είναι να μαυρίσουμε και άλλο την κατάσταση σκοπός είναι να την φωτίσουμε με κάποια λαμπρά παραδείγματα το σκηνικό.
Οι οκτώ στους δέκα που μαθαίνουν ότι βλέπω μπάσκετ στην Αυστραλία γελάνε. Προσωπικά το βρίσκω ένα από τα ποιο εντυπωσιακά πρωταθλήματα μπάσκετ. Με πολλές «χαμένες ψυχές» του παρελθόντος ή και πολλά «λαβράκια» του μέλλοντος εκεί. Για παράδειγμα ένα αντίστοιχό πρωινό είδα τον σημερινό σταρ των Chicago Bulls Josh Giddey να κάνει ένα εντυπωσιακό tribble double και αργότερα να φεύγει για το NBA.
Καμία σχέση με το θέμα βέβαιά, πάλι ξεφύγαμε το κάνουμε συχνά άλλωστε αφορμή για να αρθρογραφήσουμε ήταν ή σπουδαία κίνηση του Matthew Dellavedova να δώσει το βραβείο του MVP στον αντίπαλο του Will «Davo» Hickey. Ναι, ο πρωταθλητής του NBA με τους Cavaliers το 2016 έκανε το σωστό . Ο Hickey είχε κάνει απίστευτη εμφάνιση και η ομάδα του πήρε δίκαια τον τίτλο. Ο Dellavedova έκανε το σωστό, την ομιλία του την αφιέρωσε σε αυτόν που έπρεπε να πάρει το βραβείο με το στιγμιότυπο να κάνει το γύρο του κόσμου.
Από τη μια όντως ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είναι ένας χορτάτος αθλητής με παραστάσεις από Αμερική κι ως εκ τούτου ένας τίτλος MVP δεν θα το λείψει αλλά από την άλλη δεν ήταν υπόχρεος να προχωρήσει στην πράξη που έκανε καθώς είχε εκπληκτική παρουσία στους τελικούς.
Το στιγμιότυπο θα είναι εκεί να μας θυμίζει, τι είναι ο αθλητισμός. Ότι ο νικητής μπορεί να βραβεύεται και μέσα από το fair play (που τόσο πολύ ξεχάσαμε). Ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα και ότι το νούμερο ένα κλειδί στο να κατανοήσουμε την χρήση του fair play είναι να αγαπήσουμε πρώτα τα ίδια τα αθλήματα και ότι αυτά προσφέρουν πρώτα στην κοινωνία και τον πολιτισμό.
