Χρήστος Ζαβός
Ακούγεται κουφό, περίεργο, πρωτόγνωρο, είναι λες και έρχεται από το μακρινό παρελθόν της ποδοσφαιρικής Λεμεσού και δη του Απόλλωνα, μα η τελευταία ενημέρωση που έλαβε ο κόσμος για θέματα καίριας σημασίας που αφορούν την ομάδα είναι από ανακοίνωση των οργανωμένων!!!
Θα μπορούσα να διακωμωδήσω το θέμα γράφοντας για παράδειγμα ότι οι οργανωμένοι ενδέχεται ν’ αναλάβουν το έτσι και αλλιώς υπό- λειτουργία γραφείο επικοινωνίας ανακοινώνοντας εβδομάδα με εβδομάδα την αποστολή πριν από τα ματς, μα δεν είμαι σίγουρος ότι ο κόσμος έχει όρεξη να γελάσει. Και αν είναι να γελάσει, μάλλον από αμηχανία θα το πράξει.
Για όσους δεν το κατανοούν το ξανά γράφω.
Βγήκαν οι οργανωμένοι και ενημέρωσαν τον κόσμο για την απόφαση να προσληφθεί τεχνικός διευθυντής και ότι συνάμα ο νυν προπονητής εκτελεί χρέη υπηρεσιακού και δεν βρέθηκε ένα άτομο έμμισθο ή όχι από τη διοίκηση να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει. Άμα αυτό δεν λογίζεται ως πλήρη ανυπαρξία εκ μέρους της διοίκησης ή έλλειψη σεβασμού προς τον κόσμο του Απόλλωνα και όχι μόνο, πάω πάσο.
Κυρίως όμως η έλλειψη σεβασμού παρατηρείται προς τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Μακρίδη, που κλήθηκε ν’ αναλάβει υπό αντίξοες συνθήκες και όχι μόνο δεν τον στήριξαν στα δύσκολα αλλά τον έχουν κρεμάμενο και όποιος επιθυμεί χτυπάει.
Χωρίς να φταίει και σε πολλά, ο νυν προπονητής του Απόλλωνα μοιάζει κάπως με το κρεμάμενο χαλί έτοιμο για ξεσκόνισμα, σαν το χταπόδι ή το σαμάρι του γαϊδάρου. Ο ίδιος φαίνεται να το ανέχεται, δικαίωμα του… δυστυχώς όμως έχει ήδη «καεί» στην Απολλωνίστικη κοινωνία.
Με αυτά και με αυτά από τους περιβόητους «μηχανισμούς», το ράβε- ξήλωνε της Αγίου Ανδρέου και τα «φτιαγμένα» ρεπορτάζ για το πώς θα ενημερωθεί ο Απολλωνίστας, φτάσαμε στην πλήρη απαξίωση ή εξαφάνιση.
Ακριβώς η διοικητική ανυπαρξία μαζί με τα συντρίμμια του «μηχανισμού» επικοινωνίας επανάφεραν ή αναζωπύρωσαν την εσωστρέφεια εντός της ομάδας.
Λίγους μήνες μετά την «καραμέλα», φτάσαμε στην αμφισβήτηση, στην μηδενιστική κριτική, στην απαξίωση των πάντων, σε διαξιφισμούς, επιθέσεις και τον διχασμό.
Ο πρωταθλητής Απόλλωνας, μοιάζει με τον Απόλλωνα που ήταν χωρισμένος σε δώδεκα φυλές πριν από δέκα και βάλε χρόνια. Τότε που για πρώτη φορά, εντοπίσαμε και ακολούθως καταγράψαμε την «εσωστρέφεια» ως τη μεγαλύτερη πάθηση του σωματείου.
Και η οποία πλέον ξεπρόβαλε χωρίς κανένα εξωγενή παράγοντα ή ερέθισμα. Μήτε κέντρα εξουσίας στη Λευκωσία, μήτε διαιτητικά λάθη, κανένας εχθρός ή κανένας παράγοντας εκ των έσω δεν την έχει προκαλέσει.
Με σχεδόν μηδαμινή αντιπολίτευση, με τους οργανωμένους να είναι ταγμένοι στην προσπάθεια της διοίκησης, με τον ευρύτερο κόσμο να έρχεται κοντά όσο ποτέ άλλοτε και με την ομάδα να είναι καβάλα στ’ άλογο, η διοίκηση Κίρζη κατάφερε να επαναφέρει στην καθημερινότητα του Απόλλωνα, την εσωστρέφεια και όλα τα παράγωγα της.
Πλέον ο κόσμος, θέλει αλήθειες και όχι παραμύθια!! Δεν τυφλώνεται με τάχατες ηχηρές μεταγραφές, ούτε και ανέχεται παραμύθια και παρλαπίπες. Δεν χρειάζεται να μπω σε βάθος και ν' αναλύσω τα κουφά που ακούσαμε αυτό το χειμώνα.
Να προβαίνεις στον πιο δαπανηρό χειμώνα και την ίδια ώρα να είσαι εκτός στόχων, είναι το λιγότερο παράλογο. Να λες ότι ο Μακρίδης επέλεξε τους παίκτες και την ΄άλλη ν' ανακοινώνουν οι οργανωμένοι ότι είναι υπηρεσιακός, ή παραμυθιάζεις ή απλά είσαι σε πανικό.
Ο κόσμος αναζητεί πράξεις και κυρίως υπεύθυνα άτομα να βγουν μπροστά και ν’ αναλάβουν ευθύνες!! Χόρτασε από τους «yes man» και τις μαριονέτες, που στα δύσκολα είναι πλήρως εξαφανισμένοι.
Το προσωποκεντρικό μοντέλο μοιάζει να έχει καταρριφθεί. Ο Νίκος Κίρζης εξακολουθεί να βρίσκεται στο σταυροδρόμι έτσι όπως το καταγράψαμε μόλις πριν από λίγο καιρό (δες εδώ). Οι μέχρι στιγμής κινήσεις και χειρισμοί δείχνουν να μην επιλ΄έγει την ριζική αλλαγή και την δημιουργία ενός νέου στάτους. Και κάποιοι βολεύονται με αυτό!!!
