Ο Χάμιλτον είναι ο πιο επιτυχημένος οδηγός στην ιστορία του σπορ. Πολλά από τα ρεκόρ που έχει σημειώσει ο Βρετανός πολύ δύσκολα θα ξεπεραστούν στο μέλλον. Και η σταθερότητα είναι η λέξη-κλειδί στην καριέρα του Χάμιλτον μέχρι τώρα.
Όχι μόνο από την άποψη των επιδόσεων. Ο Χάμιλτον έχει οδηγήσει μόνο για δύο ομάδες στην καριέρα του από το 2007. Έξι χρόνια με την McLaren και και 12 για την Mercedes. Πάντα τα μονοθέσια του έφεραν κινητήρες της δεύτερης. Ο Χάμιλτον υπηρέτησε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον οδηγό στην ιστορία της F1 το τριάκτινο αστέρι.
Και τα αποτελέσματα δικαίωσαν τη συνεργασία αυτή. Ιδίως από το 2013 όταν ο Λιούις είχε μεταπηδήσει στην εργοστασιακή ομάδα της Mercedes. Εκείνη τη σεζόν μπορεί να είχε κερδίσει μόνο έναν αγώνα στην Ουγγαρία. Ωστόσο εκείνος θα ήταν μόνο ο πρώτος από τους 84 θριάμβους που οι Χάμιλτον-Mercedes θα σημείωναν μαζί.
Και τα αποτελέσματα δικαίωσαν τη συνεργασία αυτή. Ιδίως από το 2013 όταν ο Λιούις είχε μεταπηδήσει στην εργοστασιακή ομάδα της Mercedes. Εκείνη τη σεζόν μπορεί να είχε κερδίσει μόνο έναν αγώνα στην Ουγγαρία. Ωστόσο εκείνος θα ήταν μόνο ο πρώτος από τους 84 θριάμβους που οι Χάμιλτον-Mercedes θα σημείωναν μαζί.
Ο Χάμιλτον έτρεξε σε 246 Grand Prix για την Mercedes. Εκτός από τις 84 νίκες του, ο Βρετανός κατέκτησε 6 παγκόσμιους τίτλους, πήρε την pole 78 φορές και ανέβηκε στο βάθρο σε 153 περιπτώσεις. Έκανε τον ταχύτερο γύρο σε 55 αγώνες και ήταν επικεφαλής αγώνα για 4.210 γύρους. Νούμερα που ζαλίζουν και μάλλον δεν θα επαναληφθούν από άλλον συνδυασμό οδηγού-ομάδας στο μέλλον.
Οι προσδοκίες Χάμιλτον
Καταρχάς θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο Λιούις ήταν διακαής πόθος του προέδρου Έλκαν αλλά και του Φρεντ Βασέρ, ο οποίος είχε συνεργαστεί μαζί του το 2005 και το 2006 σε Formula 3 Euroseries και GP2 αντίστοιχα. Και στις δύο περιπτώσεις οι Χάμιλτον-Βασέρ είχαν κατακτήσει τους τίτλους.
Κατά συνέπεια μιλάμε για μία συνεργασία η οποία, αν και σύντομη, είχε μόνο επιτυχίες. Τόσο ο Χάμιλτον όσο και ο Βασέρ οραματίζονται μία αναβίωση των επιτυχιών τους στην Ferrari. Μόνο που οι συνθήκες του 2025 θα είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες του 2005.
Ο Χάμιλτον δεν είναι πια ένας φιλόδοξος, ταλαντούχος νεαρός οδηγός αλλά το μεγαλύτερο όνομα στο grid. Και πηγαίνει στην Ferrari ελπίζοντας ότι θα βρει μία ομάδα σε άνοδο η οποία θα τον αντιμετωπίσει ακριβώς ως τέτοιον.
Το χτίσιμο μιας ομάδας δεν ήταν ποτέ το δυνατό σημείο του Χάμιλτον. Δεν ήταν ποτέ του Προστ ή Σουμάχερ από αυτήν την άποψη. Ο Χάμιλτον μπορεί να κάνει υπομονή για ένα ή ακόμη και δύο χρόνια, ώσπου η Scuderia να φτιάξει ένα μονοθέσιο ικανό για το πρωτάθλημα. Ωστόσο δεν θα κάτσει ώρες στον προσομοιωτή ούτε θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με προβλήματα που δεν άπτονται άμεσα του τομέα του.
Η στάση του Λιούις θα είναι πιο κοντά στο «είμαι ο Χάμιλτον και εάν μου δώσετε το κατάλληλο μονοθέσιο θα σας φέρω το πρωτάθλημα» παρά στο «θα θυσιάσω όσους μήνες μου ζητήσετε για να φτιάξουμε το ταχύτερο δυνατό μονοθέσιο για την ομάδα».
Ο Χάμιλτον δεν έχει πια την πολυτέλεια του χρόνου. Έχει πάει στην Ferrari για να κερδίσει το συντομότερο δυνατόν. Και εάν το πράξει θα καταφέρει κάτι το οποίο θα προσδώσει ακόμη μεγαλύτερη λάμψη στην ήδη απαστράπτουσα καριέρα του.
Οι προσδοκίες της Ferrari
Από την άλλη δεν είμαστε σίγουροι για το τι έχουν ακριβώς στο μυαλό τους οι Έλκαν και Βασέρ σε ότι αφορά τους οδηγούς τους από το 2025 και μετά. Επειδή έχουν δώσει τόσο στον Χάμιλτον όσο και στον Λεκλέρ συμβόλαια νούμερο ένα οδηγών.
Σίγουρα ο Χάμιλτον θα πάρει πολλά περισσότερα χρήματα. Αλλά αυτό ήταν μάλλον αναμενόμενο λόγω του brand που έχει χτίσει ο Βρετανός. Πάντως εάν ήθελαν έναν εκ των Λεκλέρ ή Χάμιλτον ως αποκλειστικό νούμερο ένα, θα είχαν κρατήσει τον Σάινθ. Από τη στιγμή που κάτι τέτοιο δεν έγινε, το μόνο που μπορούμε να συμπεράνουμε είναι ότι η ηγεσία της Scuderia θα έχει μία στάση τύπου «ας κερδίσει ο καλύτερος».
Σε περίπτωση που ο Χάμιλτον κερδίσει τον Λεκλέρ τότε θα πουν ότι με την απόκτηση του πρώτου αναβάθμισαν το οδηγικό τους δυναμικό. Εάν από την άλλη ο Χάμιλτον χάσει από τον νεαρό Μονεγάσκο, τότε οι της Ferrari θα θεωρήσουν ότι βοήθησαν τον νεαρό τους αστέρα να ανέβει επίπεδο βάζοντάς τον να αναμετρηθεί με τον κορυφαίο της προηγούμενης γενιάς.
Υποθέτουμε ότι σε περίπτωση που και οι δύο οδηγοί παλεύουν για το πρωτάθλημα μιας σεζόν, οι άνθρωποι της Ferrari θεωρούν ότι θα μπορούν να τους κοντρολάρουν. Και ότι στο τέλος όλοι θα συνεργαστούν για φέρουν τον τίτλο και πάλι στο Μαρανέλο.
Οι προκλήσεις για Χάμιλτον
Δύο είναι οι μεγάλες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσει ο Χάμιλτον στην Ferrari. Η πρώτη ακούει, φυσικά, στο όνομα του Σαρλ Λεκλέρ. Το 2025 θα είναι χρονιά προσαρμογής για τον Χάμιλτον στην Ferrari. Τουλάχιστον κατά το πρώτο μισό του. Λογικά ο Λιούις θα είναι αργότερος του Σαρλ στις κατατακτήριες.
Και αυτό είναι σημαντικό, καθώς το 2025 θα υπάρχουν τουλάχιστον 6 ακόμη μονοθέσια ικανά για νίκες. Μονοθέσια τα οποία είναι πολύ πιθανό να μπαίνουν ανάμεσα στις δύο Ferrari στο grid. Και το ένα ή τα δύο δέκατα διαφοράς σε qualifying θα μεταφράζονται σε 3 ή 4 θέσεις εκκίνησης στους αγώνες. Ο Χάμιλτον θα πρέπει να δείξει -κυρίως μετά το καλοκαιρινό διάλειμμα- ότι έχει την ταχύτητα για να κερδίσει τον teammate του στις κατατακτήριες.
Επιπλέον ο Χάμιλτον πηγαίνει σε μία ομάδα η οποία είναι αρκετά διαφορετική από τις δύο προηγούμενές του. Τόσο στην McLaren όσο και στην Mercedes ο Χάμιλτον δεν είχε μόνο την υποστήριξη της ηγεσίας. Όλοι οι εργαζόμενοι από τους σχεδιαστές μέχρι τους μηχανικούς τον υποστήριζαν. Και το προσωπικό ήταν στην πλειοψηφία του από τη Βρετανία.
Αυτό δεν είναι τόσο σίγουρο στην ιταλική Ferrari. Ο Λεκλέρ είναι το αγαπημένο παιδί των ανθρώπων της Scuderia. Ένας οδηγός ο οποίος έχει συνδέσει το όνομά του με το cavallino rampante. Και ο Χάμιλτον θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ ώστε να αντιστρέψει το κλίμα υπέρ του, εντός της Ferrari. Ξεκινώντας, φυσικά, από το να δείξει ότι είναι ταχύτερος του Λεκλέρ.
Το καθοριστικό 2025
Από την άλλη το μεγαλύτερο ερωτηματικό για την Ferrari, αφορά στο μονοθέσιο. Φέτος η Scuderia έκανε άλματα προόδου με την SF-24 και είναι εξαιρετικά πιθανό να παρουσιάσει ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό μονοθέσιο από την αρχή του 2025.
Ευχής έργον, θα σχολιάσουν πολλοί σε μία τέτοια περίπτωση. Ωστόσο υπάρχει και μία σημαντική λεπτομέρεια σε αυτό. Θα τολμήσει η ηγεσία της Ferrari να βάλει τον πιο ακριβοπληρωμένο οδηγό της σε δεύτερη μοίρα; Φαντάζει δύσκολο αλλά όχι απίθανο.
Ή μήπως ο Βασέρ θα κρατήσει ίσες αποστάσεις μεταξύ των δύο ώσπου ο Χάμιλτον να εγκλιματιστεί πλήρως; Και εάν η Ferrari έχει του χρόνου ένα μονοθέσιο αρκετά καλό για το πρωτάθλημα; Με ομάδες όπως η Red Bull και η Mercedes να έχουν ξεκάθαρα νο 1 οδηγούς, θα τολμήσει η Ferrari να μπει και εκείνη σε αυτήν την λογική έστω για μία σεζόν;
Και ακόμη και εάν ζητήσει η Ferrari από τον Χάμιλτον να υποστηρίξει τον Λεκλέρ, εκείνος θα το πράξει; Το ίδιο ισχύει, φυσικά, και αντιστρόφως. Ο Λεκλέρ θεωρείται στην Ιταλία -αλλά και εντός της Ferrari- ως ο «προορισμένος». Ο οδηγός που είναι γραφτό να φέρει τον τίτλο στο Μαρανέλο. Θα θυσιάσει νίκες ο Μονεγάσκος για χάρη του Χάμιλτον;
Η διαχείριση των δύο οδηγών το 2025 θα είναι η πρώτη μεγάλη πρόκληση για τον Βασέρ. Και τα όσα αποφασιστούν του χρόνου ίσως καθορίσουν την πορεία της συνεργασίας των Ferrari-Χάμιλτον και για τα επόμενα χρόνια.
Πηγή: newsauto.gr
