ΚΥΠΕ
Είναι ώρα να πορευτούμε με ομοψυχία και με πατριωτική υπευθυνότητα, ανέφερε ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ και υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας Αβέρωφ Νεοφύτου σε επιμνημόσυνο λόγο στο μνημόσυνο του Παντελή Κατελάρη. «Όποιες και να είναι οι διαφορές μας», πρόσθεσε, «να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις, να βρούμε τον τρόπο η περηφάνια να σταθεί δίπλα από την ειρηνική συνύπαρξη, όπως ο Παντελής Κατελάρης στάθηκε στο πλευρό των συναγωνιστών του και να κρατήσουμε μαζί την ασπίδα που θα οδηγήσει τα παιδιά και τα εγγόνια της πολύπαθης εκείνης γενιάς στην ευημερία», ανέφερε.
Ο κ. Νεοφύτου είπε ότι η δράση του Παντελή Κατελάρη ήταν ασίγαστος. Τον Μάρτιο του ’57 αναβαθμίζεται εντός των τάξεων της ΕΟΚΑ, ονομάζεται «Ίσαυρος» και μαθητεύει δίπλα, σε ένα από τους ικανότερους κατασκευαστές αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών της ΕΟΚΑ. Όμως λίγους μήνες αργότερα, συλλαμβάνεται και μαζί του τα μικρότερα αδέλφια του, Τομάζος και Ανδρέας, η χήρα μητέρα του Ειρήνη και η αδερφή του Φρόσω.
Οι συλληφθέντες, πρόσθεσε, οδηγούνται στα αστυνομικά κρατητήρια της Ομορφίτας όμως ο Παντελής, τηρώντας στο ακέραιο τον όρκο του, το μόνο που χαρίζει στους βασανιστές του είναι η σιωπή. Και κατά τη μεταφορά του, στα σοκάκια της Λακατάμιας, συμπλήρωσε, καταφέρνει να διαφύγει, για να ενωθεί με το αντάρτικο στην περιοχή Μαχαιρά. Ανέφερε ακόμα ότι ο Κατελάρης, μετέτρεψε μαζί με τους συναγωνιστές του, το κρησφύγετο τους στον Άη Γιάννη της Μαλούντας, σε χημικό εργαστήριο.
«Στις 18 του Γεννάρη του ’58, μια εκκωφαντική έκρηξη δονεί την κοινότητα. Οι αρχικές ελπίδες όσων γνώριζαν, η ελπίδα ότι ο Κατελάρης θα μπορούσε να είχε διαφύγει πριν την έκρηξη, σύντομα διαψεύδονται. Με εντολές του Γρίβα ο θάνατος του τηρείται, μυστικός, και θάβεται την ίδια νύχτα από άντρες της ΕΟΚΑ σε ανοικτό μέρος έξω από το χωριό», ανέφερε.
Ο κ. Νεοφύτου είπε ότι «είναι σε εμάς τους μεταγενέστερους που πέφτει το φορτίο. Να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Να μην αρεσκόμαστε στα λόγια αλλά στις πράξεις. Όπως με πράξεις όλοι μας οι ήρωες έπεσαν όχι απλά στο καθήκον αλλά έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά. Για την υπεράσπιση των δικαίων μας».
Μπορούμε, όπως είπε, «να συζητούμε για τις διαφορετικές ιδεολογίες μας, για τις διαφορετικές σκέψεις και τακτικές μας. Μα να μην ξεχνάμε. Μία είναι η πατρίδα μας και για το σύνολο του κυπριακού λαού πρέπει τα παθήματα του παρελθόντος και η διχόνοια να μην επαναληφθούν. Να πάρουμε τα μηνύματα πως χρειάζεται ενωμένοι όλοι να δώσουμε τον αγώνα για να δικαιώσουμε τη θυσία του κάθε αγωνιστή».
