Χρήστος Ζαβός
Είναι από μόνο του, επίτευγμα για τους Παφίτες, ότι παρέμειναν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για οκτώ μήνες!!
Ξεκίνησαν αρχές Ιουλίου στη Σουηδία και συμπωματικώς ολοκλήρωσαν μήνα Μάρτιο και πάλι στη Σκανδιναβική χώρα.
Τιμή τους και καμάρι τους και μακάρι να είναι η φετινή χρονιά η βάση, για να πραγματοποιήσουν πολλά περισσότερα ταξίδια και σε, γιατί όχι, μεγαλύτερες διοργανώσεις.
Όσον αφορά τους λόγους του αποκλεισμού από την Τζουγκάρτεν, , θα πρέπει να εστιάσει και στα δύο ματς.
Στο παιγνίδι της Λεμεσού, οι Παφίτες δεν ήταν αρκετά κυνικοί για να εκτελέσουν τους Σουηδούς, μ’ αποτέλεσμα το 1-0 να αποδειχθεί μη αρκετό για την πρόκριση.
Όσον αφορά το ματς της Στοκχόλμης, η ομάδα του Καρσέδο πέραν απ’ ότι επηρεάστηκε από τον πλαστικό χλοοτάπητα, έβγαλε μια απειρία μες στο παιγνίδι της, το οποίο δεν βοηθήθηκε κιόλας από την τακτική που ακολούθησε.
Δεν είμαι ο πλέον ειδικός στο ρεπορτάζ της Πάφου, άμα όμως πας εκτός έδρας σε τέτοιο επίπεδο και θες να φυλάξεις το αποτέλεσμα, η ενδεκάδα ξεκινά με τον Σούνιτς. Οτιδήποτε άλλο μοιάζει παράτολμο και θα το πληρώσεις.
Το θέμα μας πάντως, δεν είναι ο αποκλεισμός της Πάφου, αλλά η άγνοια, ασχετοσύνη και αρχοντοχωριατισμός που χαρακτηρίζει την προσέγγιση μας, σε ματς με ομάδες που δεν θεωρούνται παραδοσιακές ή δεν είναι και τόσο γνωστές.
Στο μυαλό των περισσοτέρων για να θεωρηθεί αουτσάιντερ κυπριακή ομάδα, πρέπει ν’ αγωνίζεται είτε με την Ρεάλ ή και με την Γιουβέντους εκτός. Λίβερπουλ, Γιουνάιτεντ άντε και καμιά Πόρτο ή Ολυμπιακός Πειραιώς!!
Άμα είναι για κλαμπ όχι και τόσο γνωστά ή λίγο γνωστά, υπάρχει μια πλήρης απαξίωση ή τουλάχιστον μια υποτίμηση χωρίς κανένα σοβαρό υπόβαθρο.
Το ξανά βιώσαμε και στις αρχές της σεζόν (δες εδώ) , όταν η Ομόνοια έχανε στην Σκωτία από την Χαρτς ή όταν νωρίτερα αποκλειόταν ο ΑΠΟΕΛ από την Ρίγα και οι μεταξύ μας συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω από ποδοσφαιρικές τραγωδίες, ότι πέσαμε θύματα εκπλήξεων και κάτι ατεκμηρίωτες κουβέντες που καμία σχέση δεν είχαν με την πραγματικότητα.
Το ύφος αλλά και περιερχόμενο της κουβέντας εννοείται δεν άλλαξε από τότε. Με το που πέρασε η Πάφος την Ομόνοια ένα μεγάλο κομμάτι των οπαδών αλλά και των «ειδικών», εστίαζαν όχι στο πως οι γαλάζιοι θα περάσουν τους Σουηδούς για την φάση των «16» αλλά τι θα κάνει με την Τσέλσι στα ημιτελικά!!
Όσο για την προημιτελική φάση, οι ειδήμονες, προεξοφλούσαν ότι η Ραπίντ θα περάσει την Μπάνια Λούκα, κυρίως γιατί η Βιέννη είναι πιο οικεία στ’ αυτιά τους και όχι απαραίτητα για λόγους ποδοσφαιρικούς!!
Ως προς το υποτιθέμενο συναπάντημα των Πάφου- Ραπίντ, δεν έδιναν και πολλή σημασία, αφού το θέμα ήταν η Τσέλσι στο Λονδίνο και τα ημιτελικά και όχι φυσικά οι Αυστριακοί και η όμορφη πρωτεύουσα τους.
Η προσέγγιση μας είναι κυρίως μονομερής και λειψή ως προς τις γνώσεις, μ’ αποτέλεσμα να διαμορφώνουμε απόψεις στηριζόμενες σε ταξίδια τουριστικά ή την διαίσθηση άσχετου παίκτη στοιχήματος!!
Η εμπειρία, η έδρα, η αγωνιστική ετοιμότητα, η ατομική ποιότητα, το χρονικό σημείο, το στάτους της χώρας ή και του κλαμπ, το ρόστερ, ο προπονητής του αντιπάλου και άλλοι σοβαροί παράγοντες δεν πολύ λαμβάνονται υπόψη.
Βασικώς υπάρχει μια πλήρη άγνοια άρα και διαστρεβλωμένη εικόνα γύρω από τις δυνατότητες των αντιπάλων αλλά και των ομάδων μας.
Σ’ αυτό το συνονθύλευμα σκέψης, απουσιάζει εννοείται και η μνήμη.
Ούτε πως πήγε ο ΑΠΟΕΛ η πιο έμπειρη και πετυχημένη ομάδα μας και έφαγε μια τριάρα από τους Σουηδούς τρία χρόνια πριν.
Άμα προειδοποιούσες τον κόσμο για το πόσο καλή ομάδα είναι η Τζουγκάρτεν και ότι μάλλον είναι το φαβορί με την Πάφο, η συνήθης απάντηση που λάμβανες ήταν «Μα ποιοι Σουηδοί ρε; Πε μου έναν παίκτη της Τζουγκάρτεν!!!»
Μέχρι που τους μάθαμε. Έως την επόμενη φορά που θα τους ξεχάσουμε, αφού θα είμαστε πάλι φαβορί, τρομάρα μας!!!
