Εφραίμ Γεωργίου
Για ακόμη μια φορά το ΑΠΟΕΛ δεν κατάφερε να φθάσει στο ζητούμενο κι έμεινε στην ισοπαλία με την Ανόρθωση στο «Αντώνης Παπαδόπολους». Ένα παιχνίδι στο οποίο βγήκαν ξανά στη φόρα τα προβλήματα στην αμυντική λειτουργία της ομάδας.
Στο πρώτο τέρμα ο Μαϊόλι χάνει τον ποδοσφαιριστή του, όμως την μεγαλύτερη ευθύνη φέρει ο Ντβάλι που πιάστηκε αδιάβαστος, τον άδειασε ο Ράφα Λόπες και με μια κεφαλιά νίκησε τον Μπέλετς για την ισοφάριση. Σαν να μην έφθασε αυτό, τρία λεπτά αργότερα και μετά από κόρνερ του αντιπάλου χάθηκαν τα μαρκαρίσματα κι ήρθε η ανατροπή απ’ την «Κυρία».
Είναι χαρακτηριστικό του ΑΠΟΕΛ στη φετινή χρονιά η κάκιστη αμυντική λειτουργία. Η ευθύνη είναι ατομική αλλά και συλλογική. Απ’ τη μια βλέπεις παίκτες όπως ο Ντβάλι και ο Πέτροβιτς που είναι μόνιμα πίσω σε απόδοση, τον Σούσιτς και τον Τσεμπάκ να είναι πότε στα καλά τους μα κυρίως στα κακά τους, τον Κιντιγιά που έχει ταβάνι να παλεύει μα να μοιάζει με καμένο χαρτί και τον Λαΐφη που ξεχωρίζει σαν μύγα μες το γάλα να μην μπορεί μόνος.
Απ’ την άλλη όμως όπως σημειώσαμε είναι και συλλογική η ευθύνη. Κι αυτό προκύπτει απ’ τον τρόπο με τον οποίο δομήθηκε το καλοκαίρι η ομάδα. Τρία αριστερά μπακ εκ των οποίων τα δυο δεν παίρνουν καθόλου χρόνο συμμετοχής, τρεις «βασικοί» κεντρικοί αμυντικοί εκ των οποίων οι δυο αγωνίζονται με το αριστερό πόδι (Λαΐφης, Ντβάλι), ένας έρχεται από την πιο γεμάτη σεζόν στην καριέρα του παίζοντας συνεχόμενα παιχνίδια απ’ το καλοκαίρι του 2023 (Ντβάλι), κι ο άλλος είναι στα 35 του (Πέτροβιτς) όντας σκιά του εαυτού του.
Στo δεξί άκρο η δυάδα των Τσεμπάκ και Σούσιtς είναι στα 36 και 35 αντίστοιχα, ενώ κατά καιρούς καλούνται να αγωνιστούν σε διάφορες θέσεις (δεξί εξτρέμ, αριστερό εξτρέμ, αριστερό μπακ).
Ακόμη όμως και με τα πιο πάνω αν ένα πράγμα ισχύει στο ποδόσφαιρο, είναι πως η αμυντική λειτουργία της ομάδας δεν αφορά μόνο τους παίκτες που αγωνίζονται εκεί. Αφορά όλη την ομάδα, που πρέπει να λειτουργεί σαν ένα. Πως ήταν πέρσι το ΑΠΟΕΛ που μόλις έβαζε το γκολ μετά «κλείδωνε» τον αντίπαλο και περνούσε ο χρόνος χωρίς καν να το καταλάβει; Φέτος αυτό δεν υπάρχει. Αντίθετα αν μια εικόνα περιγράφει τη φετινή αμυντική λειτουργία είναι πως σε δυο λεπτά μπορεί να καταστραφεί όλο το παιχνίδι.
Αν πάλι πρέπει να μιλήσουμε με αριθμούς, τότε οι «Γαλαζοκίτρινοι» απέτυχαν να κρατήσουν το μηδέν σε 10 παιχνίδια, δέχθηκαν 18 τέρματα, τέσσερα λιγότερα απ’ όσα δέχθηκαν σε όλη την περσινή σεζόν κι ας απομένουν ακόμη 15 αγώνες, ενώ επιθετικά σχεδόν πάντα βρίσκει τις λύσεις, καθώς απ’ τους 21 αγώνες μόλις 3 φορές δεν κατάφερε να βρει δίχτυα.
Γενικότερα η άμυνα αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα του φετινού ΑΠΟΕΛ, κι ας ήταν πέρσι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του. Μια άμυνα που θυμίζει… παιδική χαρά.
