Χρήστος Ζαβός
Και νομίζω ότι κάπου σ’ αυτό το σημείο η όποια συζήτηση ή η όποια αμφισβήτηση, για το τι θέλει ο φετινός Απόλλωνας από τούτη τη σεζόν, τελειώνει.
Ο ίδιος ο αρχηγός του φρόντισε να το κάνει λιανά, επανατοποθετώντας το μπλε σκηνικό σ’ ένα άλλο επίπεδο. Πιο ανταγωνιστικό, πιο απαιτητικό μα συνάμα ξεκάθαρο.
Τούτο το ξεκαθάρισμα στόχων που κάνει ο Χάμπος, μοιάζει να ακολουθεί το αγωνιστικό- τακτικό ξεκαθάρισμα που πραγματοποιεί ο Μιλόγιεβιτς από τη μέρα που ήρθε στο Κολόσσι.
Ταυτόχρονα με τη δήλωση του (δες εδώ) αποκαλύπτει τη νοοτροπία που μοιράζεται μες στα αποδυτήρια με τους συναδέλφους του, υπό την εποπτεία του προπονητή τους.
Για σκέψου να μίλαγε ο αρχηγός για τον τελικό στόχο, οι συμπαίκτες του να χαριεντίζονται ότι παίζουν και καλά για να βγουν Ευρώπη και ο προπονητής τους να μην ήξερε και τίποτα;
Δεν είναι όμως ο Απόλλωνας του Μιλόγιεβιτς, κωλοχανείο. Η τοποθέτηση του Χάμπου, αναδεικνύει την πίστη που υπάρχει εντός των αποδυτηρίων και ταυτόχρονα απαντά σ’ ένα βασικό ερώτημα που σχετίζεται με την επιδίωξη του φετινού Απόλλωνα.
Η απάντηση του δε, είναι βαρύνουσας σημασίας αφού δίνεται από το φυσικό ηγέτη της ομάδας, που φέτος ομολογουμένως παρουσιάζει ενώπιον των Απολλωνιστών και γενικότερα του κυπριακού φίλαθλου κοινού, τον καλύτερο του εαυτό.
Τούτο το ξεκαθάρισμα στόχων που κάνει ο Χάμπος, μοιάζει να ακολουθεί το αγωνιστικό- τακτικό ξεκαθάρισμα που πραγματοποιεί ο Μιλόγιεβιτς από τη μέρα που ήρθε στο Κολόσσι. Μοιάζει δηλαδή με φυσική εξέλιξη των πραγμάτων.
Όσο ασαφής ήταν η αγωνιστική της ταυτότητα, άλλο τόσο θολή ήταν και η επιδίωξη που είχε φέτος η ομάδα. Πλέον η θολούρα παύει να ισχύει. Έτσι και αλλιώς καμία ομα΄δα δεν κατακτά πρωτάθλημα έχοντας θολή αγωνιστική ταυτότητα ή ασάφεια στους στόχους της.
Είναι αλήθεια ότι ο Απόλλωνας πια μπαίνει σε μια καυτή αγωνιστική περίοδο έχοντας τέσσερα συνεχόμενα ντέρμπι (Πάφο, Ομόνοια εκτός, ΑΕΚ, Ανόρθωση) ως μια ομάδα που κυνηγά τον τίτλο και όχι ως ένα σύνολο που ψάχνεται να βρει τα πόδια του.
Είναι αλήθεια επίσης ότι ο Απόλλωνας μπαίνει σε τούτη την ανηφόρα, έχοντας δέσει την άμυνα του, έχοντας σταθεροποιήσει τη μεσαία του γραμμή, ρυθμίζοντας προς όφελος του τον παράγοντα «Βαλμπουενά», βελτιώνοντας κυρίως μέσω του Μάρκες την αποτελεσματικότητα και εξ όσων είδαμε στο ματς με την ΑΕΖ βελτιώνοντας τις συνεργασίες από τη μέση και μπροστά.
Στο ματς με τους Ζακακιώτες λάβαμε επιπλέον και ένα μικρό μέρος της απάντησης στο βασικό ερώτημα που θέσαμε λίγες μέρες πριν (δες εδώ) και αφορά το βάθος που έχει η ομάδα για να πάει για πρωτάθλημα.
Ο Μαλεκκίδης πάντως φρόντισε να ξεχαστεί ο Γιούρσεβιτς, ο Ντανίλο σε συνεργασία με το Χάμπο διατήρησαν το άρωμα πρωταθλήματος εν τη απουσίας του Κολ, ενώ σ’ ένα από τα επόμενα ματς θα διαπιστώσουμε εάν και εφόσον επηρεαστεί η ομάδα από την απουσία του Νταρίκβα.
Η παρουσία πάντως του Μιλόγιεβιτς παρέχει ασφάλεια για το πώς θα διαχειριστεί το ρόστερ του ενώ μην ξεχνάμε και την σημαντική μεταγραφική περίοδο του χειμώνα, που παίρνει πια άλλη διάσταση.
Άλλο είναι να κάνεις μεταγραφές για να καλύψεις κενά ή να βελτιώσεις το ρόστερ σου και άλλο να κάνεις μεταγραφές για να πάρεις το πρωτάθλημα.
Δεν συγκρατιέμαι θα το γράψω και ας μην είναι σοβαρή η προσέγγιση μου και ας μην έχει σχέση με το κείμενο.
Πόσο θα ταίριαζε σε τούτη την ομάδα ένας Βιγιαφάνες να αλληλοσυμπληρώνονται με τον μεγάλο Βαλμπουενά ή και ένας Σολ, να μοιράζεται τις ευκαιρίες με τον Μάρκες; Άλλη όμως κουβέντα είναι αυτή και εκατό τοις εκατό δεν είναι της παρούσης.
Προέχει η ανηφόρα που έχει ενώπιον της η ομάδα, μέσα από την οποία θα λάβουμε πολύ περισσότερες απαντήσεις στο παιγνίδι των ερωταπαντήσεων για το φετινό Απόλλωνα. Ως προς το αν παν για πρωτάθλημα, το είπε πια ο αρχηγός!!
