Κωνσταντίνος Νικολάου
Δεκαοκτώ, δεκαέξι, δώδεκα, δέκα… και συγχωρήστε μας αν αφήσαμε κάποιο νούμερο το οποίο δεν ακούστηκε τις τελευταίες ημέρες ως το «ιδανικό» αναφορικά με το πόσες ομάδες πρέπει να αγωνίζονται στο κυπριακό πρωτάθλημα. Προτάσεις πολλές χωρίς όμως να ακούσουμε κάποιο τεκμηριωμένο πλάνο το οποίο αν μη τι άλλο να έχει κάποιο συγκεκριμένο στόχο.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι απαραίτητα ο αριθμός των ομάδων, αλλά η έλλειψη στόχων που να υπόσχονται τη βελτίωση του κυπριακού ποδοσφαίρου σε βάθος χρόνου. Εξηγούμε… Διαφορετική θα είναι για παράδειγμα η δομή αν αποφασίσουμε (επιτέλους) να δώσουμε περισσότερη έμφαση στο κυπριακό προϊόν, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση η σημαντική μείωση των ομάδων ίσως δεν βοηθήσει σε αυτό το εγχείρημα (όχι άμεσα τουλάχιστον).
Αν θέλουμε όμως να αυξήσουμε τον ανταγωνισμό συνεχίζοντας παράλληλα με το ίδιο μοντέλο (17 παίκτες καταλόγου Α και 2 Κύπριοι βασικοί χωρίς σημαντικές επιπτώσεις) τότε πιθανότατα οι 14 ομάδες μας πέφτουν πολλές. Κι αν στα πάνω στρώματα υπάρχει ενδιαφέρον σχεδόν μέχρι τέλους, αναμφίβολα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στο δεύτερο γκρουπ. Απ’ την αρχή των πλέι-οφ υπάρχουν κάθε χρόνο ομάδες αδιάφορες, με αποτέλεσμα να διεξάγονται αγώνες με άδεια γήπεδα και να αυξάνεται η προκατάληψη.
Ορισμένα πράγματα είναι γεγονός πως δεν λειτουργούν σωστά και αναμφίβολα οι υπεύθυνοι καλούντε να πάρουν άμεσα τις κατάλληλες αποφάσεις. Επιπρόσθετα, όταν γίνονται συγκρίσεις με το εξωτερικό χρειάζεται πρώτα να ξέρουμε που βρισκόμαστε. Δεν τίθεται για παράδειγμα θέμα σύγκρισης με τα κορυφαία πέντε πρωταθλήματα της Ευρώπης. Από πιο κάτω πρέπει να παραδειγματιστούμε… και σιγά σιγά να ανέβουμε.
Κι αν υπάρχει ο «φόβος» του να πέσουμε στη βαθμολογία της UEFA, τα παραδείγματα χωρών οι οποίες έχουν γεμάτα γήπεδα μέχρι την τελευταία αγωνιστική ή που οι Εθνικές τους στελεχώνονται κυρίως από παίκτες του εγχώριου πρωταθλήματος, όντας ταυτόχρονα ήδη πάνω από εμάς... είναι εκεί. Θέλετε το 21ο Ισραήλ (στη θέση 22 βρίσκεται η Κύπρος), η Εθνική του οποίου αποτελείται κυρίως από παίκτες που αγωνίζονται στη χώρα τους ή προτιμάτε τους 13ους Ελβετούς που βάσει ποσοστών τα γήπεδα τους έχουν μεγάλη προσέλευση μέχρι τέλους,
Σαφέστατα και χρειάζονται θυσίες και κανείς δεν είπε πως παραβλέπετε το οικονομικό, όπως και το ότι είμαστε η μικρότερη χώρα στις 30 πρώτες στη βαθμολογία της UEFA. Το θέμα είναι πως υπάρχουν ακόμη πολλά περιθώρια ανάπτυξης και... για να βελτιωθούμε θεωρείται απαραίτητη η εκπόνηση ενός μακροχρόνιου πλάνου από ανθρώπους σωστά καταρτισμένος και το οποίο να ανακοινωθεί και στον κόσμο, ούτως ώστε να ξέρουμε τι να περιμένουμε. Με το να πετάμε νούμερα κάθε τρεις και λίγο τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει!
