Η Ρωσία με τον τρόπο που έχει επιλέξει να κινηθεί φαίνεται πως θα εξαντλήσει αφενός κάθε χρονικό περιθώριο μέχρι να αποδεχθεί οποιοδήποτε μικρό ή μεγαλύτερο σχέδιο για κατάπαυση του πυρός στα μέτωπα της Ουκρανίας και αφετέρου για να το πράξει θα βάλει και τους δικούς της όρους στο τραπέζι.
Η πρόταση Ουάσιγκτον και Κιέβου δεδομένα «πέρασε και δεν ακούμπησε» το Κρεμλίνο που φαίνεται πως έχει κάνει την δική του προετοιμασία από τον περασμένο Νοέμβριο και την επανεκλογή Τραμπ.
Οι χειρισμοί Πούτιν στην αμερικανική πρόταση αλλά και ο τρόπος με τον οποίο υποδέχθηκε για δεύτερη φορά τον ειδικό απεσταλμένο της Ουάσιγκτον στη Μόσχα δείχνουν πως για την Ρωσία το σχέδιο περιλαμβάνει στον πυρήνα του το «πώς θα χειριστούμε διπλωματικά και αποτελεσματικά τον Τραμπ». Το Κρεμλίνο έχει «διαβάσει» όπως αποδεικνύεται πολύ προσεκτικά τον πρόεδρο των ΗΠΑ στη δεύτερη «βερσιόν» του και δεν έχει αφήσει αυτή τη φορά τίποτα στην τύχη.
Η «βαριά» διπλωματία που είναι επιλογή της Μόσχας και ο κρίσιμος ρόλος της Ευρώπης
Ο Πούτιν που διαθέτει σαφέστατα πολύ μεγαλύτερη εμπειρία σε ζητήματα διπλωματίας αλλά και χειρισμών σε ανώτατο επίπεδο από τον Τραμπ, κατάφερε να «ξεφύγει» με σχετική ευκολία από την πρώτη αμερικανική πρόταση. Η χρήση «βαριάς» διπλωματίας από τη ρωσική πλευρά δεν είναι τυχαία, καθώς φαίνεται πως η Μόσχα θέλει να πάει την διευθέτηση του πολέμου σε ένα πεδίο στο οποίο η ίδια πιστεύει πως θα υπερτερεί τόσο απέναντι στις ΗΠΑ όσο και απέναντι στην Ουκρανία.
Ο τρόπος με τον οποίο πορεύεται σήμερα η Ρωσία δείχνει πως, εκτός από τις ΗΠΑ, το Κρεμλίνο δεν αναγνωρίζει τρίτο μέρος στη διαπραγμάτευση για «μία στέρεη και διαρκή ειρήνη», όπως υπογράμμισε ο Βλαντίμιρ Πούτιν ξανά εχθές. Από την πλευρά του, το Κίεβο, πέρα από ηθική ικανοποίηση και μία μικρή δικαίωση για το αμερικανικό «ναυάγιο» -καθώς ο Ζελένσκι σε όσα πρόλαβε να αρθρώσει στο Οβάλ Γραφείο είχε προσπαθήσει να προϊδεάσει για τον «ρωσικό τρόπο»- και πάλι μένει με το μεγαλύτερο μέρος της πίεσης στην πλευρά του.
Ο ρωσικός στρατός έχει ουσιαστικά ανακαταλάβει το μοναδικό ουκρανικό χαρτί «πίεσης» στο Κουρσκ, ενώ και στα ανατολικά οι προελάσεις των Ρώσων είναι το τελευταίο διάστημα περισσότερες από τις υποχωρήσεις. Το Κίεβο γνωρίζει επίσης καλά πως η Ουάσιγκτον έχει πάψει να είναι τόπος, στον οποίο η χώρα είναι καλοδεχούμενη και ως μοναδική «σωσίβιο» έχει την Ευρώπη που έχει ξεκάθαρα κινητοποιηθεί για να στηρίξει πολυεπίπεδα την Ουκρανία.
Ο Πούτιν δεν τρέφει «αυταπάτες» μετά το προσωπικό του «Βατερλώ», που συμπυκνώνεται στο «σε τρεις ημέρες θα είμαστε στο Κίεβο» το 2022. Ο Ρώσος πρόεδρος γνωρίζει πολύ καλύτερα από τον Αμερικανό ομόλογό του πως ο ρόλος της Ευρώπης είναι κομβικός και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο θα κάνει τα πάντα για να μειώσει την συμμετοχή της γηραιάς ηπείρου τόσο στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις όσο και στην επόμενη ημέρα για την περιοχή.
Από την πλευρά της η Ένωση που έχει δώσει ξανά χώρο και πεδίο στην Ουάσιγκτον να φέρει με τον δικό της τρόπο τη Ρωσία στο τραπέζι φαίνεται πως έχει τον δικό της σχεδιασμό και πιστεύει πως, εάν υπάρξει και δεύτερο ρωσικό «όχι», θα κληθεί έστω και έμμεσα να γεμίσει το αμερικανικό διπλωματικό κενό.
Όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα, οι ΗΠΑ που πίεσαν ασύμμετρα την Ουκρανία και επί δύο μήνες σηκώνουν το δάχτυλο και τη φωνή στην Ένωση θα βρεθούν αντιμέτωπες με μία κατάσταση που καμία «διαπροσωπική» ή εμπορική σχέση δεν μπορεί να λύσει. Το ρίσκο για τη Ρωσία είναι με την τακτική της -γνωρίζοντας πως δεν μπορεί να τα έχει όλα δικά της- θα φέρει και πάλι έστω και όχι εκουσίως την Ουάσιγκτον στη θέση να κάνει μία νέα συζήτηση «συμφιλίωσης» με την Ευρώπη.
Η Ουκρανία που θα έχει ευκαιρία αν διασφαλίσει την «κόκκινη γραμμή» των υποχωρήσεων
Με την κατάσταση όπως διαμορφώνεται αυτή τη στιγμή το Κίεβο εξακολουθεί να έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έχει χαθεί κάθε ευκαιρία για μία ειρηνευτική συμφωνία.
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας θα πρέπει να «τρέξει» τις διαδικασίες είτε για ένα δημοψήφισμα είτε για εκλογές -αφού πρώτα προχωρήσει στην αναγκαία συνταγματική αναθεώρηση- καθώς μόνο ο ουκρανικός λαός μπορεί να απαντήσει στο κρίσιμο ερώτημα: συνέχεια του πολέμου ή κατάπαυση του πυρός;
Η Ουκρανία βρίσκεται στη δυσκολότερη από πολλές απόψεις θέση καθώς το Κίεβο είναι εξαρτημένο τόσο από την αμερικανική βοήθεια σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο, την ίδια στιγμή που ο ουκρανικός λαός εμφανίζει ξεκάθαρα σημάδια κόπωσης από τα τρία χρόνια μαχών και θανάτου. Εάν ο Ζελένσκι δεν προχωρήσει στην άμεση δρομολόγηση εξελίξεων -στις οποίες οι Ουκρανοί θα ακουστούν- δεν είναι απίθανο το σενάριο στο εσωτερικό της χώρας να υπάρξουν ακόμη πιο δύσκολες και δυσάρεστες εξελίξεις.
Εάν η εξουσιοδότηση προς τον Ζελένσκι ανανεωθεί τότε θα έχει και το Κίεβο να εκμεταλλευτεί προς όφελός του τις αρνήσεις και τα «παιχνίδια» της Μόσχας. Με στήριγμα τους Στάρμερ και Μακρόν ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι μπορεί να ακουστεί διαφορετικά στον Λευκό Οίκο και να δώσει στοιχεία «χειρισμού» του Πούτιν που ο ίδιος έμαθε με τον «δύσκολο» τρόπο. Η Ουκρανία εάν κινηθεί μεθοδικά θα έχει τη δική της ευκαιρία στην ειρήνη.
Πηγή: Protothema
