Ο 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ στο εσωτερικό είναι σαρωτικός. Μέσα σε 20 σχεδόν ημέρες από τη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του έχει προχωρήσει στα περισσότερα ζητήματα χωρίς αντιστάσεις, με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Το μεταναστευτικό ακολουθεί απόλυτα τις συντεταγμένες που είχε ο ίδιος εδώ και έναν χρόνο δώσει, στο ζήτημα της μείωσης του Κράτους και των δημοσίων δαπανών το επιτελείο του προχωρά χρησιμοποιώντας τα προεδρικά του διατάγματα, ακόμη και στο ζήτημα της ξεκάθαρης διαφοροποίησης «δύο και μόνο φύλων» οι δεσμεύσεις του κάνουν βήματα μετουσίωσης στη δική του πραγματικότητα. Στην εξωτερική πολιτική τα πράγματα μοιάζουν και στην πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετικά.
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ανοίξει κατά την προσφιλή του τακτική πολλά μέτωπα παράλληλα. Μεξικό, Καναδάς, Γροιλανδία, Κίνα και Γάζα είναι κάποια από τα σημαντικότερα. Μπορεί οι δηλώσεις Τραμπ να είναι πομπώδεις αλλά το αποτέλεσμα δεν δικαιώνει τα λόγια… Οι δασμοί σε Καναδά και Μεξικό έχουν παγώσει με τον Τραμπ επί της ουσίας να φέρνει απλά περισσότερο στρατό από τους δύο γείτονες των ΗΠΑ στα σύνορα της χώρας του, ενώ με τη Γροιλανδία η κατάσταση παραμένει σε φιλολογικό επίπεδο.
Το κανάλι του Παναμά μετά την επίσκεψη Ρούμπιο είναι μία νίκη καθώς ο Πρόεδρος της χώρας μετά από ασύμμετρες πιέσεις έκανε πίσω και προτιμά τη συνεργασία με την Ουάσιγκτον που βρίσκεται στην ίδια ήπειρο από τις επιθετικές κινεζικές επενδύσεις και τα μπλεξίματα με το οβάλ γραφείο. Η Κίνα αυτή τη φορά δεν δέχθηκε το 15% των πρόσθετων δασμών «αδιαμαρτύρητα». Το Πεκίνο με άμεσα αντανακλαστικά επέβαλλε και το ίδιο δασμούς σε σημαντικά αμερικανικά προιόντα και απείλησε όχι με το στυλ του Τραμπ αλλά ξεκάθαρα πως θα μηνύσει τις ΗΠΑ…
Το σημαντικότερο κεφάλαιο αναφορικά με τα «φάλτσα» του Αμερικανού Προέδρου, μέχρι σήμερα, γράφτηκε στο ζήτημα της επόμενης ημέρας στη Γάζα. Μπορεί ο Τραμπ να ισχυρίζεται πως το σχέδιό του είναι το μοναδικό εφαρμόσιμο αλλά είναι αδύνατο οι ΗΠΑ να προχωρήσουν σε εθνοκάθαρση παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο. Οι προσπάθειες του Αμερικανού ΥΠΕΞ να καλύψει τον Πρόεδρο λέγοντας πως «όποιος έχει προτάσεις καλύτερες να τις καταθέσει» καταδεικνύει περισσότερο το αδιέξοδο στο οποίο θα οδηγηθεί σύντομα η Ουάσιγκτον αναφορικά με το ζήτημα. Δεν είναι επίσης καθόλου τυχαίο και το γεγονός πως από το τέλος της συνέντευξης τύπου Τραμπ μετά τη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό του Ισραήλ πως το επιτελείο του Προέδρου των ΗΠΑ εξέδωσε για πρώτη φορά, με τόση ταχύτητα τόσες διευκρινίσεις.
Ο Τραμπ επίσης σήμερα δεν έχει ασχοληθεί όσο ενεργά ασχολείται με όλα τα υπόλοιπα ζητήματα με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Σε δύο εβδομάδες οι μάχες στα εδάφη της Ουκρανίας θα συμπληρώνουν τρία χρόνια και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ είχε δεσμευθεί πως θα τελείωνε την αιματοχυσία σε 24 ώρες. Μέσω διαρροών το Οβάλ γραφείο φαίνεται να έχει αναπροσαρμόσει αυτό το διάστημα κάνοντας πλέον αναφορά για τέλος μέσα στις πρώτες 100 ημέρες της Προεδρίας. Το Αμερικανικό σχέδιο είναι γνωστό πως περιλαμβάνει διαφορετική προσέγγιση με τη Μόσχα και τον ίδιο τον Πούτιν αλλά ακόμη το τηλέφωνο στο Κρεμλίνο δεν έχει δεχθεί την Αμερικανική κλήση.
Μπορεί ακόμη να μην είναι δημόσιο το πλάνο Τραμπ αναφορικά με το τι πρέπει να θυσιάσει το Κίεβο και τι πρέπει να κάνει η Ρωσία, αλλά είναι δεδομένο πως για να καθυστερεί ο Τραμπ τις δημόσιες τοποθετήσεις αναφορικά με το θέμα πως η συγκεκριμένη υπόθεση και ο τρόπος με τον οποίο είναι «ανοιχτές» σε αυτήν οι ΗΠΑ έχουν περιορίσει ακόμη και το άκρως εκρηκτικό ταμπεραμέντο του Αμερικανού Προέδρου. Ο Τραμπ δεδομένα θα δώσει στη Ρωσία τη δέσμευση πως η Ουκρανία δεν θα είναι μέλος του ΝΑΤΟ αλλά την ίδια στιγμή απαιτεί όπως φαίνεται να υπάρχει άμεσα – ακόμη και εντός Φεβρουαρίου – επικοινωνία ανάμεσα σε Βλαντιμίρ Πούτιν και Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Το πρόβλημα του Τραμπ στο συγκεκριμένο μέτωπο δεν είναι μόνο το πως θα πείσει τον Ουκρανό Πρόεδρο αλλά κυρίως πως ο ίδιος ως προσωπικότητα είναι πολύ ισχυρότερος από τον Ρώσο ομόλογό του… Ο Πούτιν σήμερα βρίσκεται σε δυσκολότερη θέση από ότι κατά τη διάρκεια της Προεδρίας Μπάιντεν καθώς σήμερα δεν υπάρχει το αφήγημα «η Ουάσιγκτον δεν επιθυμεί λύση». Ο Τραμπ το έχει δηλώσει ξεκάθαρα πως θα υπάρξει άμεσα επικοινωνία και σε αυτήν ο Πούτιν θα έχει να αντιμετωπίσει προτάσεις που θα διατυπωθούν επί προσωπικού και όχι επί θεσμικού πλαισίου. Ο Τραμπ είναι δεδομένα πολύ ισχυρότερος από τον Ρώσο Πρόεδρο στο συγκεκριμένο κομμάτι και θα επιχειρήσει να χρησιμοποιήσει κάθε όπλο που διαθέτει προκειμένου δημόσια να πάρει και τα εύσημα…
Το ζήτημα είναι πως ο σημερινός απόλυτα απομονωμένος (με εξαίρεση τις παραφωνίες Ουγγαρίας και Σλοβακίας) από τη Δύση Πούτιν είναι σίγουρα φοβικός σε μία τέτοια δυτική διαπροσωπική προσέγγιση. Ο Πούτιν δεν είναι επίσης διατεθειμένος να μιλήσει Αμερικανός για τον πόλεμο στην Ουκρανία στο εσωτερικό του ακροατήριο, πριν ο ίδιος τουλάχιστον έχει προλειάνει το έδαφος. Ο Τραμπ δεν είναι «τύπος» που αφήνει στους αντιπάλους τους όμως τέτοια περιθώρια, για την ακρίβεια είναι το ακριβώς αντίθετο, και ο Πούτιν δεν έχει σήμερα πολλούς τρόπους να περιορίσει – να σταματήσει ούτε λόγος - τον «άρχοντα του αιφνιδιασμού». Τα δεδομένα σε κάθε περίπτωση δείχνουν πως δύσκολα ο μεγαλύτερος και πιο αιματοβαμμένος πόλεμος του 21ου αιώνα θα τερματιστεί στα πλαίσια και υπό τις συνθήκες που θα επιχειρήσει να επιβάλλει ο νέος ένοικος του οβάλ γραφείου.
Πηγή: Protothema
