Kathimerini.com.cy
«Ο μεγάλος πόλος της ευρύτερης δεξιάς, όπως τον έζησα από το 1976, χάνει την πολυφωνία του, την αμοιβαία αποδοχή των άλλων φωνών και την διαφορετικότητα που τον διέκρινε από τα υπόλοιπα κόμματα», σημειώνει σε παρέμβασή του ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Ιωνάς Νικολάου, εκφράζοντας τη διαφωνία του με την απόφαση των διαγραφών.
«Ως εκ τούτου ο ΔΗΣΥ θα συνεχίσει να διανύει την πιο κομβική και δύσκολη περίοδο της ιστορίας του, για λόγους που καθορίζονται κυρίως από τις προσωπικές ατζέντες και την κυριαρχούσα εσωστρέφεια», σημειώνει.
Αυτούσια η τοποθέτηση του Ιωνά Νικολάου
Είναι πρόδηλο ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός αποφάσισε κλείνοντας τα ζητήματα που πλήγωσαν την παράταξη να διαγράψει τα μέλη του που μετέχουν σε μια Κυβέρνηση που έχει την ίδια πολιτική ιδεολογία και την οποία στήριξε η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του. Προτίμησε τις διαγραφές αντί να εξηγήσει στους παραδοσιακούς συναγερμικούς ψηφοφόρους τους λόγους για τους οποίους απομακρύνθηκαν από το κόμμα και που τους οδήγησαν σε άλλες επιλογές.
Αντί να εξαντληθούν τα περιθώρια γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ στελεχών και του κόμματος με την βάση/ τους ψηφοφόρους του κόμματος, να περιοριστούν τα φαινόμενα νεποτισμού και αυτοδικαίωσης, φρόντισαν με τις διαγραφές να επιβεβαιώσουν ότι δύο χρόνια μετά το κόμμα συνεχίζει να βρίσκεται σε μια κατάσταση ρευστοποίησης. Με την εσωστρέφεια να κυριαρχεί και με ψυχολογία στα τάρταρα, να χωρίζονται τα τσανάκια του και να οδηγείται σε εκλογική υποχώρηση.
Με την εσωστρέφεια να κυριαρχεί, αποφάσισαν την άμεση διαγραφεί των μελών που μετέχουν στη Κυβέρνηση, απώλεια της ιδιότητας του μέλους, αντί της αναστολής της ενόσω διαρκεί η συμμετοχή του. Έτσι ώστε ο αντίκτυπος να μη περιορίζεται μόνο στην πράξη συμμετοχής τους στην Κυβέρνηση, αλλά να στοχεύει και στην αυτοδικαίωση όσων συμπορεύτηκαν με επιλογές που καταψηφίστηκαν από την συντριπτική πλειοψηφία των συναγερμικών ψηφοφόρων.
Στα τόσα χρόνια πολιτικής δράσης, μάθαμε πόσο σημαντικό είναι να κινούμαστε στο «εμείς» και να έχουμε στόχο το καλό της πατρίδας μας. Μάθαμε να ρωτάμε με ειλικρίνεια τον εαυτό μας για το πότε ένα κόμμα αξίζει να αποκαλείται μεγάλο με την έννοια του σπουδαίου και ο ΔΗΣΥ μεγαλούργησε ως η σπουδαιότερη πολιτική δύναμης στο τόπο, έστω και αν μέλη του μετείχαν σε Κυβερνήσεις που δεν στήριξε.
Παρόλα αυτά, φτάσαμε στο σημείο, αντί της αμοιβαίας αναγνώρισης του δικαιώματος όλων να υποστηρίζουν και να πράττουν κάτι διαφορετικό, όπως διέκρινε ιστορικά την παράταξη μας, είναι φανερό ότι προωθείται ένα επικίνδυνο πολιτικό ξεκαθάρισμα. Ένας ανορθόδοξος για την ιστορία του ΔΗΣΥ πολιτικός πόλεμος, που δεμονοποιεί τον διεκδικητικό ρεαλισμό της δικής μας πλευράς, ένα από τα βασικά στοιχεία της πολιτικής φιλοσοφίας Κληρίδη, και χαρακτηρίζει το ναυάγιο του Κράν Μοντανά ως την ταφόπλακα της ομοσπονδίας.
Ο μεγάλος πόλος της ευρύτερης δεξιάς, όπως τον έζησα από το 1976, χάνει την πολυφωνία του, την αμοιβαία αποδοχή των άλλων φωνών και την διαφορετικότητα που τον διέκρινε από τα υπόλοιπα κόμματα. Ως εκ τούτου ο ΔΗΣΥ θα συνεχίσει να διανύει την πιο κομβική και δύσκολη περίοδο της ιστορίας του, για λόγους που καθορίζονται κυρίως από τις προσωπικές ατζέντες και την κυριαρχούσα εσωστρέφεια.
