ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

Αλλού με τα «μωρά», εμείς... το βιολί μας!

Σύμφωνα με το CIES το κυπριακό πρωτάθλημα βρίσκεται εκ νέου στα πιο γερασμένα της Ευρώπης

Κωνσταντίνος Νικολάου

Κωνσταντίνος Νικολάου

nikolaouk@sppmedia.com

-Τα ‘μαθες; Η διάσημη πλατφόρμα «CIES Football Observatory» δημοσίευσε το μέσο όρο ηλικίας των κορυφαίων τριάντα πρωταθλημάτων της Ευρώπης (μεταξύ αυτών και η Κύπρος), όπως και της κάθε ομάδας ξεχωριστά.

-Ωραία, να φανταστώ πως πήραμε ξανά τα πρωτεία όσον αφορά στις πιο γερασμένες ομάδες, έχοντας εκ νέου ένα από τα μεγαλύτερα ηλικιακά πρωταθλήματα.

Η πιο απάντηση θεωρούμε πως είναι η πρώτη που έρχεται στο μυαλό όλων όσων ασχολούνται με το εγχώριο πρωτάθλημα τα τελευταία χρόνια. Με ελάχιστες λοιπόν εξαιρέσεις είμαστε σε θέση να σας πούμε ότι συνεχίζουμε να κρατάμε τα λάβαρα όσον αφορά στον πολύ υψηλό μέσο όρο ηλικίας των πλείστων ομάδων μας. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου δηλαδή...

Όπως μπορείτε να δείτε και πιο κάτω, στην πρώτη δεκάδα με τις πιο γερασμένες ομάδες των τριάντα πρώτων πρωταθλημάτων της Ευρώπης συναντά κανείς έξι κυπριακές ομάδες! Στη δεύτερη θέση με μέσο όρο ηλικίας 28,95 βρίσκεται η Νέα Σαλαμίνα, τρίτο είναι το ΑΠΟΕΛ (28,68), τέταρτη η ΑΕΚ (28,54), έβδομη η Ανόρθωση (28,19), ένατη η Καρμιώτισσα (28,17) και δέκατη η ΑΕΛ (28,12).

Γενικότερα όμως στην εν λόγω λίστα υπάρχουν κι άλλες ομάδες μας και παρότι εύλογα μπορεί να σκεφτεί κάποιος πως με αυτό το «μοντέλο» έχουν έρθει αρκετές επιτυχίες, ταυτόχρονα δεν μπορούμε να μην τονίσουμε τις ανησυχίες μας. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη πως το ποδόσφαιρο εξελίσσεται συνεχώς.

Το πρώτο δεδομένο σχετικά με τον υψηλό μέσο όρο ηλικίας μιας ομάδας είναι πως έρχεται πιο εύκολα η κούραση κι ότι οι αντοχές δεν είναι σε καμία περίπτωση οι ίδιες σε σχέση με πιο νεαρές ομάδες.

Άξιο αναφοράς είναι επίσης ότι ένας από τους λόγους που έχουμε πολλά «ξηλώματα» ομάδων τα καλοκαίρια είναι γιατί οι αρκετοί προχωρημένης ηλικίας παίκτες χρειάζεται να αντικατασταθούν.

Επιστρέφοντας τώρα στα των αριθμών σημειώνεται πως από τις 14 ομάδες του πρωταθλήματος μας οι δέκα εξ αυτών έχουν ποσοστό 20% και πάνω, σχετικά με τους ποδοσφαιριστές που είναι πάνω των τριάντα.

Βέβαια, το πλέον ανησυχητικό είναι πως σε κανένα άλλο από τα τριάντα πρωταθλήματα της Ευρώπης (εξαίρεση η Ελλάδα!) δεν παρατηρείται τόσο μεγάλη «εμπιστοσύνη» σε αυτές τις ηλικίες παικτών. Αντιθέτως, χώρες όπως οι Σλοβακία, Ουγγαρία και Σουηδία που ανταγωνιζόμαστε αυτή τη στιγμή στη βαθμολογία της UEFA έχουν πολύ υψηλά ποσοστά σε παίκτες κάτω των 21 ετών.

Αυτό αποτελεί ένα ξεκάθαρο μειονέκτημα, αφού οι χώρες αυτές επενδύουν τόσο στο παρών όσο και στο μέλλον, αποκτώντας αμέσως μεγαλύτερη προοπτική. Να μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το να βλέπεις βραχυπρόθεσμα στο μοντέρνο ποδόσφαιρο έχει αποδειχθεί πολλάκις πως δεν είναι η καλύτερη δυνατή στρατηγική...

Εστιάζοντας τώρα αποκλειστικά στις δικές μας ομάδες θα ήταν άδικο να μην τονίσουμε και την προσπάθεια κάποιων για να επενδύσουν στο μέλλον.

Ο Άρης σύμφωνα πάντα με το CIES καταλαμβάνει την πρώτη θέση όσον αφορά στους πιο πολλούς νεαρούς κάτω των 21 ετών, με ένα ποσοστό 36% του ρόστερ του να αποτελείται απ’ αυτές τις ηλικίες.

Ακολουθούν με πάνω από δέκα τοις εκατό (που σε σχέση με άλλα πρωταθλήματα είναι πολύ χαμηλό) Ένωση (26,1), Ομόνοια Αραδίππου (25%), Πάφος (16%), ΑΠΟΕΛ (13%), Ομόνοια (12,5), Εθνικός (12,5%) και Ανόρθωση (10,7).

Συμπερασματικά, όσον αφορά στο κυπριακό ποδόσφαιρο είναι ξεκάθαρο πως η νοοτροπία του να ποντάρουμε σε προχωρημένης ηλικίας παίκτες δεν έχει αλλάξει. Τονίζουμε τη λέξη «ποντάρουμε» γιατί άλλο να φέρνεις ορισμένους παικταράδες προχωρημένης ηλικίας (Ελ Αραμπί, Γιόβετιτς, Πίζι, Κρικόβιακ κτλ) και είναι εντελώς διαφορετικό να έχεις ως βασική μεταγραφική σου πολιτική την υπογραφή ποδοσφαιριστών άνω των τριάντα ετών, ανεξαρτήτως βιογραφικού.

Το ίδιο ισχύει και για το πώς βλέπουμε τους εξελίξιμους ποδοσφαιριστές, καθότι όσοι είναι κάτω των 21 θεωρούνται χωρίς υπερβολή ως «πολύ μικροί για να παίξουν μπάλα» (Ομόνοια και Άρης τα τελευταία χρόνια αποτελούν την εξαίρεση, αλλά όχι τον κανόνα).

Την ίδια ώρα που οι κορυφαίες ομάδες του πλανήτη μας δίνουν ευκαιρίες σε ταλεντάρες όπως οι Γιαμάλ (17), Μουσιάλα (21), Μπέλινγχαμ (21) κτλ.

Εκεί δηλαδή όπου οι ποδοσφαιρικοί κολοσσοί «ρισκάρουν» (τουλάχιστον όπως το αντιλαμβανόμαστε στην Κύπρο) δείχνοντας μεγάλη εμπιστοσύνη σε ανήλικους ποδοσφαιριστές, εμείς εδώ συνεχίζουμε να μην δίνουμε την απαιτούμενη προσοχή σε αυτό κομμάτι. Κι ενώ αποδεδειγμένα τα οφέλη που μπορεί να δώσει ένας νεαρός είναι πολλαπλά...

Για να το κλείνουμε ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πως με τέτοιες νοοτροπίες δεν πας μακριά κι αν όντως θέλουμε να ανέβουμε επίπεδο είναι σημαντικό να αλλάξουμε τον τρόπο αντίληψης των πιο πάνω ζητημάτων.

Εσφ=4πρ²: Τελευταία Ενημέρωση