Κωνσταντίνος Νικολάου
Ας είμαστε ρεαλιστές. Γενέθλια για τους περισσότερους στην Κύπρο σημαίνουν αντάμωμα με οικογένεια και φίλους, ενώ γενικότερα πρόκεται για μια γιορτινή μέρα την οποία συνηθίζουμε να συνοδεύουμε με φαγοπότι και διασκέδαση.
Συνεπώς, δεν μας προκαλεί καμία εντύπωση ο τρόπος που επέλεξε να γιορτάσει η ΚΟΠ τα δικά της γενέθλια. Τα ενενήντα χρόνια απ’ τη μέρα ίδρυσης της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας τούτου του τόπου μόνο ως λίγα δεν θεωρούνται και οι αρμόδιοι αποφάσισαν να το γιορτάσουν κατάλληλα.
Από εκεί και πέρα, εκτός απ' τα κυπριακά εδέσματα, που για πολλούς έκλεψαν την παράσταση, παρατηρήσαμε επίσης την κάθοδο αξιωματούχων των UEFA και FIFA, κι ενώ αρκετοί παράγοντες (Κύπριοι και μη) παρέθεσαν δηλώσεις. Μάλιστα, πρέπει να σημειωθεί ότι αρκετές εξ αυτών ήταν έως και αποθεωτικές και παρότι δεν θέλουμε να χαλάσουμε καμιά γιορτή έχουμε την εντύπωση πως θα ήταν παράβλεψη μας να μην τονίσουμε κάτι που μας… ξένισε.
Αναφερόμαστε στο γεγονός ότι η όλη εκδήλωση σε επίπεδο επίσημων τοποθετήσεων κυμάνθηκε κυρίως στις επιτυχίες των κυπριακών ομάδων στην Ευρώπη, αλλά και στην εξέλιξη που έχει το πρωτάθλημα μας σε βάθος χρόνου. Φανταστείτε δηλαδή να μέναμε εκεί που ήμασταν όταν κάναμε τα πρώτα μας βήματα...
Δεν λέμε, σίγουρα είναι σημαντικό να αναφέρεσαι στις επιτυχίες σου γιατί αυτές είναι και η βάση για να προχωρήσεις, ωστόσο το να βγάζουμε προς τα έξω ότι όλα βαίνουν καλώς σημαίνει πως είτε εθελοτυφλούμε, είτε δεν θέλουμε να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη.
Σαφώς και ο λόγος που μας επισκέφθηκε, για παράδειγμα, ο κ. Τσέφεριν ήταν για σκοπούς γιορτής, όμως κατά την άποψη μας χρειαζόταν να γίνει και κάποια τοποθέτηση για το ότι η Εθνική χρίζει σημαντικής βελτίωσης σε διάφορους τομείς.
Θεωρούμε ουσιαστικά πως ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μεταφέρουμε με δυναμικό τρόπο τους προβληματισμούς μας στους πρώτους υπεύθυνους για το ποδόσφαιρο σε Ευρώπη, αλλά και ανά το παγκόσμιο (να μην μείνουμε δηλαδή στις όποιες παρασκηνιακές τοποθετήσεις... αν αυτές έγιναν). Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα εδώ και μερικά χρόνια βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και ότι πέραν των αλλαγών στον πάγκο δεν είδαμε κάποια άλλη δραστική διαφοροποίηση.
Αναφορικά τώρα με όσους θα σκεφτούν ότι πέραν της Εθνικής ομάδας το κυπριακό ποδόσφαιρο ταλανίζεται κι από ένα σορό άλλα προβλήματα (βλέπε φωνές για Κύπριους ρεφ, διάφορες καταγγελίες για ανθρώπους του αθλήματος, συζητήσεις για την αδειοδότηση σταδίων κτλ), μάλλον θα πρέπει να περιμένουν μέχρι την επέτειο των εκατό χρόνων...
