Κωνσταντίνος Νικολάου
Η ομάδα σου μετρά εφτά ήττες στα τελευταία δέκα ματς. Έχεις χάσει από τον κάθε πονεμένο, το πρωτάθλημα κάθε βδομάδα απομακρύνεται όλο και περισσότερο, ενώ στην Ευρώπη, όπου ο στόχος είναι η κορυφή, κέρδισες μόνο Σλόβαν και Σπάρτα Πράγας.
Και εκεί που όλοι θα περίμεναν ότι θα πήγαιναν οι οπαδοί στην προπόνηση να ζητήσουν το «κεφάλι» του προπονητή ΄΄η στη χειρότερη να έριχναν αντικείμενα στο γήπεδο φωνάζοντας ρυθμικά για απόλυση γίνεται το αδιανόητο!
Αποθεωτικό πανό και στήριξη στον προπονητή! Ρε πάτε καλά; Αυτά είναι ντροπής πράγματα! Δηλαδή, ποιος μπορεί να στηρίξει προπονητή, παίκτη ή και διοίκηση μετά από τέτοια αποτελέσματα;
'More Than A Coach'
— Premier League (@premierleague) December 15, 2024
The Man City fans celebrate manager Pep Guardiola before the Manchester derby kicked off#MCIMUN pic.twitter.com/HhSvi6D1YF
Κι όμως, βλέπετε σε κάποιες άλλες χώρες αντιλαμβάνονται το άθλημα πολύ διαφορετικά και ξέρουν να αναγνωρίζουν τόσο την προσφορά ανθρώπων στην ομάδα τους όσο και την προοπτική τους.
Προφανώς, αφορμή για το συγκεκριμένο κείμενο ήταν το πανό που ανάρτησαν οι φίλοι της Μάντσεστερ Σίτι για τον Πεπ Γκουαρδιόλα λίγο πριν τη σέντρα με τη συμπολίτιδα, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. «Περισσότερο από ένας προπονητής» το μήνυμα που έστειλαν, στηρίζοντας προφανώς τον Καταλανό παρά το γεγονός πως η ομάδα τους διανύει ένα εξαιρετικά άσχημο φεγγάρι.
Με αυτόν τον τρόπο οι «πολίτες» αποδεικνύουν περίτρανα ότι στα δύσκολα είναι δίπλα σε εκείνον που τους έφερε μεταξύ άλλων το πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία τους, αλλά και έξι Πρέμιερ Λιγκ (τέσσερις συνεχόμενες).
Μιλάμε προφανώς για μια ενέργεια που μάλλον δεν πρόκειται ποτέ να δούμε στα κυπριακά γήπεδα, αφού εδώ στο νησί μάθαμε να κρίνουμε μόνο απ’ τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα.
«Αν δεν στηρίξεις τον καλύτερο προπονητή στον κόσμο, τότε ποιον θα στηρίξεις», θα σκεφτεί κάποιος… Ωραία, όντως ο Γκουαρδιόλα είναι γενικότερα ένα τεράστιο κεφάλαιο για το ποδόσφαιρο. Πέραν από τις πάρα πολλές επιτυχίες του, μιλάμε και για κάποιον που με τις ιδέες του ενέπνευσε πολλούς άλλους, αποτελώντας ουσιαστικά ένα προπονητικό σύμβολο της εποχής του (κι όχι μόνο). Συνεπώς πρόκειται για έναν άνθρωπο που μόνο σεβασμό και στήριξη δικαιούται.
Παρόλα αυτά, και παρότι ο Πεπ δεν θα δουλέψει ποτέ στην Κύπρο, το παρελθόν έδειξε ότι ανθρώπους που για τα δικά μας τουλάχιστον δεδομένα έγραψαν ιστορία… δεν τους σεβαστήκαμε όπως θα έπρεπε.
Θέλετε να θυμηθούμε τις αποδοκιμασίες στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς από μερίδα φίλων του ΑΠΟΕΛ μετά τον αποκλεισμό από τη Νέφτσι (λίγους μήνες μετά την πρόκριση στους οκτώ του Τσάμπιονς Λιγκ);
Καλό παράδειγμα σίγουρα είναι και του Χένινγκ Μπεργκ, ο οποίος όχι μόνο στέλνει συνεχώς το μήνυμα ότι είναι φοβερός προπονητής, αλλά τα αποτελέσματα της Ομόνοιας μετά απ' αυτόν δείχνουν και πόσο δύσκολο ήταν εκείνο που πέτυχε τότε (επιστροφή στην κορυφή της Κύπρου, πρώτη πρόκριση σε ομίλους, ανέλιξη νεαρών κτλ).
Στη συζήτηση μπορεί να μπει κι ο Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ, που απομακρύνθηκε απ’ τον Απόλλωνα τρεις μήνες μετά το πρωτάθλημα κι από τότε η ομάδα της Λεμεσού έχει πάρει την κάτω βόλτα.
Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι δεν δουλεύουν όλες οι διοικήσεις το ίδιο… Ο Αλεξέι Σπιλέφσκι είναι στον Άρη σχεδόν τρία χρόνια, ο Χουάν Καρσέδο στηρίχθηκε στην Πάφο όταν η ομάδα του δεν πήγαινε καλά και τώρα δικαιώνει, ενώ ακόμη πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι ο Γιώργος Πετράκης.
Ο Ελλαδίτης ανανέωσε με την Ομόνοια 29ης Μαΐου μέχρι το 2027 σε ένα διάστημα όπου οι «πράσινοι» μετρούσαν συνεχόμενες ήττες και ήταν καθηλωμένοι στην τελευταία θέση.
Υπάρχουν λοιπόν διοικήσεις που κατά καιρούς στήριξαν λίγο παραπάνω (απ’ όσο συνηθίσαμε) κάποιους προπονητές, αλλά γενικότερα η νοοτροπία μας σε αυτόν τον τομέα είναι προβληματική. Στην Κύπρο δύσκολα συναντάς κάτι πέραν του «άσπρου και του μαύρου», καθότι εύκολα κάποιος αποθεώνεται κι ακόμη ευκολότερα βαφτίζεται ως «άμπαλος».
Το πανό για τον Γκουαρδιόλα είναι μόνο η αφορμή για να σχολιάσουμε τα πιο πάνω, διότι στο εξωτερικό υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα όπου προπονητές στηρίζονται σημαντικά παρά τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα... γιατί πολύ απλά οι εργοδότες τους εκτιμούν τις δυνατότητες τους.
Κλείνοντας, θεωρούμε σημαντικό πως οπαδοί, διοικήσεις, αλλά και όσοι αποτελούμε το κυπριακό ποδόσφαιρο είναι καιρός όπως πλέον αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε κάποια πράγματα διαφορετικά, τόσο στο θέμα προπονητή (που είναι το λιγότερο), όσο και γενικότερα.
