Πανίκος Κωνσταντίνου
Σου είπα έκανα επέμβαση στο μάτι μου και ότι θα χρειαστώ και δεύτερη σε περίπου ένα τρίμηνο. Μου απάντησες ότι σε πέντε μήνες θα τελειώσουν οι χημειοθεραπείες και θα πάμε να το γιορτάσουμε μαζί. Δεν άντεξες καλέ μου φίλε. Σ’ αγαπώ. Μου λείπεις. Είσαι ότι καλύτερο γνώρισα μέσα στο χώρο του ποδοσφαίρου. Σοφούλη μου θα τα ξαναπούμε. Δεν ξέρω πότε αλλά θα τα ξαναπούμε. Να μιλήσουμε για τις εθνικές ομάδες, για τις Ακαδημίες, για την πολιτική για την εκπαίδευση για την κοινωνία και όλα εκείνα που μας έκαναν να γελάμε και κάποιες φορές να λυπόμαστε.
Ήσουν υπέροχος άνθρωπος. Μου έκανε πάντα εντύπωση πόσο σε αγαπούσαν οι παλιοί σου παίκτες. Ειδικά των εθνικών ομάδων. Έχασες την πρόκριση στους Ολυμπιακούς της Αθήνας στη διαφορά τερμάτων και επειδή ηττήθηκες από την Γαλλία (1-0), την κάτοχο του παγκοσμίου τίτλου κάποιοι ζητούσαν την απομάκρυνση σου. Έτσι γίναμε φίλοι. Τους έγραψα «βρέστε καλύτερο τώρα που έφυγε».
Δεν σε γνώριζα τότε αλλά το εκτίμησες. Έτσι μου είπες. Από τότε προσπαθούμε να κάνουμε κάποια νίκη της προκοπής. Μαζί σου κερδίσαμε την Ελλάδα μέσα στην Κρήτη με 1-0, την πανίσχυρη Πορτογαλία με 1-0, τη Σλοβενία με 4-0, το Ισραήλ 3-0 μέσα και 2-0 έξω, την Ουγγαρία 2-1 εκτός και σήμερα χάνουμε 9-0 από τη Γαλλία και 6-1 και 5-2 στην έδρα μας από τη Σουηδία και την Ουγγαρία. Αλλά τότε κάποιοι θεωρούσαν αποτυχία ότι δεν πήρες την πρώτη θέση από την παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία.
Πριν καμιά δεκαριά χρόνια βγήκες παγκόσμιος πρωταθλητής στο μαθητικό πρωτάθλημα. Το κατέκτησες μέσα στην Τουρκία απέναντι σε χώρες με τεράστια παράδοση αλλά πάλι κάποιοι προσπάθησαν να μειώσουν την επιτυχία σου. Δεν πειράζει φίλε, ας απολαύσουν τις δικές τους επιτυχίες. Ήταν το παράπονο σου. Αλλά ξέρεις κάτι; Το μεγαλύτερο παράσημο σου δεν ήταν οι επιτυχίες σου στο ποδόσφαιρο. Ήσουν άνθρωπος, ήσουν αυστηρός αλλά δίκαιος. Και σήμερα αυτού του είδους οι αρετές σπανίζουν. Αγαπούσες το ποδόσφαιρο όσο λίγοι αλλά νομίζω ότι περισσότερο αγαπούσες τους ποδοσφαιριστές σου. Απέφευγες τις ομάδες με «περίεργους» παράγοντες. Δεν τους ήθελες…
Δεν ξέρω γιατί τα γράφω όλα αυτά. Ούτως ή άλλως δεν με ένοιαζε αν ήσουν προπονητής ή κάτι άλλο. Συνήθως τα αποφεύγω. Αλλά ρε φίλε ήδη μου λείπεις! Στο καλό αγαπημένε μου.
