Χρήστος Ζαβός
Λυπήθηκαν την Καρίνι. Που οι περισσότεροι, δεν ξέρουν καν τ’ όνομα της.
Και συμπόνοια, και ενσυναίσθηση και καημός ένα πράγμα, για μια αθλήτρια που ακόμη και τώρα που διαβάζουν, δεν ξέρουν ποια είναι.
Ευτυχώς, γλυτώσαμε από την επικείμενη καταστροφή που έφερε η Αλγερινή και οι όμοιοι της .Το κοκτέιλ της άγνοιας, της αμάθειας, του μίσους και της παραπληροφόρησης, το ήπιαμε πάντως.
Την συμπάθησαν όμως, γιατί κολλά στο αφήγημα τους.
Ότι δηλαδή τους επιτίθεται η κοινότητα των ΛΟΑΤΚΙ, ότι είναι η «νέα τάξη πραγμάτων», ότι πλησιάζει ο Αντίχριστος, ότι υπάρχει η κατάλυση των παραδοσιακών αξιών, ότι η woke κουλτούρα φταίει για όλα και τα γνωστά που επαναλαμβάνουν κάθε λίγο και λιγάκι για όποιο θέμα προκύψει. Από το γυναικείο μποξ στους Ολυμπιακούς αγώνες έως τις αμερικανικές εκλογές.
Και ένας (υποκριτικός) ανθρωπισμός και μια (ψεύτικη) αγάπη για την Ιταλίδα και όλες τις γυναίκες του κόσμου, αναδύθηκαν στην επιφάνεια, από ανθρώπους που μεταξύ άλλων, άμα ακούσουν ότι έδειραν γυναίκα, η πρώτη τους σκέψη έχει να κάνει με «ότι τα ήθελε ο κώλος της».
Είπαν, τι είπαν, έγραψαν, τι έγραψαν, διοχέτευσαν όλον τον οχετό που κάθε φορά διοχετεύουν για κάθε τι που μισούν, και στο τέλος αποδείχθηκε ότι η Αλγερινή αθλήτρια είναι άτομο διαφυλικό ( intersex).
Γεννήθηκε δηλαδή με διαφορετικό ορμονικό προφίλ ή με κάποιες φυσικές παραλλαγές.
Εκατομμύρια προβολές, χιλιάδες αναδημοσιεύσεις από άτομα που κατηγορούσαν την Αλγερινή αθλήτρια, κατηγορώντας την για εξαπάτηση, πήγαν στράφι.
Επέστρεψαν οι περισσότεροι στη μούγγα. Εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας, οι τάχατες υπερασπιστές των γυναικών.
Ούτε και φυσικά θα δώσουν την πρέπουσα σημασία στην ουσία του γεγονότος, ούτε και θα επιδιώξουν να μάθουν τι είναι το intersex άτομο.
Κάποιοι άλλοι απλά, θα πάψουν να παραπληροφορούν και να προπαγανδίζουν, έως την επόμενη φορά.
Μια ακόμη υποτιθέμενη επίθεση των ΛΟΑΤΚΙ που εξουσιάζουν τον πλανήτη, απεδείχθη μη πραγματική και πάλι η «νέα τάξη πραγμάτων» θα πρέπει να περιμένει για να εδραιωθεί.
Έως ότου, εμφανιστεί κάτι άλλο, που δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο.
Είναι τέτοιο το μίσος για το κάθε τι καινούργιο, κάθε ξένο, κάθε άγνωστο που στο πι και φι, αναθαρρούν και ξανά μανά, μπαίνουν στο ρινγκ ανταλλάσσοντας γροθιές αμάθειας και άγνοιας.
Γροθιές μίσους και κακίας. Όπως αυτές που έπαιζαν πριν από δεκαετίες, αυτοί που δεν ήθελαν τους μαύρους στους αγώνες. Ή πιο παλιά τις γυναίκες.
Τρομάζουν ότι θα τους αλλοιώσει το ξένο, το καινούργιο μα δεν βγάζουν μιλιά για το οικονομικό μοντέλο που υπηρετούμε υποταγμένοι .
Διόλου δεν ασχολούνται για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τις ανισότητες, για την συσσώρευση του πλούτου, για την κατάρρευση των κοινωνικών δομών, για την διαφθορά, για τους πολέμους, για την περιβαλλοντική καταστροφή που βιώνουμε γύρω μας…
Ασχολούνται με παιγνίδια φαντασίας και τους υποτιθέμενους εχθρούς της ανθρωπότητας.
Τάσσονται ενάντια στο σύστημα, μα δεν κατανοούν, ότι το συντηρούν, υιοθετώντας κάθε πολιτική που διχάζει και έχει ως αποτέλεσμα τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, από τα σημαντικά και ενδιαφέροντα.
Ευτυχώς, γλυτώσαμε από την επικείμενη καταστροφή που θα έφερνε η Αλγερινή και οι όμοιοι της .
Το κοκτέιλ της άγνοιας, της αμάθειας, του μίσους, της τοξικότητας και της παραπληροφόρησης, το ήπιαμε πάντως.
Δυστυχώς, θα πρέπει να περιμένουμε την επόμενη δόση.
Υ.Γ Για όσους πραγματικά ενδιαφέρονται η Αλγερινή αθλήτρια, Ιμάν Χελίφ, υπήρξε και εκπρόσωπος της UNICEF στην χώρα της. Ασχολήθηκε με την πυγμαχία για ν’ αντιμετωπίσει την βιαιότητα των αγοριών που δεν της επέτρεπαν να παίζει ποδόσφαιρο.
Υ.Γ 1 Παρά ν’ αναθεματίζεις στο διαδίχτυο, φρόντισε να ενημερωθείς. Για τις εξελίξεις, για την πραγματικότητα έτσι όπως διαμορφώνεται με το πέρασμα του χρόνου. Ο καθένας πρέπει να έχει άποψη, καλό θα ήταν να την συνοδεύει με σεβασμό.
