Χρήστος Ζαβός
Μόλις πρόσφατα ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΚΟΠ, κατηγόρησε τα ΜΜΕ ότι διασύρουν σωματεία, προβάλλοντας το θέμα των χρεών τους.
Λίγες εβδομάδες μετά, στις 22 Ιανουαρίου του 2025, πέντε πρόεδροι ομάδων, στήθηκαν μπροστά στις κάμερες για να εκφράσουν την ελπίδα ότι το Κράτος, θα δει θετικά τις εισηγήσεις που κατέθεσαν για την αποπληρωμή των οφειλών τους.
Χρησιμοποίησαν δηλαδή τα Μέσα για να στείλουν τα δικά τους μηνύματα, ακυρώνοντας το μη πειστικό επιχείρημα του μεγάλο- παράγοντα, περί του «κυνηγιού» των Μέσων στα σωματεία.
Ως προς την επισήμανση του περί διασυρμού, εν μέρει είναι σωστή.
Μόνο που για την πραγματική διαπόμπευση, ουδείς ευθύνεται πέραν των πρώην ή νυν διοικήσεων τω ομάδων, οι χειρισμοί των οποίων προκάλεσαν τούτη την κατάσταση.
Αλήθεια, από πού προκύπτει ο πραγματικός διασυρμός;
Από τα δημοσιεύματα που αναφέρονται στα πραγματικά χρέη των ομάδων προς το Κράτος ή ότι πέντε ηγέτες τους, τέσσερις εκ των οποίων είναι μεγάλες και ιστορικές, τρέχουν κρατώντας χεράκι την «μαμά» Ομοσπονδία (βλέπε Κούμα), στα Υπουργεία, τον Έφορο Φορολογίας, τα Δικαστήρια, τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις και τους μηχανισμούς των κομμάτων, για να εκλιπαρήσουν μήπως και λυθεί το πρόβλημα, που οι ίδιοι δημιούργησαν με την κακοδιαχείριση τους;
Ομολογουμένως οι νέοι πρόεδροι των Ανόρθωση και ΑΕΛ, δεν έχουν δημιουργήσει χρέη, ούτε και ευθύνονται προσωπικά, για την κατάντια των σωματείων τους.
Δεν αποτελεί όμως πλήγμα ότι η τύχη τούτων των ιστορικών σωματείων εξαρτάται από τους κρατικούς αξιωματούχους ή και την ίδια την ΚΟΠ που τους κάνει διευκολύνσεις, φέρνοντας τους σ’ αυτό το επίπεδο;
Όσον αφορά τους Νίκο Κίρζη και Πρόδρομο Πετρίδη, που βρίσκονται στο πηδάλιο των ομάδων τους για πέραν των 10 χρόνων και έχουν άμεση και σοβαρή ευθύνη για την οικονομική δυσχέρεια, δεν έχουν να λογοδοτήσουν σε κανένα και τίποτα;
Πως αλήθεια υπέπεσε σε μια τέτοια κατάσταση η πιο πετυχημένη ομάδα της χώρας που εκπροσωπεί κιόλας την πρωτεύουσα της;
Πως είναι δυνατό η διοίκηση του ένδοξου ΑΠΟΕΛ, να βρίσκεται στη λίστα του 1% (!!!), που οφείλει εισφορές στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις;
Πως ο ιστορικός Απόλλωνας της Λεμεσού, η διοίκηση του οποίου ευαγγελιζόταν την οικονομική ευρωστία της, και τις τάχατες μοντέρνες τεχνοκρατικές αντιλήψεις περί σύγχρονου ποδοσφαίρου, έφτασε στο σημείο να κρύβεται κάτω από την ποδιά της ΚΟΠ, κουβαλώντας πια την ετικέτα του κακοπληρωτή και της προβληματικής εταιρείας;
Δεν είναι αυτή η πραγματική διαπόμπευση των ιστορικών σωματείων της χώρας, που μολονότι έτυχαν πολλάκις ευνοϊκών μεταχειρίσεων, δεν κατάφεραν να εξυγιάνουν τις επιχειρήσεις που διοικούν;
Όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των ομάδων και των αξιωματούχων του Κράτους, όσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και δεν ορίζονται από οπαδικά συναισθήματα ή και προσωπικά συμφέροντα, δεν επιθυμούν εκείνη την τιμωρία των σωματείων, που θα τα φέρει στα πρόθυρα της εξαθλίωσης.
Η αρχική επιδίωξη είναι να συνετιστούν και να εναρμονιστούν επιτέλους με τις υποχρεώσεις τους, εγκαταλείποντας το αίσθημα της ατιμωρησίας που τους διακατείχε.
Το βασικό ζητούμενο που προκύπτει μέσα από τα συγκεκριμένα γεγονότα, είναι ότι 65 χρόνια μετά την ίδρυση του Κυπριακής Δημοκρατίας, πρέπει να ξεκινήσει ο απογαλακτισμός των σωματείων από το Κράτος και κυρίως να διασαφηνιστεί τι εστί σωματείο και τι ποδοσφαιρική εταιρεία.
Εν έτει 2025. επιβάλλεται να πάψει η "διπροσωπία" των σωματείων και οι ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις ν’ αντιμετωπίζονται ως τέτοιες, από το Κράτος, την κοινωνία και τους πολίτες της.
