Χρήστος Ζαβός
Κατ’ επανάληψη επιβεβαιώνεται, η επικράτηση του παραλογισμού στη ζωή μας και πολύ περισσότερο στη διαδικτυακή μορφή της.
Οι σκέψεις, οι συμπεριφορές των χρηστών όπως και τα ποσταρίσματα που αντιτίθεται στην λογική είναι κατά πολύ περισσότερα από τις διαδικτυακές φωνές, που προσπαθούν να κρατήσουν μια στάση, πιο μετριοπαθή, πιο εμπεριστατωμένη, πιο κοντά στη λογική.
Η ικανότητα της διαδικτυακής και όχι μόνο κοινωνίας, να επιτελέσει νοητικές λειτουργείες όπως η αντίληψη, η ανάλυση, η σκέψη, η κρίση, έχει πλέον αποδυναμωθεί πλήρως.Πιο απλά απουσιάζει η λογική
H «εισβολή των ηλιθίων» όπως την περιέγραψε ο Ουμπέρτο Έκο, έχει πλέον εδραιωθεί και είναι πλέον κυριαρχούσα στον «πλανήτη ίντερνετ», πολύ φοβάμαι και στην ίδια την κοινωνία.
Σ’ αντίθεση πάντως με τον κανιβαλισμό που σχετίζεται με την σάρκα, οι ιντερνετικοί κανίβαλοι τρέφονται με την σκέψη, τις αντίθετες απόψεις και την επιχειρηματολογία όσων διαφωνούν με τις αντιλήψεις τους.
Το παράδειγμα με την Αλγερινή πυγμάχο στους Ολυμπιακούς αγώνες και την κουβέντα που προκλήθηκε γύρω από την περίπτωση της, είναι ένα ακόμη επεισόδιο, μέσα από το οποίο κανείς κατανοεί, την απόλυτη επικράτηση του κανιβαλισμού έναντι της σκέψης, της ανάλυσης και των επιχειρημάτων.
Η άγνοια, η αμορφωσιά, η προσήλωση σε κυρίως ακροδεξιά αφηγήματα, παραληρήματα αντιεπιστημονικά ή η αφήγηση ανυπόστατων γεγονότων, αποτελούν πια τα κυρίως συστατικά ενός δηλητηριώδους κοκτέιλ που ολοένα και καταναλώνει μεγαλύτερη μερίδα των χρηστών.
Δεν πρόκειται και δεν χρειάζεται να μπούμε στην ουσία της συζήτησης γύρω από την Αλγερινή, Ιμανέ Κελιφί.
Άλλωστε, κυρίως αυτοί που κατακεραύνωσαν ή «ασέλγησαν» ιντερνετικά, πάνω στο σώμα της, δεν ενδιαφέρονται πια, μάλλον γιατί βρίσκονται στο κυνήγι άλλων θυμάτων, σε κάποιες άλλες συντεταγμένες του διαδιχτύου.
Ας αγνοήσουμε ότι αρχικά ισχυρίστηκαν πως είναι τρανς, που δεν είναι. Ή ότι ως «άντρας» είναι ανίκητη στην πυγμαχία, που δεν είναι. Ή ότι ξεδίπλωναν τις γνώσεις τους περί βιολογίας, που δεν έχουν, λες και είχαν πρόσβαση στο στο φάκελο της αθλήτριας , που δεν είχαν.
Αυτό που μένει και τελικώς έχουμε όλοι, είναι η απουσία της λογικής.
Μιλώντας για την μικρή κυπριακή κοινωνία, που ολοένα και δηλητηριάζεται στο μυαλό , φοβούμενη ότι θα «μεταλλαχθεί» από τις επιθέσεις των «εχθρών» , είναι πασιφανές ότι υπάρχει ένα τεράστιο κενό, όσον αφορά τους ανθρώπους που θα υπερασπιστούν την λογική.
Η ικανότητα της διαδικτυακής και όχι μόνο κοινωνίας, να επιτελέσει νοητικές λειτουργείες όπως η αντίληψη, η ανάλυση, η σκέψη, η κρίση, έχει πλέον αποδυναμωθεί για τα καλά.
Ο πνευματικός κόσμος είναι ανύπαρκτος, ο δημοσιογραφικός κουβαλά τις παθήσεις δεκαετιών ενώ ο πολιτικός, έχει πλέον διαφθαρεί σε τέτοιο σημείο, που μάλλον μοιάζει με ζόμπι που τρέφεται με κανίβαλους (ψηφοφόρους, μέλη, οπαδούς).
Δεν υπάρχουν εκείνες οι φωνές που θα υπερασπιστούν το δικαίωμα έκφρασης, ούτε και εκείνες που θα βάλουν τα πράγματα σε μια τάξη, εξηγώντας πάνω σε έγκυρα και πραγματικά στοιχεία, την σωστή απόκριση, δράση ή κα λήψη αποφάσεων.
Με λίγα και απλά λόγια, απουσιάζει η λογική. Πολύ φοβάμαι, όχι μόνο στο ίντερνετ!!!
