Χρήστος Ζαβός
Να σκεφτείς ότι ακόμη και τώρα, είναι κάποιοι που αμφισβητούν την επιλογή του να παίξει στην Σουηδία.
«Ποια Σουηδία ρε;» λέει ο ένας, «υπάρχει πρωτάθλημα στην Σουηδία ρε;», πετάγεται ο δίπλα και ο παραδίπλα, ο και καλά πιο έξυπνος, λέει το ψαγμένο, «οι Σουηδοί μόνο έπιπλα κάνουν και Γιουροβίζιον» και κάπου εκεί τελειώνει η κουβέντα, πιστεύοντας όλοι στην τελική, ότι ο Πίττας έκανε χοντρή μαλακία που πήγε στην Σουηδία να παίξει μπάλα.
Ενδεχομένως κάποιοι εξ αυτών που συμμετείχαν στην κουβέντα περί Σουηδίας, να συμμερίζονταν την άποψη ότι ο «Πίττας παίζει μπάλα στον Απόλλωνα γιατί είναι ο πατέρας του» ή ότι «με τον Πίττα δεν πας πουθενά στην επίθεση».
Τέτοιες απόψεις κυριαρχούσαν στην μπλε κοινωνία μέχρι και τη «χρονιά της καραμέλας». Επί τούτου ήταν απολαυστικό να βλέπεις ένα παιδί να κλείνει στόματα και να συμπεριφέρεται ως μάγκας μπροστά στα αντίπαλα δίχτυα. Ηδονίζομαι όταν κάποιος άξιος με κόπο και ιδρώτα, αναγκάζει τους ξερόλες να γυρνάνε κωλο-τούμπα όπως οι χιμπαντζήδες μέσα στο κλουβί, μεταβαίνοντας από το « «$#@$@ σε Πίττα στο $#%@#$ τους Πίττα» (δες εδώ).
Τους άνθρωπους που σχηματίζουν και εκφράζουν απόψεις με βάση το συναίσθημα, την έλλειψη γνώσης και τη ζώνη ασφαλείας που δημιουργούν γύρω τους. Αυτούς θα εγκαταλείψει ο Ιωάννης ο οποίος θα συναντήσει κάτι καινούργιο, κάτι πιο προηγμένο απ’ όλες τις απόψεις. Πολιτισμικά, κοινωνικά, οικονομικά, από άποψης βιοτικού επιπέδου γενικότερα αλλά και επαγγελματικών ποδοσφαιρικών υποδομών, ο Πίττας μπαίνει πια σ’ ένα άλλο στάδιο της ζωής του μακράν πιο ενδιαφέρον. Εναπόκειται πλέον στον ίδιο και σε κανένα άλλο να αποδείξει τι διαθέτει μέσα του. Ως άνθρωπος, ως αθλητής, ως ποδοσφαιριστής.
Θ’ αγωνίζεται σ’ ένα γήπεδο υπέρ-σύγχρονο που θεωρείται η έδρα της εθνικής Σουηδίας, θα φορέσει τη φανέλα μιας ομάδας πρωτευουσιάνας από τις πιο ιστορικές της χώρας, θα τον παρακολουθούν ανά μέσο όρο 20 με 25 χιλιάδες φίλοι που αγαπούν την ομάδα φανατικά, θα βιώσει από μέσα το αιώνιο με την Τζουγκάρντεν και θα δοκιμαστεί σε μια ποδοσφαιρική αγορά που έχει ήδη τις πύλες της ανοιχτές προς όλες τις υπόλοιπες αγορές του κόσμου. Από την Πρέμιερ Λίγκ μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες και από την Μπουντεσλίγκα έως τον Αραβικό Κόλπο.
Και όμως κάποιοι το υποβαθμίζουν. Δεν αντιλαμβάνονται ότι το Σουηδικό πρωτάθλημα παρακολουθείται από εκατομμύρια κόσμο σ’ αντίθεση με το Κούμας Λίγκ που ασχολούνται κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες.
Σημαντικό είναι επίσης ότι τον ζήτησε θεωρώντας τον κατάλληλο για το πλάνο του, ένας προπονητής που εκτιμά, γνωρίζει και πιστεύει στο ταλέντο του. Αυτός και αν αμφισβητήθηκε στην Κύπρο. Τι και αν ήρθε στο νησί και έγραψε ιστορία, πάλι τον έβαλαν στην κρεατομηχανή οι κασάπηδες και τον αχρήστεψαν. Ένα πράγμα τούτο το νησί να αποθεώνει τους μέτριους και να κυνηγά τους καλούς και άξιους, μια μέρα θα πρέπει να το δούμε… ποια όμως μέρα θα είναι αυτή, αναρωτιέμαι!!!
Πάει που λες στην ΑΙΚ, με δύο χρόνια συμβόλαιο και με το καλό σε δύο χρόνια αν και εφόσον συνεχίσει με τέτοια συνέπεια, επαναδιαπραγματεύεται άλλο συμβόλαιο. Καλύτερο. Στη Σουηδία ή και αλλού δεν έχει σημασία.
Ο Απόλλωνας έχει πια το θέμα καθότι μπαίνει σε μια εποχή με μείον ένα Απολλωνίστα, πρώτο σκόρερ, βασικό του επιθετικό και παιδί που ενέπνεε τους ξένους αλλά και τους ντόπιους που εργάζονται στο Κολόσσι. Φυσικά και δεν σταματά η ιστορία της ομάδας, αλλά πλέον θα γράφεται χωρίς τον Πίττα.
Ο Πίττας ως ταλαντούχος και εργατικός που είναι βρήκε τον δρόμο του. Δεν έχει τίποτα να φοβηθεί παρά μόνο το κακό κομμάτι που κουβαλάει μέσα του ο ίδιος και ο καθένας μας.
Δεν έχει τίποτα να μας πει και καλά κάνει να μην μας γράψει καν. Το ταξίδι του είναι προσωπικό και το βιώνουν αυτοί που τον αγαπούν και μόνο. Εμείς οι υπόλοιποι θα είμαστε εδώ να βράζουμε μες το νερό μας, μουχλιάζοντας τα μυαλά μας έως ότου βρούμε τον επόμενο ικανό για να αποκαθηλώσουμε, αποθεώνοντας την ίδια ώρα την μετριότητα μας...
