Χρήστος Ζαβός
Δηλαδή τι περίμενες; Να τα έχεις όλα στο πιάτο. Πόσο πιο λιανά να στο κάνουμε κάθε εβδομάδα; Χρόνια τώρα σου λέμε, λες και δεν μαθαίνεις ρε παιδί μου.
Δεν να πα να φτιάξεις την Ομόνοια του 80’ με Κάντηλο στα δεξιά, Πέτσα ως λίμπερο και κορυφή τον Τζεβίζοφ. Ρε τον Σαββίδη να αγόραζες ξανά μανά από την ΑΕΚ… ένα πράγμα είναι αυτό και άλλο τι συμβαίνει στο κυπριακό ποδόσφαιρο του 21ου αιώνα.
Και άμα δεν δουλέψουν στον τομέα, «ενίσχυσης» της ομάδας- όταν γράφουμε «ενίσχυση» δεν εννοούμε να φέρεις τον Μικού ή τον Λούφτνερ- μαύρα φίδια θα σε φαν. Και στη ψύχρα κιόλας. Όπως ακριβώς έγινε.
Δεν θέλω να σου κάνω τον έξυπνο, μόλις πριν από δύο εβδομάδες και ενώ η ομάδα έκανε το δύο στα δύο, γράφαμε αυτό ακριβώς:
«Καλό θα ήταν κιόλας, αυτοί που διοικούν το άθλημα να δείξουν σεβασμό σ’ αυτό το μέγεθος. Γιατί κακά τα ψέματα, μπορεί η εκάστοτε διοίκηση της Ομόνοιας να έχει κάνει εγκληματικά λάθη για το σωματείο, αλλά το σωματείο κυνηγήθηκε και από την άρχουσα τάξη του αθλήματος και όχι μόνο. Σεβασμό λοιπόν στην Ομόνοια απ’ όλους» .
Δεν μπαίνω στο τριπάκι ότι μια ομάδα ανθρώπων είναι σε κλειστή αίθουσα, σφάζουν κότες και κριάρια και επικαλούνται τον Σατανά για να βλάψουν την Ομόνοια.
Δεν υπάρχει κάποιο σχέδιο, ούτε ενστερνίζομαι αυτό που κάποιοι λένε ότι την Ομόνοια θα την κυνηγήσουν. Δεν την κυνηγάνε, γιατί μάλλον δεν την έχουν και στα πολύ υπόψη.
Γιατί είναι μαλάκας ο Καραπατάκης που τόσα χρόνια έπαθε και έμαθε; Θυμάσαι τι τράβηξε ο Σοφοκλέους όταν προσπαθούσε να πάρει τίτλους τέλη της περασμένης δεκαετίας; Ο Κίρζης πόσα χαστούκια έφαγε μέχρι ν’ αφήσει τον σταυρό στην άκρη; Τον Πουλλαϊδη, μια χαψιά τον έκαναν και τράβηξε για την Αραβική Χερσόνησο.
Για τον Πρόδρομο δεν γράφω. Άμα του έκανε τέτοια διαιτησία, όπως χθες ο Νικολάου, θα τον έστελνε στα ιχθυοτροφεία της Σενεγάλης να ταΐζει σφυρίδες.
Δηλαδή τι θέλεις; Έφτιαξες μια ομάδα ανταγωνιστική και θες όλοι να σε υπηρετούν; Και όλοι οι υπόλοιποι που δούλευαν στο έξω- αγωνιστικό κομμάτι για χρόνια είναι ηλίθιοι και εσύ είσαι ο ωραίος της παρέας;
Πες μου εσύ, πόσες φορές γράψαμε ή αναφέραμε την ανάγκη, να δουλέψουν οι ιθύνοντες εκεί που πρέπει να δουλέψουν. Το ότι φτιάχνει ομάδα ο Μπεργκ είναι ένα πράγμα. Το ότι ο Παπασταύρου, πρέπει να καταλάβει που επένδυσε είναι άλλο πράγμα.
Και να σου πω και κάτι στην τελική. Ο Νικολάου και ο κυνικός τρόπος που σε αντιμετώπισε μόνο καλό μπορεί να σου κάνει. Και δεν είναι κιόλας άσχημο το αποτέλεσμα στην Αρένα. Δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Απ’ αυτά μόνο να μάθεις έχει.
Κρίμα που δεν μπορούμε να μιλήσουμε για το σερί αριστουργηματικών γκολ που πετυχαίνει η ομάδα. Από τη Σαλαμίνα με τον Μαυρία όπως και τα δύο στην Αρένα, ήταν χάρμα ιδέσθαι. Ποδόσφαιρο… ποδόσφαιρο και όχι μαλακίες.
Άμα έπιανε ένα ακόμα ο Ουζόχο χθες, το ΓΣΠ με τον Απόλλωνα μάλλον θα ήταν πράσινο, όχι από τριφύλλια αλλά από τις σημαίες της Νιγηρίας. Όχι πως δεν έπιασε τα έντερα του, άμα όμως «ψάρευε» τον Τρισκόφσκι στο τελευταίο λεπτό, τα μισά σκυλιά στην Κύπρο θα τα ονομάτιζαν «Φράνσις».
Σπουδαίος ο μικρός αφού τα πρώτα είκοσι λεπτά, έπαιζε μόνος του τους διαβόλους της ΑΕΚ που του έρχονταν από παντού. Σουλουπώθηκε μετά το πράγμα και αποσυμπιέστηκε, αλλά έδειξε ότι είναι κλάση.
Για τα πέναλτι ούτε λόγος. Η δε κλοτσιά του Κούσουλου στο Φλοριάν θεωρείται πέναλτι πάθους. Όπως τα εγκλήματα πάθους ένα πράγμα. Όσοι όμως δώσουν πάνω στο Κούσουλο για να βγάλουν το κάχρι τους, ας πάνε να κάνουν διαλογισμό και ν’ αφήσουν το παιδί ήσυχο. Τα λάθη είναι για να μαθαίνεις και όχι για σε καννιβαλίζει ο κάθε κανίβαλος.
Δεν θα μιλήσουμε άλλο για το αγωνιστικό αφού το ζουμί είναι αλλού. Έτσι και αλλιώς είναι αλήθεια ότι ο Μπεργκ φτιάχνει ένα σύνολο που θυμίζει Ομόνοια και όχι δημόσιους υπάλληλους που μαζεύονται κάθε Τετάρτη στο mini football.
Από κει και πέρα, ο Παπασταύρου πρέπει να καταλάβει ότι εδώ δεν είναι NBA ούτε NFL. Εδώ δεν φωνάζουν defence, τρώγοντας pop corn. Εδώ πέφτουν καντήλια και στον Παράδεισο ταρακουνιούνται κατά τη διάρκεια του ματς.
Βήμα, βήμα, δάκρυ, δάκρυ θα πρέπει να φάει σουβλάκια στο Σύνδεσμο διαιτητών και να τα πληρώσει, να πιεί Don Perignon στο παλάτι της Έγκωμης και ν’ αρχίσει τις λυκοφιλίες με τους υπόλοιπους της αγέλης. Το καλό είναι ότι έχει την Ομόνοια. Λίγο να τους θυμίσεις ποια είναι… η δουλειά του θα γίνει πιο εύκολη. Και το «μαρούλι» μη ξεχάσει γιατί οι περισσότεροι είναι χορτοφάγοι
Να στο κάνω πιο λιανά; Άμα δεν απαιτήσεις και κυνηγήσεις τον σεβασμό τότε η κεφαλιά του Λούφτνερ και το πέναλτι στο Μικού θα είναι ωραίες αναμνήσεις που θα τις θυμάσαι και θα χαίρεσαι… Προς το παρόν, κάτσε και περίμενε…
