Χρήστος Ζαβός
Άμα είναι να ψάξει ο κάθε προπονητής δικαιολογίες μπορεί να ξεπεράσει και τον Πινόκιο στα ψέματα. Υπάρχουν δηλαδή επαγγελματίες, που αραδιάζουν ένα σωρό λαφαζανιές, είτε συνειδητά είτε χωρίς οι ίδιοι να το κατανοούν τι λένε.
Ομολογώ ότι τον Λέβι δεν τον κατατάσσω σε καμία από τις δύο κατηγορίες. Δεν θεωρώ ότι λέει παπαριές, ζητώντας από τον κόσμο υπομονή.
Η Ανόρθωση βγάζει μάτια ότι είναι ανέτοιμη. Κυρίως στο ομαδικό κομμάτι αλλά και στο ατομικό. Υπάρχουν δηλαδή παίκτες που είναι παντελώς ανέτοιμοι ή ακόμη ψάχνονται. Μη σου πω ότι είναι και περισσότεροι σε σχέση με αυτούς που είναι ετοιμοπόλεμοι.
Αυτό φυσικά είναι ευθύνη του προπονητή. Αλλά ποιος σοβαρός επαγγελματίας, παίζει με οκτώ νέους παίκτες στο δεύτερο επίσημο παιγνίδι του και παρουσιάζει μια ομάδα ρολόι; Κανείς… και δεν χωράει συζήτηση επί τούτου.
Οι Βαρωσιώτες φέτος έχουν καλές μονάδες. Δεν είναι το tapas bar που άνοιξαν οι Πούτσε και ο Μπενίτο με τα λεφτά του Πουλλαίδη. Είναι ένα σύνολο που περιλαμβάνει πολύ καλές μονάδες που άμα δέσουν τότε θα βγάλουν πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.
Ένα θέμα υπάρχει και το είχαμε επισημάνει από τον πρώτο αγώνα. Αυτό έχει να κάνει με το βάθος του ρόστερ. Δεν πέρασε μια εβδομάδα και μάλλον σιγά, σιγά άρχισε να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Τυχαία νομίζεις ότι θέλουν τον Χαραλαμπίδη; Όποιος μπαίνει χωράει στο κάπως αδειασμένο ρόστερ.
Χθες τραυματίστηκε ο Μπανταλόφσκι και μεταφέραμε τον χαφ για να καλύψει τα δεξιά της άμυνας. Δεν θέλω να σκεφτώ τι θα γίνει άμα ξεκινήσουν οι κάρτες και οι τραυματισμοί. Κράτα αυτή την επισήμανση και θα τα πούμε στο μέλλον.
Έχει πλάκα με τον Σιβού. Μόνο πλυντήριο και σίδερο δεν τον προορίζουν εκεί στο Αντώνης Καράς. Τυχεροί οι Λέβι και Παντελή που δεν την έκανε για Τουρκία, γιατί θα έμεναν τα ρούχα άπλυτα και ασιδέρωτα.
Τυχεροί είμαστε και εμείς που βλέπουμε τον Πράνιτς. Τι και αν είναι 36 ετών, στην Κύπρο μοιάζει να είναι ο Μαρσέλο του Μπερναμπέου. Το αριστερό πόδι του όπως και του Ράγιος είναι για να μπουν στο μουσείο του κυπριακού ποδοσφαίρου. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει ως προς τις ανάσες, αλλά ο Κροάτης αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο για την φετινή «Κυρία». Το ξανά γράφω εκεί στο Αντώνης Καράς, έχουν πάθει την πλάκα τους με τον επαγγελματισμό που επιδεικνύει καθημερινώς. Με συγχωρείτε αλλά μέχρι την Μπάγερν έφτασε… τίποτα δεν είναι τυχαίο στο ποδόσφαιρο.
Με την «αθάνατη» ήταν ο κορυφαίος μαζί με τον Ζοάο Βίκτορ. Ο «αλήτης» αρχηγός, βλέποντας κιόλας τον Ράγιος κάπως μπλοκαρισμένο, έκανε πολλά τρεξίματα, σε επίθεση και άμυνα. Κάλυψε τη «μετακόμιση» του Σιβού, την ανετοιμότητα του Γκάντσιεφ ενώ βοήθησε και το δίδυμο των στόπερ.
Εντάξει η ομάδα δεν έβγαλε μάτια, αλλά εξηγήσαμε τους λόγους με βάση το σκεπτικό μας. Και δεν είναι καμιά ομάδα τυχαία η Αλκή όπως φαίνεται μέσα στο γήπεδο.
Γενικώς υπήρχε πρόβλημα στο μέσο επιθετικό ή αν θες δημιουργικό κομμάτι. Γιατί και ο αντίπαλος κόουτς έκανε το αυτονόητο. Έριξε κανά δύο «σκυλιά» πάνω στον Ρούμπεν και μπλόκαρε τον εγκέφαλο της ομάδας του Λέβι.
Ο εγκέφαλος θα ξεμπλοκάρει εάν και εφόσον βοηθήσουν και οι εξτρέμ. Ο Παλάνκα είναι ανέτοιμος, έκανε όμως πιο καλά πράγματα απ’ ότι έκανε με τη Νέα Σαλαμίνα. Ο Αμπτουλαγιέφ επίσης δεν είναι τυχαίος και μάλλον θ’ ανέβει ενώ έρχεται και ο Καλό από τον τραυματισμό.
Όσον αφορά τον Σισέ, αν και επίσης ανέτοιμος έδειξε πολύ καλά στοιχεία. Καλός με τη μπάλα στα πόδια, στο ένας εναντίον ενός, πατά περιοχή ενώ δίνει και βοήθειες πίσω στον μπακ. Φαίνεται καλή προσθήκη. Μη ξαναγράφω τα ίδια… χρειάζεται και αυτός χρόνο όπως και όλη η ομάδα.
Το χθεσινό διπλό έκατσε πανέμορφα στον πλανήτη του Φοίνικα. Είναι διαφορετικό να εργάζεσαι κερδίζοντας βαθμούς και διαφορετικό να έχεις την γκρίνια και την πίεση από πάνω σου.
Είναι και ο κόσμος πολλής. Για την Ανόρθωση μιλάμε. Γέμισαν πάλι το πέταλο αποδεικνύοντας τη δίψα που υπάρχει ανάμεσα στους πιστούς του Φοίνικα. Άμα δεν ήταν και αυτοί οι λίγοι αλήτες που ντροπιάζουν τον ιστορικό Σύνδεσμο των Μαχητών, το σκηνικό θα ήταν ιδανικό. Αν είναι δυνατό να επιτίθενται επανειλημμένα σε ανυποψίαστο κόσμο.
Όπως και να έχει, τώρα ψάξε τρόπους να βρεις την υπομονή μέσα σου. Κάτσε άμα θες και άκου το σπουδαίο τραγούδι του Ξαρχάκου που ερμηνεύει η Αλίκη με τον Σερ Μπιθικώτση.
Το λέει κιόλας ξεκάθαρα ο στίχος. «Κάνε υπομονή και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός». Πιο ξεκάθαρο δεν γίνεται… και ακούς τραγουδιστικά, αυτό που πρέπει να κάνεις. Υπομονή… και τα λέμε σε κανά ένα με ενάμιση μήνα.
