Χρήστος Ζαβός
Έχει πολλά δεδομένα που καταστούν ενδιαφέρουσα τη φετινή Ανόρθωση. Ο Παντελή, η δίψα για επιστροφή, ο Λέβι, το πάντρεμα των κυπρίων με τους ξένους, η ολοκλήρωση του ρόστερ και πάει λέγοντας.
Η επιστροφή του Παντελή είναι ένα κεφάλαιο από μόνο του. Ο πρόεδρος δίνει άλλη μια αίγλη στην περίπτωση γιατί ακριβώς κουβαλά επάνω του ένα ολόκληρο κομμάτι στην ιστορία της μετά-προσφυγικής Ανόρθωσης.
Από τις μεγάλες επιτυχίες μέχρι τα «Νοεμβριανά» ο Παντελή είναι κεντρική φιγούρα στο περιεχόμενο του βιβλίου που θα γράψει ο ιστορικός του μέλλοντος. Ενδεχομένως να δοθούν και απαντήσεις σε κεφαλαιώδες ερωτήματα.
Τι είναι τελικά ο Παντελή; Ο αγαπημένος του «Φοίνικα» που τον ανασταίνει ή απλά ένας πρόεδρος που πέτυχε τότε, λόγω των συγκυριών; Ο χρόνος θα το δείξει.
Εξίσου σημαντικό είναι και το οικονομικό κομμάτι. Τα λεφτά τώρα παίζουν πιο σημαντικό ρόλο από τότε. Πλέον έχεις ν’ ανταγωνιστείς με τους αντιπάλους στο μπάτζετ ενώ τα κριτήρια της ΟΥΕΦΑ και οι ελεγκτές είναι συνεχώς πάνω από το κεφάλι σου. Άμα προσθέσεις και το κομμάτι «χρέη» τότε το έργο της διοίκησης μοιάζει πολύ πιο δύσκολο. Και δεν μπορεί κιόλας να ξεγελάσει και κανένα, όπως έκαναν κάποιοι παλαιότερα. Ο Παντελή επιτηρείται συνεχώς… είναι πολλοί αυτοί που τον περιμένουν στη γωνιά.
Είναι και ο Λέβι. Κατ’ εμέ ένας από τους καλύτερους προπονητές που κυκλοφορούν στην πιάτσα. Δεν χρειάζεται να θυμηθείς πολλά, μόνο τη δουλειά που έκανε πέρσι οπότε και ανέλαβε, του βγάζεις το καπέλο.
Έχουν να λένε, αυτοί που τώρα βλέπουν την ομάδα, ότι η Ανόρθωση είναι «ομάδα- προπονητή». Το σύνολο δηλαδή είναι ταγμένο σε συγκεκριμένη φιλοσοφία μέσα από την οποία θα προσπαθήσει να βγάλει την καλύτερη δυνατή εικόνα. Ίσως στη συνέχεια να κλατάρει ο Ισραηλινός, στο να φτιάχνει όμως ομάδα και να επιβάλλει τη φιλοσοφία του είναι μανούλα.
Το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα έχει να κάνει με το χτίσιμο της ομάδας. Μπορεί να κούρασαν κάπως με τα συνεχή σήριαλ αλλά άμα πετύχουν, κανένας δεν θα θυμάται αν ο Σισοκό μπήκε ή όχι στο αεροπλάνο. Οι καλοκαιρινές ιστορίες ξεχνιούνται εύκολα όταν πετυχαίνεις. Άμα δεν φουντώνουν θεριεύουν και σε κυνηγούν σαν τις Ερινύες.
Ο Παντελή και ο Λέβι, προσπάθησαν να διορθώσουν τα λάθη των παλαιοτέρων διοικήσεων που άφησαν την ομάδα χωρίς γηγενείς παίκτες. Κανείς δεν γνωρίζει πως θ’ ανταποκριθούν παίκτες όπως ο Πηλέας, ο Αρτυματάς, ο Ματθαίου ή ακόμη και οι νεαροί που προστέθηκαν από την Β ομάδα, αλλά η οχύρωση της ομάδας με κύπριους είναι αναμφισβήτητα μεγάλο κέρδος. Είναι διαφορετικό να είσαι από το Βελιγράδι και διαφορετικό να κατάγεσαι από προσφυγική οικογένεια. Είναι άλλη ψυχοσύνθεση, εύκολα το καταλαβαίνει κανείς. Ένας από τους Δημητρίου, Χατζηπασχάλη, Μιχάλη Ιωάννου, Φύτο Κυριάκου και Παύλο Κορρέα να βγει το πρότζεκτ παίρνει θετικό πρόσημο.
Τους μικρούς τους «παντρεύουν» με ξένους παίκτες που απλά εύχεσαι να αποδώσουν όσο απέδωσαν οι περσινές χειμερινές μεταγραφές. Γιατί όντως το δίδυμο Παντελή-Λέβι «καλλιτέχνησαν» τον περασμένο Ιανουάριο. Απομένει να δούμε τι θα κάνουν οι Αρούς, Μπανταλόφσκι, Σίλντεφελντ, Ντουγκλάο, Παλάνκα και Καμαρά. Απομένουν άλλοι δύο, λένε στο ρεπορτάζ και μάλλον χρειάζονται για να πάρει την τελική του μορφή το ρόστερ.
Τώρα με τον Πράνιτς δεν ξέρω ποια λογική παίρνεις έναν παίκτη 36 χρόνων αλλά δεν νομίζω ο Λέβι να μην γνωρίζει την επιλογή του. Και η ηλικία έτσι όπως κατάντησε το κυπριακό ποδόσφαιρο δεν παίζει και μεγάλο ρόλο. Σιγά τα τρεξίματα που βλέπουμε εντός των γηπέδων.
Μεγάλη επιτυχία είναι επίσης η παραμονή του Σιβού. Μπορεί η περίπτωση του να κατάντησε ανέκδοτο στα ποδοσφαιρικά στέκια αλλά ο νιγηριανός φοράει ακόμη την «μπλε». . Άμα δεν προκύψει καμιά νέα ιστορία τότε ο Λέβι θα πρέπει να πάει στο «Τείχος των Δακρύων» και να ευχαριστήσει τον Γιαχβέ γι’ αυτό. Δεν είναι και λίγο να έχεις έναν τέτοιο παίκτη στην ομάδα. Άμα εξαιρέσεις τον Αρούς όλους τους υπόλοιπους μπορεί να τους αντικαταστήσει. Ρε και το ρόλο του μασέρ έτσι όπως δείχνει ο νιγηριανός μέσα στο γήπεδο μπορεί να τον αναλάβει. Όσο και αν φαίνεται περίεργο η παρουσία του προσδίδει βάθος στο ρόστερ.
Πέραν του αφρικανού είναι και οι περσινοί που δεν τους αγνοείς και εύκολα. Άλβες, Ράγιος, Καλό και Βίκτορ είναι μονάδες που παίζουν σε όποια άλλη ομάδα στην Κύπρο. Πέραν του ότι προσφέρουν ποιότητα γνωρίζουν πια και τι εστί Παπαδόπουλος. Μεγάλο αβαντάζ γι’ αυτούς και την ομάδα γενικότερα.
Άμα μαζέψεις όλα αυτά και άλλα πολλά, αντιλαμβάνεσαι εύκολα πόσο ενδιαφέρον έχει η φετινή Ανόρθωση. Είναι οι οπαδοί, είναι το Παπαδόπουλος, είναι ο Φοίνικας, είναι η τεράστια ιστορία της ομάδας… η «Κυρία» μοιάζει απαραίτητη για το κυπριακό ποδόσφαιρο.
Δεν είναι καθόλου υπερβολικό αλλά με την Ανόρθωση στα high της το πρωτάθλημα έχει μια άλλη ομορφιά πολύ πιο έντονη.
Το πρότζεκτ όντως είναι ενδιαφέρον. Τώρα πως θα υλοποιηθεί και πως θα παρουσιαστεί ενώπιον των οπαδών αυτό κανείς δεν το ξέρει.
