Χρήστος Ζαβός
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι σιχαμερό να βρίζουν την μάνα ενός ανθρώπου που πρόσφερε όσο λίγοι στην ομάδα που οι ίδιοι αγαπούν… μα στην Κύπρο είμαστε, η χυδαιότητα έχει προ πολλού κανονικοποιηθεί στην καθημερινότητα μας.
Το ξεπερνώ γιατί η ήττα του πολιτισμού από την βαρβαρότητα σε τούτο το νησί είναι πασιφανής και οι συνέπειες είναι μέρος της ζωής μας σ’ όλες τις εκφάνσεις.
Αυτή τη στιγμή το ενδεχόμενο αποχώρησης του προέδρου, είναι από καταστροφικό έως και ανέφικτο
Από κει και πέρα, μιλώντας επί της ουσίας των γεγονότων, είναι η αλήθεια ότι η εικόνα του Απόλλωνα από χθες και έπειτα μακράν απέχει απ’ αυτή που περιέγραψε προ μιας εβδομάδας ο Νίκος Κίρζης, στη συνέντευξη του στη Cytavision όπου παρουσιάστηκε ωσάν και όλα βρίσκονται υπό έλεγχο.
Από το «υπέρ- καλύφτηκε το κενό του Ρομπέρζ» και το «έδειξε ο Απόλλωνας ότι μπορεί να κερδίσει τον οποιοδήποτε αντίπαλο» φτάσαμε στον δακρυσμένο εκπρόσωπο τύπου και την δημόσια ομολογία του περί «ολόκληρης ντροπής».
Η απόκλιση στην ερμηνεία των γεγονότων είναι τεράστια και να σκεφτείς ότι έχουν περάσει μόλις εφτά ημέρες.
Από τη μια ο πρόεδρος που στην ερώτηση για το ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος στην θητεία του απάντησε ότι «τα θετικά είναι περισσότερα από τ’ αρνητικά» και από την άλλη ο διαχρονικός συνεργάτης του, ο οποίος ομολογεί δακρυσμένος τα εγκληματικά λάθη που έγιναν, επιβεβαιώνοντας τους ένα, δύο δημοσιογράφους, τους οποίους ο ίδιος ο πρόεδρος ζήτησε να μην διαβάζουν και να μην ακούν.
Κατάλαβες; Άμα όχι, δεν είσαι ο μόνος. Αυτοί που τα έχουν εντελώς χαμένα είναι οι ίδιοι οι διοικούντες.
Και ακριβώς τούτη η θολούρα που υπάρχει στο μυαλό τους, μεταφέρεται δια των αποφάσεων τους στην πραγματικότητα και από κει στους οπαδούς.
Οι οποίοι με θολωμένο μυαλό οδηγούνται σε ενέργειες ή και απαιτήσεις που επιβαρύνουν και καθόλου δεν βοηθούν την ομάδα.
Δεν χρειάζεται ν’ αναλύσουμε το «ντου» κατά των παικτών, ούτε και τις χυδαίες βρισιές που ακούστηκαν από την κερκίδα κατά του προέδρου.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα στο καθολικό πια αίτημα ν’ αποχωρήσει ο Κίρζης.
Αυτή τη στιγμή το ενδεχόμενο αποχώρησης του προέδρου, είναι από καταστροφικό έως και ανέφικτο.
Και είναι ανέφικτο γιατί βρισκόμαστε στη μέση της χρονιάς, γιατί το μισθολόγιο είναι υψηλό και μόνο η διοίκηση του μπορεί να το επωμιστεί και γιατί φυσικά δεν υπάρχει κανένας μνηστήρας ν’ αναλάβει.
Ακόμη όμως και να εμφανιζόταν κάποιος, δεν χρειάζεται ν’ αναφέρουμε ότι τέτοιες συναλλαγές δεν γίνονται στο πι και φι, καθότι δεν πρόκειται για τραπέζι του πινγκ πονγκ, αλλά για εταιρεία με τζίρο πολλών εκατομμυρίων.
Ο Νίκος Κίρζης είναι ο απόλυτος άρχοντας, διαθέτει πέραν του 70% των μετοχών της εταιρείας και από τα λεγόμενα του εικάζει κανείς, καθότι ποτέ δεν ήταν ξεκάθαρος, ότι θέλει πολλά εκατομμύρια για να παραχωρήσει το μετοχικό του κεφάλαιο.
Πέραν τούτου, αυτή τη στιγμή κανείς, μα κανείς ηλίθιος στον πλανήτη δεν θα αναμειγνυόταν σε μια τέτοια αγορά εταιρείας, που διατηρεί τα δικαιώματα διαχείρισης του Απόλλωνα έως το 2027;
Ποιος αλήθεια θ’ αναμειγνυόταν στα της εταιρείας, γνωρίζοντας ότι η παραχώρηση των δικαιωμάτων από το σωματείο ισχύει για τρία χρόνια ακόμη;
Στην παρούσα χρονική φάση, μακριά από συναισθηματισμούς και περίσσιο θυμό, οι επιλογές που υπάρχουν για τον Κίρζη και κατ’ επέκταση για τον Απόλλωνα είναι περιορισμένες.
Ή που ειλικρινώς και με αποφασιστικότητα βγαίνει προς τα έξω, παραθέτοντας τις οικονομικές παραμέτρους για το σοβαρό ενδεχόμενο πώλησης των μετοχών του, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα την διεκπεραίωση της φετινής χρονιάς.
Ή που θα αναπροσαρμόσει πλήρως το μοντέλο διοίκησης, παραχωρώντας την εξουσία σε εκτελεστικό πρόεδρο με εκτελεστικό συμβούλιο, παραμένοντας όμως ο μεγαλομέτοχος της εταιρείας.
Ή που θα ξεριζώσει το αποτυχημένο ποδοσφαιρικό μοντέλο που υπάρχει εντός της ομάδας, εξευρίσκοντας υψηλού επιπέδου τεχνικό διευθυντή ή και προπονητή που δεν θα κατευθύνεται από κανένα «σύμβουλο» ή ακόμη και τον ίδιο το Νίκο Κίρζη.
Επί τούτου, καλό θα ήταν να κατανοήσει ότι στην Κύπρο υπάρχουν ομάδες με μικρότερα μπάτζετ απ’ ότι ο Απόλλωνας που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν σοβαρές και ανταγωνιστικές ομάδες.
Ως τέταρτη επιλογή, μα νομίζω ότι δεν υπάρχει στο τραπέζι είναι να παραμείνει αδιάλλακτος και με επικοινωνιακά τρικ, «μηχανισμούς», ευκαιριακές τοποθετήσεις και μη παραδοχή λαθών να διοικεί μια ομάδα που ο ίδιος μερίμνησε να μεγαλώσει.
Τα δεδομένα είναι δύσκολα. Αυτή τη στιγμή στον Απόλλωνα δεν υπάρχει καιρός για δάκρυα και καλό θα ήταν και προς τιμή τους, όσοι δεν αντέχουν να αποχωρήσουν.
