Χρήστος Ζαβός
Είναι αλήθεια ότι τον τελευταίο καιρό το γραφείο επικοινωνίας του Απόλλωνα βρίσκεται, δεν εξηγείται αλλιώς, σε συναισθηματική έξαρση. Και όταν τα συναισθήματα είναι στα ύψη και βαρούν κόκκινο, απουσιάζει δηλαδή η ψυχραιμία, είναι λογικό ότι θα ειπωθούν βαριές κουβέντες, καμιά φορά παράλογες… ή που δεν περιλαμβάνουν το στοιχείο του σεβασμού.
Αρχικά, δημόσια και χωρίς διατηρούνται οι τύποι ο εκπρόσωπος τύπου του Απόλλωνα σε ένα από τα pod-cast του διαδιχτύου, ομολογεί κυνικά και χωρίς κανένα ενδοιασμό το στήσιμο- δημιουργία επικοινωνιακού μηχανισμού τον οποίο αποτελούν διάφοροι τύποι, τους οποίους σκοπίμως και με πλήρη συνείδηση δεν αναφέρω ως συνάδελφους.
Η ύπαρξη αλλά και η περιγραφή επικοινωνιακών μηχανισμών εντός των ομάδων είχε επισημανθεί εδώ και χρόνια από μας προσωπικά και επί τούτου μπορώ να προσάψω δεκάδες κείμενα σε βάθος δεκαπέντε περίπου χρόνων.
Είναι όμως απείρως διαφορετικής σημασίας η δημοσιογραφική επισήμανση, σε σχέση με τη δημόσια ομολογία του διαχειριστή του όποιου μηχανισμού. Ως προς τα συμπαθητικά πουλάκια που κελαηδούν ανάλογα- στην εκπομπή παλαιότερα τα λέγαμε «παπαγαλάκια»- λίγοι είμαστε, γνωριζόμαστε και ο καθένας ας τεθεί αντιμέτωπος με την συνείδηση του. Όσοι διαθέτουν.
Δεν φτάνει που πέρασε στο ντούκου η δημόσια ομολογία του εκπροσώπου τύπου του Απόλλωνα, στο καπάκι προέκυψε η οργή του γραφείου για το γεγονός ότι δημοσιογράφοι δεν δίνουν τον παρόν τους στις συνεντεύξεις τύπου, θεωρώντας μάλιστα ότι σκοπίμως γίνεται για να πληγεί ο Απόλλωνας.
Η εν λόγω επισήμανση πέραν του ότι είναι παντελώς άστοχη είναι και μερικώς επικίνδυνη καθότι θρέφει τον φανατισμό ανάμεσα στους οπαδούς υποδεικνύοντας μάλιστα τους τάχατες εχθρούς- δημοσιογράφους.
Η αδυναμία των Μέσων να καλύψουν γεγονότα ακόμη και μεγαλύτερης σημασίας είναι διαχρονική και προκαλεί εντύπωση που το γραφείο επικοινωνίας αγνοεί την κυπριακή πραγματικότητα. Άλλωστε η ανεπάρκεια των Μέσων γενικότερα, είναι ακριβώς και ένας λόγος που εκπρόσωποι τύπου και άλλων ομάδων, έχουν την δυνατότητα να στήνουν μηχανισμούς. Ως προς τις αδυναμίες και διαχρονικές παθογένειες των Μέσων δεν είναι της παρούσης και δεν απασχολούν τούτο το κείμενο.
Η κορύφωση της έξαρσης εκ μέρους γραφείου επικοινωνίας του Απόλλωνα παρατηρήθηκε δυστυχώς στη συνέντευξη τύπου αμέσως μετά τον αγώνα της ομάδα κόντρα στη Ντνίπρο.
Σε ερώτηση προς το νυν προπονητή της ομάδας σχετικά με το διαχρονικό πρόβλημα των τραυματισμών, ο εκπρόσωπος τύπου με παρέμβαση του ανέλαβε να εξηγήσει δημόσια ότι το πρόβλημα, πηγάζει από θέματα που αφορούν την περσινή χρονιά, καρφώνοντας ηχηρά τον πρώην προπονητή της ομάδας., Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ.
Πέραν του άκομψου τρόπου επίρριψης ευθυνών σ’ ένα πρόσωπο που δεν μπορεί να απαντήσει άμεσα, ο εκπρόσωπος τύπου φλέρταρε με την ασέβεια καθότι θέλοντας και μη, ο Αλεξάντερ Τσόρνιγκερ είναι ο τρίτος προπονητής στην ιστορία του σωματείου που ηγήθηκε της πρωταθλήτριας ομάδας και μάλιστα σ’ ένα πρωτάθλημα που από τον επίσημο Απόλλωνα περιγράφεται ως το πιο «τίμιο στην ιστορία».
Ανεξαρτήτως των όποιων λαθών ή της όποιας συμπεριφοράς του, από τη στιγμή που αποχώρησε η θέση του Τσόρνιγκερ είναι στο ένδοξο χρονοντούλαπο της ιστορίας και όχι να είναι αντικείμενο επίρριψης ευθυνών δημόσια.
Στην προσπάθεια του δε να καλύψει το νυν προπονητή και κυρίως να «κάψει» τον πρώην, ο εκπρόσωπος τύπου μάλλον αναδεικνύει την ευθύνη του Κονναφή ως αθλητικού διευθυντή και της διοίκησης που γνώριζαν τα προβλήματα και δεν μερίμνησαν να τα λύσουν.
Χωρίς κανένα ίχνος κακίας ή προσωπικής εμπάθειας εκ μέρους μας, αντιθέτως… είναι σωστό και φρόνιμο από τον καθένα που διαχειρίζεται την εικόνα ενός οργανισμού και τοποθετείται δημόσια ν’ αναθεωρεί και να προβαίνει στην αυτοκριτική του. Όλοι μας διανύουμε εποχές έξαρσης που δυστυχώς μας αναγκάζουν σε επανάληψη λαθών. Δεν είναι άλλωστε κακό, όλοι λάθη κάνουμε... ο καθένας ας φροντίσει να φρεσκάρει τον εσωτερικό μηχανισμό του, για να μπορέσει έτσι να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της εποχής.
