Ανδρέας Βιολάρης
Τις απόψεις μου για το πως λειτούργησε η Ομόνοια το περασμένο καλοκαίρι σε θέματα προγραμματισμού, καθώς επίσης και το πως λειτουργεί γενικότερα ως ποδοσφαιρικός οργανισμός τις έχω εκφράσει επανειλημμένα τους τελευταίους μήνες, τόσο γραπτώς όσο και από το βήμα που μου δίνεται στον ΣΠΟΡ FM 95. Είχα «προβλέψει» και την απόλυση Νιλ Λένον τουλάχιστον δύο μήνες πριν, ενώ είχα αρθρογραφήσει για τη κατάσταση στην οποία περιήλθε σήμερα το «τριφύλλι» από τον περασμένο Φεβρουάριο (!), με τίτλο «Προαναγγελθείσα συνταγή αποτυχίας» (15/2/2022).
Γράφω τα πιο πάνω, όχι για να πείσω πως δεν είμαι «μετά-Χριστόν προφήτης», ούτε για να το παίξω επαΐοντας του ποδοσφαίρου. Το ακριβώς αντίθετο. Δεν χρειάζεται να κατέχεις προπονητικά διπλώματα ή πτυχία διαχείρισης ποδοσφαιρικού οργανισμού για να διαπιστώσεις ότι δεν ήταν στραβός ο γιαλός, αλλά στραβά αρμένιζαν ο Παπασταύρου και οι συνεργάτες του.
Για εξοικονόμηση χρόνου, προσπερνώ την πρώτη χρονιά του κ. Παπασταύρου στην προεδρία, όπως και τις επόμενες δύο. Ο ισχυρός άνδρας της Ομόνοιας ήρθε, είδε, έπαθε, έμαθε, έκανε τις σωστές κινήσεις, άλλαξε μοντέλο λειτουργίας και πρόσωπα και οδήγησε στην κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος μετά από ένδεκα χρόνια και στις πιο χρυσές επιτυχίες στην ευρωπαϊκή ιστορία του συλλόγου. Ωστόσο, αξίζει να σταθούμε και να θυμηθούμε περιληπτικά τα γεγονότα από την 6η Μαΐου του 2021 μέχρι και τις 18 Οκτωβρίου. Τις αποφάσεις που λήφθηκαν από την επόμενη μέρα των πρωτοφανών πανηγυρισμών της κατάκτηση του τροπαίου και πως οδηγηθήκαμε στη χθεσινή μέρα και την απόλυση του Νιλ Λένον.
Μέσα σε αυτές τις 530 ημέρες έγιναν πολλά. Πολλά λάθη. Με αποτέλεσμα η ομάδα μοντέλο που δημιούργησαν να φτάσει στο σημείο να καταγράφει αρνητικά ρεκόρ και τις χειρότερες επιδόσεις στην ιστορία της στο κυπριακό πρωτάθλημα. Σαφώς δεν παραγνωρίζουμε την τρεις σερί παρουσίες σε ευρωπαϊκούς ομίλους. Ακόμα και αυτές, όμως, κατά την άποψή μου ήταν αποτέλεσμα της δουλειάς που έγινε τη διετία 2019-2021, και όχι του πως λειτούργησε ο σύλλογος τους 17 μήνες που ακολούθησαν.
Ας θυμηθούμε σε... επικεφαλίδες τι ακολούθησε της κατάκτησης του πρωταθλήματος. Πρώτο θέμα συζήτησης για πάρα πολλές εβδομάδες η μετωπική σύγκρουση Ομόνοιας-ΓΣΠ, η μετακόμιση της ομάδας στο Δασάκι και τελικά η παραμονή της στο γήπεδο της πρωτεύουσας. Και πριν καλά-καλά καταλαγιάσει η αναστάτωση και οι αντιδράσεις του κόσμου, μπήκε στη ζωή μας το σίριαλ «Τζον Χριστοδούλου». Η διάρκεια του πολύ μεγαλύτερη από όσο θα έπρεπε, η επικοινωνιακή διαχείρισή κάκιστη και οι συνέπειες σοβαρές. Ο πρώτος που το παραδέχθηκε ήταν ο ίδιος ο Παπασταύρου.
Παράλληλα, η ομάδα προγραμματισμού απέτυχε να ισχυροποιήσει το ρόστερ και να πάρει την ομάδα στο επόμενο επίπεδο, ενώ ξεκίνησε και το σίριαλ «Νεόφυτος Λάρκου», το οποίο έριξε τίτλους τέλους στα μέσα Νοεμβρίου (χωρίς να ακούσουμε ποτέ το σκεπτικό μιας τόσο σημαντικής απόφασης!), για να ακολουθήσει το φινάλε στη σχέση Ομόνοια- Μπεργκ. Μετά από σχεδόν τρία χρόνια παρουσίας, η διοίκηση Παπασταύρου αποφάσισε να ξηλώσει το μοντέλο που έφερε τις επιτυχίες και να πορευτεί με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο λειτουργίας.
Τον Φεβρουάριο του 2022 λήφθηκε η απόφαση να παρατήσουν το μοντέλο Αθλητικού Διευθυντή και να δώσουν τα κλειδιά της ομάδα στον επόμενο προπονητή. Χωρίς ακόμα να γνωρίζουν ποιος θα είναι ο διάδοχος του Χένινγκ Μπεργκ. Ο τελευταίος ήταν ακόμη στον πάγκο, ωστόσο η απόφαση για απόλυσή του λήφθηκε αρκετό καιρό πριν. Όπως ακριβώς έχει συμβεί και με τον Νιλ Λένον.
Στο άρθρο «Προαναγγελθείσα συνταγή... αποτυχίας», σημειώναμε πως «η διοίκηση καλείται να το πάρει... αλλιώς, για να μην βρεθεί και πάλι προ εκπλήξεως» και πως «ανεξαρτήτως μοντέλου, με τεχνικό διευθυντή ή μη, είναι ύψιστης σημασίας να στελεχωθεί κατάλληλα το ποδοσφαιρικό τμήμα και η εταιρία για να μπορούν να ανταποκριθούν στις νέες προκλήσεις και τις απαιτήσεις του κόσμου, οι οποίες μοιάζουν να είναι πιο μεγάλες από ποτέ. Αυτό προϋποθέτει την πρόσληψη κατάλληλα καταρτισμένων ατόμων σε καίρια πόστα, τα οποία να διαθέτουν εμπειρία, τεχνογνωσία και διασυνδέσεις. Και η αλήθεια είναι πως αυτή τη στιγμή η Ομόνοια είναι πιο «γυμνή» από ποτέ στο συγκεκριμένο κομμάτι».
Όχι μόνο δεν ενισχύθηκε το ποδοσφαιρικό τμήμα, αλλά έμειναν πολύ λίγα άτομα να κάνουν κουμάντο. Δόθηκαν υπερεξουσίες και περισσότερες αρμοδιότητες από όσες θα έπρεπε σε άτομα τα οποία δεν είχαν τη γνώση και την ικανότητα να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των πόστων που είχαν. Και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα και το περασμένο καλοκαίρι, με τους τραγικούς χειρισμούς που έγιναν σε θέματα προγραμματισμού και όχι μόνο. Σαφώς και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης βαραίνει τον ο Νιλ Λένον, τόσο υπό την ιδιότητά του ως προπονητής, όσο και ως επικεφαλής της ομάδας προγραμματισμού. Για αυτό και πλήρωσε το μάρμαρο.
Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους υπεύθυνους; Θα έχουν συνέπειες όσοι είχαν εμπλοκή στο προγραμματισμό του περασμένου καλοκαιριού; Θα πληρώσουν τη νύφη όσοι βοηθήσαν να καταρρεύσει μέσα σε ενάμιση χρόνο η ομάδα – μοντέλο; Ή θα πάρουν συγχωροχάρτι και θα κρυφτούν και πάλι πίσω από ευθύνες και την απόλυση του προπονητή; Θα είναι οι ίδιοι που θα αποφασίσουν για τον επόμενο προπονητή; Και με ποια κριτήρια θα το πράξουν; Χαίρουν ακόμα της απόλυτης εμπιστοσύνης του Σταύρου Παπασταύρου; Ποιες είναι οι ευθύνες του πρόεδρου της Ομόνοιας ποιες είναι;
Απαντήσεις στα πιο πάνω καλείται να δώσει ο ίδιος ο Παπασταύρου. Όχι για να καθησυχάσει τον κόσμο ή για να χαδέψει αυτιά, αλλά για να διασφαλίσει πως δεν θα επαναληφθούν τα ίδια λάθη στο μέλλον. Έστω και τώρα, καλείται να αλλάξει την πορεία του καραβιού πριν αυτό προσκρούσει στα βράχια.
