Ανδρέας Βιολάρης
Ένας ακόμη ποδοσφαιρικός μαραθώνιος ξεκίνησε με όνειρα και φιλοδοξίες. Κάθε μία από τις 14 ομάδες που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα CYTA έχει υψηλούς και την πεποίθηση ότι στο τέλος θα τους πετύχει. Εφτά με οχτώ ομάδες ονειρεύονται τον τίτλο του πρωταθλητή, ακόμα περισσότερες ελπίζουν για μια θέση στην πρώτη εξάδα και στην εξασφάλιση ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Εκ των πραγμάτων, οι πλείστες ομάδες θα αποτύχουν. Κι αυτό που μένει να μάθουμε είναι πότε και με ποιο τρόπο θα εκτροχιαστούν από τους στόχους που έχει θέσει η κάθε μια.
Το δείγμα είναι ακόμα μικρό και σίγουρα όχι αρκετό για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα. Ωστόσο, εδώ στην Κύπρο (και όχι μόνο) έχουμε την κακή συνήθεια να βιαζόμαστε να κρίνουμε, να μηδενίζουμε ή και να αποθεώνουμε από τις πρώτες αγωνιστικές. Καμιά ομάδα δεν είναι… σούπερ γιατί πέτυχε μια ευρεία νίκη στα πρώτα παιχνίδια, ούτε η χειρότερη ομάδα στον κόσμο γιατί δεν κέρδισε ένα παιχνίδι στο οποίο είχε την ετικέτα του φαβορί. Το ίδιο ισχύει και με τους ποδοσφαιριστές τους οποίους προτρέχουμε να τους βαφτίσουμε «παικταράδες» ή «παλτά» πριν ακόμα τους δούμε, αλλά και με τους προπονητές.
Οι ακραίες αντιδράσεις και η ισοπεδωτική κριτική στο ξεκίνημα της σεζόν όχι απλά δεν βοηθά, αλλά μειώνει τις πιθανότητες να βγάλει κάποιος παίκτης ή μια ομάδα τις πραγματικές τους ικανότητες στον αγωνιστικό χώρο και να φτάσουν το μάξιμουμ της προοπτικής τους. Άλλωστε, το γήπεδο είναι μια σκηνή στην οποία, αργά ή γρήγορα, φανερώνεται η ποιότητα, οι δυνατότητες, όπως και οι αδυναμίες.
Ωστόσο, υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος. Ναι, καμιά ομάδα δεν κερδίζει τίτλο ή ευρωπαϊκό εισιτήριο από το Αύγουστο ή τον Σεπτέμβρη. Μπορούν όμως να χαθούν στόχοι, τίτλοι και ολόκληρη η χρονιά πριν φτάσουμε τις... παρελάσεις Οκτωβρίου! Το κακό ξεκίνημα φέρνει μουρμούρα, αμφισβήτηση, πίεση στην ομάδα, αρνητικά αποτελέσματα, πολύ συχνά αλλαγή προπονητή και στην πορεία αναθεώρηση στόχων.
Αυτό έγινε πέρσι με τον πρωταθλητή Απόλλωνα (από αρχές Σεπτέμβριου μέχρι αρχές Νοεμβρίου και σε σύνολο εφτά αγώνων πανηγύρισε μόλις μία νίκη!), την Ομόνοια (μέτρησε πέντε ήττες στις πρώτες οχτώ αγωνιστικές!), την Ανόρθωση (δύο νίκες στα πρώτα 8 ματς) αλλά και την ΑΕΛ (0-2-3 πριν μπει ο Οκτώβρης!). Και για τις τέσσερις ομάδες η χρονιά στο πρωτάθλημα πήγε στράφι πριν καλά-καλά ξεκινήσει!
Ποιο ήταν το κοινό σημείο αναφοράς των τεσσάρων; Μα φυσικά ο κακός προγραμματισμός του καλοκαιριού. Παρά την προσπάθεια να συμμαζέψουν τα πράγματα μέσα από αλλαγές προπονητών ή και την ενίσχυση Ιανουαρίου, μοιραία και απόλυτα φυσιολογικά Απόλλων, Ομόνοια, Ανόρθωση και ΑΕΛ τερμάτισαν στην 5η, 6η, 7η, και 9η θέση αντίστοιχα.
Εν κατακλείδι, ο μαραθώνιος δεν κερδίζεται από τα πρώτα χιλιόμετρα. Είναι μια κούρσα αντοχής που απαιτεί σωστό προγραμματισμό, καλή προετοιμασία και διαχείριση στη διαδρομή. Ας κάνουμε λίγη υπομονή και δεν θα αργήσει η μέρα να μάθουμε ποιοι «δρομείς» δεν έκαναν όσα έπρεπε να κάνουν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Και αργά ή γρήγορα θα μείνουν από δυνάμεις.
