Χρήστος Ζαβός
Πάει τελείωσε. Είναι αλήθεια ότι η ίδια η ομάδα δημιούργησε προσδοκίες που έφταναν μέχρι και έναν τίτλο. Γι’ αυτό και υπάρχει πίκρα.
Κατά βάθος όλοι πίστευαν ότι το φετινό σύνολο θα έφτανε κάπου, που εδώ και δέκα χρόνια δεν έχει φτάσει ο Φοίνικας. Όλοι φαντάστηκαν τον Πράνιτς, τον Σίλντεφελντ, το Ντουγκλάο να το παλεύουν μέχρι το τελευταίο λεπτό σ’ ένα τελικό… να βγάλουν εκεί την προσωπικότητα τους, να παν να το πάρουν.
Τελικά δεν έγινε κανενός το χατίρι. Ήρθε ο αποκλεισμός και όλοι πια εύχονται ότι αν μη τι άλλο, θα καταφέρει να κάνει κανά check-in σε κάποιο από τα αεροδρόμια της Ευρώπης. Αν όντως συμβεί τέτοιο πράγμα, δεν υπάρχει κανείς που δεν θα εκλάβει τη χρονιά ως πετυχημένη.
Εδώ ξεκίνησες, καλά, καλά και δεν ήξερες τι θα σου ξημερώσει. Μπήκες μες στο πρωτάθλημα με 11-12 παίκτες και κατάφερες να φτάσεις εδώ που έφτασες. Και αυτή η επιτυχία πρέπει να μοιραστεί σε όλους. Από τον πρόεδρο μέχρι και τον τελευταίο οπαδό.
Και φυσικά και στον Λέβι. Για τον οποίο έχουμε γράψει πολλάκις ότι έκανε σπουδαία δουλειά, δημιούργησε ένα σύνολο πειθαρχημένο, κατάφερε υπό αντίξοες συνθήκες να διατηρήσει επίπεδο στην ομάδα, σε κάποια μάλιστα παιγνίδια έπαιξε και πολύ καλό ποδόσφαιρο.
Το να είναι όμως κανείς καλός προπονητής, δεν σημαίνει έχει και το αλάθητο. Εδώ δεν το έχει ο Πάπας πια, μπορεί να το έχει ένας προπονητής ποδοσφαίρου;
Να με συγχωρέσεις και με όλο το σεβασμό, έχω όμως την εντύπωση ότι στον αγώνα με τον Απόλλωνα ο ίδιος ο προπονητής κρέμασε την ομάδα και κατ’ επέκταση τον ίδιο του τον εαυτό.
Μερικά δε πράγματα ήταν τόσο ανεξήγητα, που δεν έχεις άλλη επιλογή από του να χρεώσεις «κολλήματα». Και όταν ένας άνθρωπος, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά γενικώς στη ζωή, «κολλά» σε πράγματα και καταστάσεις, τότε μάλλον είναι καταδικασμένος να αποτύχει.
Γιατί; Γιατί δεν ελίσσεσαι. Γιατί δεν κατανοείς τα λάθη σου. Γιατί δεν κάνεις κάτι να τ’ αλλάξεις. Και δυστυχώς ο Λέβι έκανε όλα αυτά που δεν έπρεπε να κάνει.
Δηλαδή πρέπει να είμαι ειδικός για ν’ αναρωτηθώ πως είναι δυνατό να παίξει για 90 λεπτά ο Ράγιος στα άκρα; Και μάλιστα δεξιά, εκεί που ο Απόλλωνας έχει δύο αμυντικογενείς ακραίους. Έκανε που έκανε το έγκλημα, ας του έδινε τουλάχιστον το δικαίωμα να παίξει ένας εναντίον ενός με το Ζοάο Πέδρο που δεν είχε και πολλές βοήθειες από τον Σκέμπρι.
Δηλαδή για 85 λεπτά είχες πρόβλημα δημιουργίας και έχεις τον πιο ποιοτικό σου παίκτη, μακριά από το οργανωτικό παιγνίδι; Ούτε καν δηλαδή ν’ απασχολεί ένα χαφ του Απόλλωνα, είτε λέγεται Σακέτι, είτε ξέρω γω Μάρκοβιτς. Οκ, δικαίωμα του να εμπνέεται και να παίρνει αποφάσεις, μέσω όμως του παιγνιδιού δεν υποχρεούσαι ν’ αλλάξεις τα δεδομένα όταν αυτά δεν είναι υπέρ σου;
Να ήταν μόνο αυτό; Πιέζεις τον Απόλλωνα ψηλά, που έχει στόπερ καλύτερα απ’ ότι τα χαφ σου; Δηλαδή, δεν είδε τον Παπουλή που σε πέντε φάσεις στο Α’ ημίχρονο είχε 20 τουλάχιστον μέτρα ελεύθερα μες στον άξονα λες και κάνει πεζοπορία στα βουνά του Τροόδους.
Οκ, να μου πεις είχε την απώλεια του Σισέ. Ήρθαν κιόλας οι ενοχλήσεις του Ιγκεμπόρ… παίζεις όμως το παιγνίδι της χρονιάς. Δεν ξέρω, δεν είμαι ο κατάλληλος και μάλλον κανείς δεν είναι εκτός από τον Λέβι… 90 λεπτά δεν είδε ότι κάτι πάει στραβά μες στην ομάδα;
Εδώ καλά, καλά τον Βάλε τον είδαμε γύρω στο 85ο λεπτό. Τίποτα δεν μπορούσε να αλλάξει; Όλο αυτό το κενό στο κέντρο, η έλλειψη δημιουργικότητας, οι αργές επιστροφές, η μοναξιά του Ντουρίς, οι μηδαμινές πλαγιοκοπήσεις, τον Πράνιτς να χάνεται μες στον άξονα… οκ καλή ομάδα ο Απόλλωνας αλλά και η Ανόρθωση δεν είναι καμιά τυχαία. Απέδειξε πολλές φορές φέτος ότι έχει και την ποιότητα και το τσαγανό να κερδίσει τον όποιο αντίπαλο.
Όπως και να έχει δεν έγινε. Μπορεί να φταίνε και οι ίδιοι οι παίκτες. Τι να τους καταλογίσεις όμως που μερικοί εξ αυτών τραβάν κουπί που ούτε Ολυμπιονίκης στη κωπηλασία δεν τράβηξε.
Τέλος πάντων. Ο Λέβι, μπορεί να έδειξε σημάδια εμμονής ή «κολλήματα» σωστά όμως στηρίζεται… η ομάδα μπήκε σ’ ένα δρόμο και πλέον οι ευθύνες όπως και οι προσδοκίες μεγαλώνουν και για τους ίδιους. Από τον πρόεδρο μέχρι τον Καμαρά που είναι στους γιατρούς.
Μη ξεχνιόμαστε κιόλας για την Ανόρθωση μιλάμε. Μια ομάδα που δεν πρέπει να αρκείται ούτε στις αξιοπρεπείς πορείες ούτε στα καλά αποτελέσματα, αλλά στα πρωταθλήματα και τα κύπελλα.
