Χρήστος Ζαβός
Δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερος προπονητής στην Κύπρο. Ούτε και είμαι σίγουρος αν ποτέ καταφέρει να πάει την Ανόρθωση εκεί που επιθυμούν οι χιλιάδες πιστοί της. Όλα αυτά άμα θες είναι μια άλλη κουβέντα την οποία όμως δεν θ’ αναπτύξουμε στο πιο κάτω κείμενο.
Το μόνο που είμαι σίγουρος μετά την ανανέωση της συνεργασίας με τον Ρόνι Λέβι, είναι ότι η Ανόρθωση επιδιώκει το παρελθόν της. Γιατί όντως οι Αμμοχωστιανοί ήταν η πρώτη ομάδα που εν καιρώ επαγγελματισμού έθεσε τις βάσεις για να χτιστεί μια ομάδα μέσα από το χρόνο.Τα’ αποτελέσματα είναι εκεί καταγεγραμμένα στο βιβλίο της ιστορίας.
Η Ανόρθωση διέπρεψε δύο δεκαετίες, όχι γιατί άλλαζε προπονητές όπως τα πουκάμισα αλλά γιατί εμπιστεύτηκε δύο σπουδαίους. Τον Ντούσαν και τον Τιμούρ. Ούτε και εισήλθε πρώτη στους ομίλους του Τσάμπιονς Λίγκ, γιατί οι παίκτες ερχόντουσαν και έφευγαν όπως σε αίθουσα αναμονής στο αεροδρόμιο. Γιατί είχε ένα σταθερό κορμό που βελτιωνόταν χρόνο με το χρόνο.
Έχτιζε. Σιγά, σιγά, όπως κάνει κάθε μεγάλη ομάδα στο χώρο του αθλήματος. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα της συνεργασίας με τον Λέβι. Ο Παντελή δείχνει ότι είναι διατεθειμένος να δημιουργήσει μέσα από το χρόνο μια ομάδα που θα πρωταγωνιστεί. Μια ομάδα που θα έχει τη δική της φιλοσοφία.
Είναι αλήθεια ότι στο κυπριακό ποδόσφαιρο δεν πολύ υπάρχουν πολλά τέτοια φαινόμενα. Οι μοναδικές ομάδες που εφάρμοσαν την εν λόγω τακτική είναι ο Απόλλωνας και η ΑΕΚ, που λίγο πολύ όλοι παραδεχόμαστε ότι αποπνέουν ποδοσφαιρική υγεία ακόμη περισσότερο και από το μόνιμο πρωταθλητή, ΑΠΟΕΛ.
Είναι πολύ ελπιδοφόρο ότι η διοίκηση Παντελή επιδιώκει το αυτονόητο. Να φτιαχτεί μια ομάδα με την οποία θα συνδεθεί και ο τελευταίος οπαδός της «Κυρίας».
Βέβαια προκύπτουν και άλλα θετικά μέσα από αυτή την εξέλιξη. Η Ανόρθωση του χρόνου, δεν ξεκινά από το μηδέν. Έχει διασφαλίσει το βασικότερο που είναι η σταθερότητα στο Αντώνης Καράς. Οι ίδιες τακτικές, οι ίδιες νοοτροπίες, λίγο πολύ οι ίδιες προπονήσεις… ο όποιος καινούργιος έρθει απλά θα έχει να κολλήσει με τους υπόλοιπους.
Μη το υποτιμάς καθόλου. Δεν είναι και λίγο να πηγαίνεις σ’ ένα σταθερό χώρο εργασίας σε σχέση με το να είσαι σ’ ένα περιβάλλον που δεν έχει καμία δομή.
Πλέον μετά τη παραμονή του προπονητή, απομένει και η διατήρηση του κορμού. Στοιχεία αλληλένδετα. Γιατί ακόμη το χτίσιμο θα γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη του προπονητή. Και οι ίδιοι οι παίκτες που θα κάτσουν στις διαπραγματεύσεις θα γνωρίζουν που θα εργάζονται και με ποιον. Με λίγα λόγια, ο Παντελή θα είναι ξεκάθαρος απέναντι στον οποιοδήποτε.
Δύσκολο επιχείρημα όμως αλήθεια η διατήρηση του κορμού, γιατί μεσολαβεί και το οικονομικό κομμάτι. Δεν γνωρίζω την κατάσταση στο λογιστήριο αλλά όντως κάποιοι παίκτες θα διαπραγματευτούν σκληρά την παραμονή τους στο Παπ.
Ο Παντελή φαίνεται ότι δεν είναι διατεθειμένος να ξηλωθεί για τον οποιοδήποτε. Επίσης σωστή τακτική. Είναι όμως διαπραγματευτικό χαρτί, το γεγονός ότι προσφέρει στον κάθε εργαζόμενο, σταθερότητα. Πλέον εναπόκειται στους ίδιους τους παίκτες.
Και είναι και πολλά τα μέτωπα. Αρούς, Ράγιος, Σισέ και Ντουγκλάο είναι παίκτες που έχουν αποδείξει ότι αξίζουν να φορούν τη γαλανόλευκη. Αν κάποιος αποχωρήσει, τίποτα δεν τελειώνει.
Το πλάνο και η φιλοσοφία είναι πολύ πιο σημαντικά από τον οποιοδήποτε παίκτη ανά τον πλανήτη. Στο κάτω, κάτω ακόμη και ο Μέσι μεγαλούργησε στην ομάδα που εφάρμοσε όσο καμία άλλη, αυτό που λέμε «χτίσιμο».
Το ξαναγράφω. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα κάνει ο Λέβι στη συνέχεια της θητείας του. Το μόνο που είμαστε σίγουρο είναι ότι στην Ανόρθωση σκέφτονται πια ποδοσφαιρικά. Και στην Κύπρο δεν είναι δυστυχώς, αυτονόητο…
