Χρήστος Ζαβός
Θα το χεις ξανά-διαβάσει… να στο πω μια ακόμη φορά με αριθμούς. Συνολικά γκολ σε δέκα αγώνες, ένδεκα. Εκ των οποίων τρία ο Βίκτορ, δύο ο Σίλντεφελντ, ένα ο Ντουγκλάο, ένα ο Σισέ, ένα ο Ράγιος, ένα αυτογκόλ, ένα ο Παλάνκα και ένα ο Καμαρά.
Τι διαπιστώνεις από το πιο πάνω στατιστικό; Και μπαλαρίνα να είσαι χωρίς καμία σχέση με το άθλημα, εύκολα καταλαβαίνεις ότι η βοήθεια από τους επιθετικούς στα γκολ, είναι μηδαμινή.
Και πώς να μην είναι μηδαμινή, αφού οι δύο φορ της ομάδας με βάση τους «ειδικούς» χρειάζεται ν’ ανέβει η ψυχολογία τους. Γι’ αυτό περίμενε μήπως και κάνει κάτι ο ψυχολόγος γιατί προς το παρόν ο Λέβι μάλλον δεν μπορεί.
Και να ήταν μόνο η αφλογιστία τους; Στον αγώνα με την Πάφο ήταν ο Άλβες που έμοιαζε να είναι εκτός ομάδας, στον αγώνα με την Ομόνοια ο Καμαρά ήταν ο αδύνατος κρίκος. Το χειρότερο δε, έδειξε να μην έχει καν την ποιότητα να αγωνιστεί στην Ανόρθωση. Με συγχωρείς αλλά οι μέχρι τώρα εμφανίσεις του δεν προσεγγίζουν το στάνταρ της φετινής Ανόρθωσης. Δηλαδή αριστερό μπακ ο Πράνιτς, δεξιά ο Σιβού και κορυφή ο Καμαρά; Χέσε μας.
Οκέι, η αφλογιστία είναι ένα πράγμα. Και ο Μάγκλιτσα στον Απόλλωνα δεν πολύ σκοράρει αλλά δεν τον λες και σκάρτο. Για τον Καμαρά δεν είμαι σίγουρος. Έχει και πρόβλημα στην τεχνική. Μέχρι να γυρίσει, να στοπάρει τη μπάλα, να την αλλάξει μες στα πόδια του, σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Έχει τα ελαφρυντικά του, είναι νεαρός, δεν έχει προσαρμοστεί, δεν μιλά καν αγγλικά, αλλά τι να κάνουμε;
Άμα με ρωτάς με τον Άλβες σχεδόν στα τέλη του και τον Καμαρά σ’ αυτό το τέμπο, από τώρα πρέπει να ψάξουν δύο φορ και όχι έναν. Αν θέλουν ν’ ανταμειφθούν οι κόποι τους, διαφορετικά περίμενε να προσαρμοστεί ή να μάθει τον present simple και τον present continuous.
Τώρα για το ματς με την Ομόνοια, έδειξαν μια ακόμη φορά ότι έχουν κοχόνες. Και άμα προσπαθείς, συνήθως ανταμείβεσαι. Έκανε και τη μαλακία ο πορτιέρο των πρασίνων, σκόραρε ο κατ’ ανάγκην σέντερ φορ της ομάδας. Τώρα που το σκέφτομαι, ας δοκιμάσει Ντουγκλάο στο ύψος της επίθεσης μήπως και κάνει κάτι καλύτερο απ’ αυτούς που έχει.
Το γεγονός ότι έχουν κοχόνες το είχαμε διαπιστώσει από την πρώτη στιγμή. Με τόσες προσωπικότητες, δύσκολα συμβιβάζεσαι με την απώλεια. Είναι όμως και η κούραση που γράφαμε στο τελευταίο κείμενο μας, μήπως και εξελιχθεί στον χειρότερο εχθρό σου.
Τους έβλεπες στο Β ημίχρονο έπεφταν όπως τα φύλλα το φθινόπωρο. Πέφτει χάμω ο Ράγιος και αναρωτιέσαι ποιος θα κάνει παιγνίδι. Και μη μου πεις ότι είναι πεσμένος και τέτοια. Ξέρεις στην Κύπρο έχουμε μια συνήθεια να τα βάζουμε με τους καλούς και όχι με αυτούς που δεν προσφέρουν. Άρχισε σιγά, σιγά η μουρμούρα για τον Αργεντινό λες και είναι υποχρεωμένος να έχει την ομάδα στις πλάτες του από το 1ο μέχρι το 90ο λεπτό.
Το σίγουρο είναι ότι άλλη είναι η Ανόρθωση με τον Ράγιος και άλλη χωρίς αυτόν. Και έχει φοβερό ενδιαφέρον να δούμε, πως θα διαμορφωθεί το δημιουργικό παιγνίδι της ομάδας.
Γνωρίζεις κανέναν χαφ, εντός του συνόλου που έχει τα κότσια να δημιουργήσει από τον άξονα; Δύσκολα θα βρεις. Άρα τον Ιανουάριο παίρνεις και έναν κεντρικό χαφ, πίσω ή αντί του Ράγιος. Με τον Σιβού κιόλας να μονιμοποιείται στα δεξιά της άμυνας, η απόκτηση ενός ακόμη χαφ μοιάζει επιβεβλημένη. Άποψη μου.
Όσον αφορά δε τα μεγάλα λόγια που γράφονται για «πρωτάθλημα» και κάτι τέτοια που γράφουν ανώνυμα σε παρασκηνιακές στήλες, με συγχωρείς αλλά τα θεωρώ μαλακίες στο τετράγωνο. Καλά το είπε ο Λέβι… ότι όλα αυτά είναι νωρίς τα λες.
Κάτσε να δεις τι θα γίνει με τους τραυματισμούς, την κούραση, ν’ ανέβουν λίγο τα εξτρέμ μήπως και βοηθήσουν περισσότερο, να δεις τι θα γίνει με τον Ράγιος που είναι το Ά και το Ω στο δημιουργικό κομμάτι και κυρίως να βρεις κανά φορ. Γιατί με τους Άλβες και Καμάρα, έτσι όπως είναι ούτε ο Φοίνικας ο ίδιος δεν στο δίνει το πρωτάθλημα…
