Χρήστος Ζαβός
Πες μου έναν, έναν Ανορθωσιάτη που βλέπει τον Τομάς να σκοράρει μόλις μπει μες στο «Παπ» και πιστεύει ότι η ομάδα θα το γυρίσει τούμπα. Μόνο κανένας «καμένος». Γιατί άμα έβαζες τη λογική, όλα τα δεδομένα ήταν ενάντια σου.
Τώρα να μου πεις μαλακίες γράφω. Έχει λογική η ψυχή του Βίκτορ, του Πράνιτς ή του Σίλντεφελντ; Άμα ήταν έτσι, δεν θα τους γεννούσε μάνα αλλά κανένα εργοστάσιο στην Ιαπωνία που δημιουργεί ρομπότ. Γι’ αυτό είναι ωραίο να βλέπεις την φετινή Ανόρθωση. Γιατί έχει ψυχή. Πόσες φορές να γράψουμε για την προσωπικότητα που διαθέτει ως ομάδα. Γραφικοί έχουμε καταντήσει.
Άμα τοποθετήσεις τα κοχόνες του Βίκτορ πάνω σε ζυγαριά, θα σπάσει ο δείκτης. Άμα μετρήσεις το αίσθημα της νίκης που διαθέτει ο Πράνιτς θα κτυπήσει κόκκινο. Και πάει λέγοντας.
Τούτη η ομάδα πάντως, ξεπερνά τον εαυτό της. Γιατί να παίζεις απέναντι σε μια τέτοια ποιοτική ομάδα όπως η ΑΕΚ, να είσαι πίσω στο σκορ, να έχεις τον Καμαρά για επιθετικό, να σου επανέρχονται τα ψυχολογικά στο ματς με τον ΑΠΟΕΛ, να έρχεσαι από ισοπαλία με τη Δόξα, να σου λείπουν οι οργανωμένοι από το πέταλο και να το φέρνεις τούμπα, τότε δικαιούσαι αν μη τι άλλο να ονειρεύεσαι. Να σκέφτεσαι και να λες ότι θες. Δεν πα να μου κάνεις τον Καμαρά, αφρικανό Φαν Μπάστεν, μαζί σου. Ότι πεις…
Και όμως το γύρισαν. Κόντρα σ’ όλους και όλα. Κόντρα και στον ίδιο τον κακό τους εαυτό. Δεν ξέρω τι τους είπε ο Λέβι, στην ανάπαυλα αλλά μπήκαν αγριεμένοι. Εκείνος ο Αράζ, ο Αζέρος ντε, που δεν βλεπόταν για κανά τρίμηνο, έμοιαζε χθες να είναι ο Αζάρ της Τσέλσι. Γιό, γιό έκανε τους Τετέ, Τρουγιόλς.
Δεν ξέρω τι να πω το ματς ρε παιδί μου. Δεν είναι θέμα τακτικής. Είναι θέμα ψυχής. Προσωπικότητας. Ομαδικότητας. Θέλησης. Γράφω όλα αυτά τα κλισέ που θυμίζουν αμερικάνικη ταινία, αλλά η φετινή Ανόρθωση κάπως έτσι μοιάζει. Βγαλμένη από ταινία.
Μοιάζει όμως. Δεν είναι. Έχει πολλά θέματα που πρέπει να λυθούν. Θέλει ενίσχυση. Βγάζει μάτια από τον Αύγουστο κιόλας. Δυστυχώς δεν έχει ακόμη έρθει παίκτης και ο Λέβι ξηγήθηκε στη συνέντευξη τύπου. Να πάρει έναν παίκτη που ίσως βοηθήσει, τι να τον κάνει; Το θέμα είναι να είναι σίγουροι ότι θα μπει μέσα και θα αβαντάρει τους υπόλοιπους.
Τώρα να μου πεις σε ποια θέση; Με το μπαλέτο να ασχολείσαι, εύκολα διαπιστώνεις ότι θέλεις ένα φόρ. Ίσως και δύο. Χρειάζεσαι επίσης έναν ορεξάτο χαφ. Πιο κινητικό από τον Γκάντσιεφ που μπορεί να το παίξει άμα λάχει και αντί-Ράγιος. Κανένα μπακ πλάγιο για να αυξηθούν οι επιλογές αφού ο Μπανταλόφσκι δεν κάνει.
Έχει πράγματα να κάνει ο Λέβι και το θετικό είναι μπορεί κανείς να τον εμπιστευτεί. Δείχνει σοβαρός και με τη δουλειά του απέκτησε το δικαίωμα να κινείται όπως αυτός θέλει.
Τώρα να μου πεις υπάρχει και το οικονομικό. Όχι μόνο υπάρχει είναι ίσως ο πιο σοβαρός παράγοντας. Γιατί είναι διαφορετικό να βγεις για ψώνια με 100 ευρώ και διαφορετικό να έχεις στην τσέπη 1000. Οι επιλογές είναι πολύ περισσότερες. Η λίμνη είναι μεγαλύτερη για να βρεις ψάρια.
Είναι κρίμα πάντως να μην βοηθηθεί τούτη η ομάδα. Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει ο Παντελή, αλλά όσοι είναι γύρω του καλό θα ήταν να δώσουν ένα χεράκι.
Τούτη η ομάδα δεν κάνει απλά νίκες. Δεν είναι ότι απλά αποδίδει καλό ποδόσφαιρο. Δεν φτάνει μονάχα σε σπουδαίες ανατροπές. Δεν έχει απλά μεγάλους παίκτες. Έχει κυρίως επαναφέρει την περηφάνια στον «μπλε πλανήτη». Και αυτή είναι η μεγαλύτερη μαγκιά της…
