Πανίκος Κωνσταντίνου
Το τελευταίο διάστημα ακούγεται συχνά η φράση από παράγοντες ή και οπαδούς άλλων ομάδων και πιθανόν και ανταγωνιστών τους, ότι χρειαζόμαστε στο πρωτάθλημα μας, μια δυνατή Ανόρθωση ή μια δυνατή ΑΕΛ.
Αυτό είναι παραμύθι. Κανένας δε το λέει και να το εννοεί πραγματικά.
Όταν η Ομόνοια λύγιζε κάτω υπό το βαρύ χρέος που κουβαλούσε πριν από περίπου μια δεκαετία, πολλοί έλεγαν ότι ήθελαν μια δυνατή Ομόνοια.
Όταν ο ΑΠΟΕΛ της χρονιάς του Covid, έπαιζε στο δεύτερο γκρουπ κάποιοι υπολόγιζαν όταν και τα επόμενα χρόνια θα ήταν εκεί και έλεγαν ότι το Κυπριακό ποδόσφαιρο χρειάζεται ένα ισχυρό ΑΠΟΕΛ, σήμερα πάνω κάτω ακούμε τα ίδια για την Ανόρθωση και την ΑΕΛ… όπως κάποτε έλεγαν στην Ελλάδα για την ΑΕΚ ή τον Άρη όταν έπεφταν στην Γ’ εθνική και πιθανόν για τη Λίβερπουλ πριν από περίπου δέκα χρόνια ή τη σημερινή Μαν. Γιουνάιτεντ, ίσως το λένε και στην Ιταλία κάποιοι για τη Γιουβέντους.
Ε, λοιπόν να πληροφορήσω τους οπαδούς τους ότι κανένας αντίπαλος τους δε θέλει δυνατή ούτε την Ανόρθωση, ούτε την ΑΕΛ. Αυτό που εννοούν όλοι είναι «θέλουμε μια Ανόρθωση και ΑΕΛ λιγότερο δυνατές από εμάς».
Να είναι χαμηλά, στη βαθμολογία, αν είναι δυνατό κάτω από τα Ευρωπαϊκά εισιτήρια να μην μας παίρνουν τις θέσεις, να μην κυνηγούν τίτλους, αλλά να μην κλείσουν, ούτε να είναι ακόμη σε θέση να διεκδικήσουν το κύπελλο… Κάτι μεταξύ έκτης θέσης και δεύτερου γκρουπ.
Κανένας από τους αντίπαλους τους θα ήθελε να πάρει πρωτάθλημα ή κύπελλο η Ανόρθωση ούτε η ΑΕΛ. Συμμετοχή στο πρωτάθλημα μας ναι, αλλά αδύνατες και αν μπορούν να κόβουν βαθμούς από τους άλλους διεκδικητές του τίτλου, όχι όμως από εμάς.
Αυτή είναι η μετάφραση πίσω από κάθε «θέλουμε δυνατή την τάδε ομάδα». Λίγο πιο αδύνατη από εμάς.
