Πανίκος Κωνσταντίνου
Όταν το Ελληνικό ροκ συγκρότημα Φατμέ, που δημιούργησε ο Νίκος Πορτοκάλογλου το 1980 μαζί με τους φίλους του Οδυσσέα Τσάκαλο (ντραμς) και Δημήτρη Καλατζή (μπάσο) και στη συνέχεια προστέθηκε και ο Μιχάλης Μουστάκης (πλήκτρα), τραγουδούσαν το τραγούδι-ύμνο «Είμαστε πια πρωταθλητές», ίσως να μην μπορούσαν εκείνη την περίοδο να κατανοήσουν πως οι στίχοι του θα υιοθετηθούν από πολλές αθλητικές ομάδες.
Ως γεγονός, θα ξανάρθει η ρουτίνα και θα ξανάρθουνε βροχές, αλλά από το περασμένο Σάββατο η Πάφος FC είναι κυπελλούχος Κύπρου 2023-24. Και αυτό δεν θα αλλάξει. Η επαρχία στα Δυτικά της Κύπρου, από μπάλα δεν έλεγε πολλά πράγματα. Χρόνια ολόκληρα ήταν ο φτωχός συγγενής. Και αν κάποιοι ποδοσφαιριστές αξίας εμφανίζονταν…, λίγο αργότερα εξαφανίζονταν για τις μεγάλες ομάδες της Κύπρου.
Η Πάφος FC όμως, τα τελευταία χρόνια άλλαξε «status», πήγε σε ένα διαφορετικό «level». Από το καλοκαίρι του 2017 με την έλευση των Λομάκιν και Ντουπόφ, η ποδοσφαιρική ομάδα αναπτύχθηκε σε όλα τα επίπεδα όσο ποτέ στο παρελθόν. Πάλεψε αρκετά για να εδραιωθεί στις κορυφαίες ομάδες του νησιού. Αρκετές φορές απέτυχε, αλλά κάθε φορά επέμενε. «Δεν ήταν μάγια και κατάρες, που δεν κερδίζαμε ποτέ. Ήμασταν πάντοτε παικτάρες, μα δεν αλλάζαμε μπαλιές. Ήμασταν πάντοτε ψυχάρες, μα δεν πιστεύαμε ποτέ», που λένε και οι Φατμέ.
Φέτος τα κατάφερε. Πάλεψε και με τους δικούς της δαίμονες. Ανέκαθεν τα τελευταία χρόνια είναι καλή ομάδα. Έλειπε ίσως η σιγουριά στο πλάνο, η εμπιστοσύνη στους προπονητές, ο φόβος της αποτυχίας… Σίγουρα δεν ήταν μάγια και κατάρες. Η ομάδα πέρασε και φέτος μέσα από πολλές δυσκολίες, αλλά επέμενε. Δεν έγιναν βιαστικές κινήσεις, ούτε υπήρξε πανικός, και υπηρετήθηκε το σχέδιο μέχρι το τέλος. Ο Χουάν Κάρλος Καρσέδο κέρδισε την εμπιστοσύνη των ιδιοκτητών, ο κόσμος είχε κουραστεί με τις συνεχόμενες αλλαγές στα μέσα κάθε σεζόν και οι ποδοσφαιριστές δεν άλλαξαν ξανά φιλοσοφία, τρόπο παιχνιδιού και εκγύμνασης –για πρώτη φορά μετά από χρόνια.
Η ομάδα κυνήγησε τους στόχους της. Μέχρι και την τελευταία αγωνιστική πάλευε για την έξοδό της στην Ευρώπη. Ήταν η πρώτη φορά που έφτασε τόσο κοντά. Παρά την αποτυχία της, υπήρχε μια μεγάλη διαφορά. Είχε φτάσει και στον τελικό του κυπέλλου, πρωτόγνωρο συναίσθημα.
Εστίασε στον αγώνα τής 18ης Μαΐου 2024. Προσηλώθηκε σε αυτόν, προετοιμάστηκε σαν να μην υπήρχε αύριο. Και δεν υπήρχε! Ήττα σήμαινε πάλι εκτός Ευρώπης, πάλι χωρίς τίτλο.
Το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, για την ομάδα, την πόλη, την επαρχία μοιάζει να είναι η είσοδος στη νέα εποχή. Η Πάφος FC κέρδισε με το επιβλητικό 3-0 την πολύπειρη Ομόνοια και πανηγύρισε για πρώτη φορά, ενθουσιάστηκε για πρώτη φορά, μέθυσε για πρώτη φορά, ένιωσε συναισθήματα που δεν ήξερε πως υπήρχαν. Τα έβλεπε σε άλλες ομάδες, σε άλλους οπαδούς, και δεν μπορούσε να κατανοήσει τι είναι αυτό που βιώνουν. Από το περασμένο Σάββατο όμως, όλοι κατάλαβαν τι σημαίνει ένας τίτλος, τι σημαίνει πανηγυρισμός, τι σημαίνει ποδοσφαιρική χαρά…
«Πιες απ’ το κύπελλο σαμπάνια, να τραγουδήσουμε αγκαλιά για τη χαμένη περηφάνια, για τη χαμένη μας μαγκιά, για τη χαμένη περηφάνια, που θυμηθήκαμε ξανά». Η πόλη της Πάφου είναι πλέον περήφανη για τα παιδιά της, τον Ευαγόρα και τον ΑΠΟΠ, είναι περήφανη για την Πάφος FC.
Eδιωξε από πάνω της τη ρετσινιά του «αποτυχημένου»
Και τώρα; Το ταξίδι αρχίζει. Η κατάκτηση του κυπέλλου και η έξοδος στην Ευρώπη είναι το επόμενο στάδιο μιας ομάδας που έδιωξε από πάνω της τη ρετσινιά του «αποτυχημένου». Ο εκ των ιδιοκτητών Ρομάν Ντουπόφ, έστειλε το μήνυμα «Αυτή η πόλη το αξίζει το κύπελλο. Είμαστε χαρούμενοι, είναι μόνο η αρχή για τους τίτλους, τώρα ξεκινάμε, μας ανοίγει την όρεξη. Θα κάνουμε τα πάντα να μπει η ομάδα στον ευρωπαϊκό χάρτη και να μείνει εκεί». Μια δήλωση που μοιάζει ότι τα δύσκολα πέρασαν. Ο πρώτος τίτλος ήρθε, η Ευρώπη ήρθε, τώρα ο δρόμος έχει στρωθεί, έχει ισιώσει, δεν υπάρχουν χαλίκια, ούτε κυρτώματα. Όχι ότι όλα πλέον είναι ρόδινα, αλλά τα χρώματα είναι πιο έντονα και ζωηρά.
Ο «αρχιτέκτονας»
Ο «αρχιτέκτονας» της ομάδας, Χουάν Κάρλος Καρσέδο, αν και με τόσες εμπειρίες και επιτυχίες δίπλα στον Ουνάι Έμερι, εντούτοις δήλωσε πολύ χαρούμενος που θα αγωνιστεί η ομάδα του για πρώτη φορά στην Ευρώπη. «Είμαι περήφανος για την ομάδα, για τον κόσμο, είμαι πανευτυχής για αυτό που καταφέραμε». Αν και πολλοί ισχυρίζονται πως έχει αργήσει να πετύχει πράγματα, έστω και λίγο αργά, η Πάφος FC μπήκε στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Κύπρου σφραγίζοντας την είσοδό της με την κατάκτηση του κυπέλλου και την παρθενική της παρουσία στο Γιουρόπα Λιγκ της επόμενης αγωνιστικής περιόδου.
Ο κορυφαίος
Στον τελικό ο Βλαντ Ντράγκομιρ έκανε τα πάντα. Είχε γκολ –το δεύτερο–, το έκτο του στη χρονιά (συν πέντε ασίστ) αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν συνεχώς πηγή κινδύνου. Αν και η θέση του είναι οργανωτής, εντούτοις ως επιθετικός μέσος σε πολλά παιχνίδια φέτος έδειξε ότι μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη μονάδα διότι έχει δυνατά πόδια για σουτ έξω από την περιοχή και καλές τοποθετήσεις μέσα σε αυτήν. Στον τελικό αγωνίστηκε για 37η φορά φέτος, ενώ η αξία του μέσα από τη φετινή χρονιά ανέβηκε, πράγμα που φάνηκε και από την κλήση της εθνικής Ρουμανίας, αν και δεν πήρε ακόμη λεπτά συμμετοχής. Έχει όμως την παιδεία λόγω της παρουσίας του στις ακαδημίες της Άρσεναλ και την ευκαιρία μέσω των αγώνων τού Γιουρόπα Λιγκ.
Οι «βράχοι»
Κβίντα και Κολντάρ δεν επέτρεψαν να δημιουργηθούν κίνδυνοι στην εστία τους. Ήταν άψογοι –και στον αέρα και στο χορτάρι. Δυναμικοί και βασικοί στον καμβά τού κ. Καρσέδο με 39 και 33 συμμετοχές αντίστοιχα. Ο δε Κολντάρ, μέτρησε τέσσερα γκολ και τρεις ασίστ, και άλλες δύο ασίστ ο Κβίντα. Ο Αντριάν Ρους «αρίστευσε» στον τελικό έχοντας την πιο δύσκολη αποστολή. Να περιορίσει τον πιο επικίνδυνο παίκτη της Ομόνοιας, τον Σεμέδο. Εμφανίστηκε καλά προετοιμασμένος και δεν επέτρεψε στον αντίπαλό του να δημιουργήσει κινδύνους. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι στις κλήσεις της εθνικής Ρουμανίας για το ΕURO 2024.
Τανκοβιτς-Ζάιρο-Πέπε
Ο Τάνκοβιτς ήταν ο άνθρωπος που άνοιξε το σκορ, ο Ζάιρο αυτός που έδωσε την ασίστ για το δεύτερο, και ο Πέπε ολοκλήρωσε τον θρίαμβο με ένα καταπληκτικό σουτ εκτός περιοχής. Όπως το έκανε και στον πρώτο ημιτελικό με την Πάφο. Τάνκοβιτς και Ζάιρο κράτησαν την ομάδα τους σε όλη τη χρονιά. Ο τελικός ήταν απλώς το επιστέγασμα. Μαζί πέτυχαν 33 γκολ και 14 ασίστ. Ξεχωριστά ο Βραζιλιάνος 17 γκολ και εννιά ασίστ, ενώ ο Βόσνιος/ Σουηδός 16 γκολ και πέντε ασίστ.
