Χρήστος Ζαβός
Τι είναι τούτος ρε; Ήρθε λέει από το Βανκούβερ, νωρίτερα ήταν στην Τουρκία, έπαιξε με τον Λέβι στο Ισραήλ, πέρασε από την Μπέτις ενώ αρκούδισε ποδοσφαιρικά στην Ευρώπη πάνω ψηλά στη Νορβηγία.
Ήρθε λέει από τον Καναδά, Νιγηριανός…. σκέφτεσαι αυτός είναι όπως τους υπόλοιπους. Αυτούς ντε που έρχονται, φεύγουν και σε λίγο καιρό δεν τους θυμάται κανείς. Έλα όμως που δεν είναι κανένας τυχαίος. Μέχρι και στην εθνική Νιγηρίας έπαιξε και αν νομίζεις ότι είναι εύκολο κανείς να φτάσει σ’ αυτό το σημείο, ασχολήσου με το Master Chef ή με το Survivor.
Εκεί που από τον Αύγουστο η Ανόρθωση έπαιζε με τον Γκάντσιεφ ως κεντρικό χαφ, ήρθε τούτος ο Ιγκεμπόρ και έστρωσε το πράγμα όσο δεν πάει. Και στην Ανόρθωση πρέπει να είναι χαρούμενοι που τον έφεραν… ποιος όμως είναι όμως ο πιο χαρούμενος που ήρθε στην ομάδα τούτος ο περίεργος Αφρικανός;
Μα φυσικά ο Ράγιος. Ο οποίος Ράγιος τ’ άκουγε κιόλας από τους καθηγητάδες. Λες και υπάρχουν πολλοί Ράγιος στο κυπριακό πρωτάθλημα. Ήρθε στο «Αντώνης Καράς» ο Ιγκεμπόρ και είναι λες ο Ισπανός να βρήκε τη γυναίκα της ζωής του. Τον βλέπεις ότι είναι άλλος παίκτης. Ενώ μέχρι τον Ιανουάριο, έπρεπε να δημιουργήσει, να κρατήσει μπάλα, να μαρκάρει, να καλύψει το χώρο και ν’ ακούει και τον κάθε άσχετο να του τη λέει. Και δεν τα λέμε τώρα, τα έχουμε γράψει από τον Σεπτέμβριο.
Ενώ τώρα ήρθε τούτος ο τύπος που μοιάζει με απάτη. Τον βλέπεις να περπατά και την ίδια ώρα είναι μέσα σ’ όλες τις φάσεις. Κάτσε και δες το στυλ του. Λες και είναι μέλος σε ρέγγε μπάντα και ταυτόχρονα μαχητής.
Χθες για παράδειγμα μου θύμισε Ντουγκλάο. Θυμάσαι το παιγνίδι με τον Απόλλωνα στο Τσίρειο. Τότε που ο βραζιλιάνος γίγαντας, έπαιζε σχεδόν μόνος του την επίθεση των Λεμεσιανών. Κάτι τέτοιο έγινε και χθες, τούτη τη φορά όμως ήταν ο Ιγκεμπόρ ο οποίος εν τη απουσία του Βίκτορ στον άξονα, έπαιξε την ΑΕΛ στο κέντρο μόνος του.
Πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά, στην άμυνα, στο κέντρο στην επίθεση ο Νιγηριανός ήταν παντού. Και να πεις υστερεί στη δημιουργία ή στον ανασταλτικό τομέα; Σκατά. Ο τύπος έχει όλο το πακέτο ενός σύγχρονου χαφ. Και όταν λέμε πακέτο, σ’ αυτό περιλαμβάνεται και η ποδοσφαιρική ευφυΐα. Και η δύναμη και η τεχνική και η αντίληψη.
Τώρα να μου πεις κανένας παίκτης δεν μπορεί να κερδίσει μια ομάδα μόνος του. Τέσσερις ή πέντε όμως μπορούν;
Άμα δεις τη χθεσινή Ανόρθωση η απάντηση είναι θετική. Γενικώς δεν έπιασε και καμιά σούπερ απόδοση. Έχει όμως κάτι μονάδες που άμα λάχει σου δίνουν παιγνίδια. Πίσω ο Αρούς ήταν τερματοφύλακας με κοχόνες. Ο Σίλντεφελντ ήταν μια άμυνα από μόνος του αλλά δεν είναι πρώτη φορά που το κάνει.
Και όπως όλοι γνωρίζουμε πια, πολύ καλά, άμα έχεις ατομική ποιότητας μες στο σύνολο μπορεί και να πάρεις παιγνίδια. Χριστέ μου, πως την κόβει τη μπάλα εκεί ο Ράγιος και κόβει όλη την άμυνα. Μέχρι να καταλάβει ο Μιτρέα ότι η μπάλα μπορεί να πάει εκεί, πετάγεται ο Ντουρίς και αφήνει σύξυλο τον Βοζίνια.
Για τον Σλοβάκο τα γράψαμε πριν ακόμη δείξει τι παίκτης είναι. Θα σε βάλω όμως σ’ ένα τριπάκι με το όχι και πολύ μακρινό παρελθόν.
Λοιπόν. Φαντάσου να είναι 22 του Αυγούστου και η ομάδα παίζει με τη Σαλαμίνα στο Αμμόχωστος για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος.Και έχεις Ιγκεμπόρ αντί Γκάντσιεφ, Ντουρίς αντί Καμαρά, Αράζ όπως είναι τώρα και όχι όπως ήταν μόλις ήρθε και δεξιά είναι ο Σιβού αντί του πολύ καλού όντως Στρούνα.
Καβλώνεις και μόνο που το σκέφτεσαι. Και κοιτάς το βαθμολογικό πίνακα και ξενερώνεις. Ας είναι όμως. Ο στόχος είναι η Ευρώπη. Και μέχρι στιγμής η ομάδα την αξίζει.
