Χρήστος Ζαβός
Θα μπορούσε να συμμετείχε στο Game of Thrones. Ή σε αγώνες κατς στην Αμερική. Θεόρατος, τον βλέπεις καμιά φορά απέναντι σε επιθετικούς εδώ στην Κύπρο και φοβάσαι μήπως τους αγγίξει και τους τρέχουμε στον ιατρό. Και να ήταν μόνο τα 193 εκατοστά που κοιτάει το έδαφος; Όλο αυτό το σώμα περιλαμβάνει και τον ανάλογο ψυχισμό. Γίγαντας και μέσα και έξω.
Επαγγελματίας αθλητής που δεν συμβιβάζεται με τίποτα άλλο πέρα από τη νίκη. Έχουν να λένε εκεί στο Αντώνης Καράς, για τα οικογενειακά διπλά και τις μάχες του με τον Σίλντεφελντ. Δεν πα να είναι προπόνηση, ο θηριώδης αμυντικός δεν δέχεται να χάσει.
Γι’ αυτό και τον βλέπεις έτσι μες στο γήπεδο. Άμα καμιά φορά νιώθει ότι η ομάδα δεν πάει καλά, ξεφεύγει από κάθε τακτική. Από στόπερ, μέσος, εξτρέμ και σέντερ φορ. Και να πεις δεν ξέρει μπάλα; Τόσα χρόνια μες στα γήπεδα, πέρα από το ταλέντο , η ποδοσφαιρική του ευφυΐα του παρέχει ένα ακόμη όπλο. Ν’ αντιλαμβάνεται ποια είναι η σωστή θέση και σε ποιο χρονικό σημείο.
Άμα λέμε ότι τούτη η Ανόρθωση, η φετινή, έχει το αίσθημα του νικητή, να σαι σίγουρος ότι το μεγαλύτερο κομμάτι το παίρνει απ’ αυτό τον παίκτη.
Ο οποίος δεν δέχεται να είναι κλοτσοσκούφι κανενός αντιπάλου. Γι’ αυτό και αντιδρά με τέτοιο τρόπο. Ο Απόλλωνας πυροβολούσε από παντού και αυτός σε κάποια φάση, ήταν λες και ήταν μόνος του. «Μόνος μου… και όλοι εσείς» όπως κάτι ταινίες Χολιγουντιανές. Αγαθός μεν αλλά κάποια πράγματα δεν τα δέχεται.
Εκείνο που σίγουρα δε δέχεται με τίποτα είναι να του ασκήσεις πίεση. Μάλλον έχει να κάνει με την καταγωγή του. Προερχόμενος από τη νότια Βραζιλία η «allegria», η ευτυχία δηλαδή, είναι βαθιά ριζωμένη μέσα του.
Προϊόν του ρομαντικού ποδοσφαίρου της χώρας του, του «jogo bonito», του όμορφου παιγνιδιού, όπως το λεν εκεί στη Βραζιλία , για το Ντουγκλάο λεν οι ειδικοί ότι θα μπορούσε να παίζει ακόμη και στο υψηλότερο επίπεδο της Μπουντεσλίγκα. Δεν θα το δεχόταν όμως ο ίδιος. Δεν θα το άντεχε. Η ψυχοσύνθεση του είναι ταυτισμένη με τη χαρά, την ελευθερία, το χορό, το ποδόσφαιρο ως άθλημα και όχι ως μπίζινα.
Δεν είναι τυχαίο που όλοι οι συνάδελφοι του στην Ανόρθωση τον αποκαλούν «αγαθό γίγαντα». Είναι χαρά τους να τον έχουν δίπλα τους. Ιδιαίτερα όλοι οι μικροί είναι υπό τη προστασία του. Άμα όμως κάνουν μια μαλακία, τότε τους μαλώνει. Όπως κάτι σοφοί στα χωριά του. Που μαθαίνουν τη ζωή στους μικρούς μέσα από τη χαρά, υπενθυμίζοντας τους όμως ότι η ζωή έχει και εμπόδια.
Ως εμπόδιο δεν έχει ο Ντουγκλάο το οικονομικό. Το έχει λύσει προ πολλού αγωνιζόμενος στον Αραβικό Κόλπο ή και στην Τουρκία. Φτάνει να νιώθει καλά. Στην Καϊσεσπόρ, τελευταία ομάδα πριν έρθει στη Λάρνακα, αποχώρησε γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο. Ότι δεν ένιωθε καλά και ας αμειβόταν με λεφτά που η Ανόρθωση δεν μπορεί να του προσφέρει ούτε κατά εφτά φορές.
Και επειδή ρώτησα και έμαθα, στο Παπαδόπουλος νιώθει πολύ ωραία. Και αυτός είναι ο λόγος που κατά 99% θα ανανεώσει τη συνεργασία του και του χρόνου. Δεν είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος, ούτε καν δεύτερος στη λίστα, αλλά νιώθει ότι στην Κύπρο, παίζει με την ομορφιά του ποδοσφαίρου. Του jogo bonito… όπως το επιτάσσουν οι αρχές που αποκόμισε μικρό παιδί.
Εκατομμυριούχος, οικογενειάρχης, ταλαντούχος και σπιτόγατος, η Λάρνακα του προσφέρει ότι αυτός θέλει για τα αγαπημένα του πρόσωπα.
Και επ’ αυτού ευτυχώς για όλους μας, ο «αγαθός γίγαντας» θα μείνει στο νησί για να τον απολαμβάνουμε όλοι μας. Όλοι εμείς που αγαπάμε το όμορφο παιγνίδι , τη ρομαντική του πτυχή, το jogo bonito..
