Πανίκος Κωνσταντίνου
Άμα βάζει γκολ ο Πίττας είναι υποχρέωση του. Σιγά! Σέντερ φορ στον Απόλλωνα ήταν. Άμα το βάζει όμως ο Ουάρντα ή ο Ντιγκινί είναι… «Τι έβαλε ρε ο παιχταράς».
Άμα χάνει ένα «σίγουρο» γκολ ο Κακουλλής είναι άσχετος. «Που πας ρε με τον Κακουλλή; Δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της φανέλας της Ομόνοιας». Άμα το χάνει ο Σίμιτς… «δεν πειράζει… το επόμενο».
Αυτή η στάση που τηρεί μερίδα φιλάθλων στις εξέδρες των γηπέδων μας, στα ραδιόφωνα, και στο διαδίκτυο, είναι αρκετά άβολη, ψυχοφθόρα έως και ανεξήγητη σε βάρος των Κυπρίων παικτών. Ο κάθε παίκτης θα πρέπει να κρίνεται βάση της απόδοσης του και όχι από την καταγωγή του.
Στην περιρρέουσα ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα η πίεση που μπαίνει στον Κακουλλή και τον κάθε Κύπριο Κακουλλή είναι πολύ περισσότερη από όσο θα έπρεπε βάση της ηλικίας, των εμπειριών και των συμβολαίων του κάθε ενός.
Με αντικειμενικά κριτήρια, όπως δηλαδή ερευνούμε κάθε ποδοσφαιριστή που έρχεται από το εξωτερικό θα έπρεπε ο Κακουλλής να ήταν ένα από τα πρώτα ονόματα της Ομόνοιας.
Έπαιξε φέτος 272 και έβαλε τρία γκολ. Δηλαδή ένα γκολ κάθε 90-91 λεπτά. Αλλά ας αφήσουμε το φετινό διότι κάποιοι θα σκέφτονται πονηρά ότι το άρθρο γράφτηκε λίγες ώρες μετά τα δύο γκολ στην πρεμιέρα.
Πέρσι λοιπόν. Έβαλε οχτώ γκολ σε 1084 λεπτά. Δηλαδή ένα κάθε περίπου 135. Δεν ξέρω ποιος από τους συμπαίκτες του είχε καλύτερη επίδοση του. Μάλλον ξέρω. Κανένας.
Απλώς για να σχηματίσουμε καλύτερη εικόνα η αναλογία λεπτών συμμετοχής και γκολ σε σχέση με την περσινή επίδοση του Ζάϊρο ήταν σχεδόν η ίδια. Ο Βραζιλιάνος έβαζε γκολ κάθε 132 λεπτά. Η διαφορά όμως είναι πως τον Ζάϊρο τον αγαπούν, τον εκτιμούν, και τον προστατεύουν στην Πάφο σε αντίθεση με μερίδα οπαδών της Ομόνοιας που θεωρεί τον Κακουλλή λίγο για την ομάδα του.
Ακόμη και ο Ντάρμπισαϊαρ τον οποίο αναπολούν πολλοί οπαδοί της Ομόνοιας, τις χρονιές που σημείωνε 23 και 24 γκολ οι επιδόσεις του ήταν περίπου ένα γκολ κάθε 127 λεπτά. Ο Ντάρμπισαϊαρ με βιογραφικό και στην Πρέμιερ Λιγκ και από τους ακριβοπληρωμένους παίκτες της τότε Ομόνοιας. Σ’ αντίθεση με τον Κακουλλή που ακόμη είναι παίκτης καταλόγου Β, δεν εκτιμάται τόσο –είπαμε από εκείνη τη μερίδα οπαδών- ενώ είναι κοντά στα σερί των Μίκαελ Ποτέ και Ματ Ντάρμπισαϊαρ.
Κάπως έτσι ήταν και η συμπεριφορά μερίδας οπαδών του Απόλλωνα απέναντι στον Πίττα ο οποίος στο τέλος έβαζε παραπάνω τέρματα απ’ όλους μαζί τους επιθετικούς της ομάδας του, που μπορεί να κόστιζαν στη διοίκηση Κίρζη πάνω από 2 εκ. ευρώ ετησίως.
Ο Κακουλλής, ο παίκτης καταλόγου Β’, ο οποίος αν ήταν μεταγραφή και όχι προϊόν των Ακαδημιών ίσως αμειβόταν τρεις φορές παραπάνω, έβαλε ήδη 27 γκολ με τη φανέλα της Ομόνοιας χωρίς να ήταν ποτέ του βασικός, σε μια ομάδα που τα τελευταία δύο χρόνια τερματίζει 6η και 7η και η οποία πέρσι έβαζε περίπου ένα γκολ ανά αγώνα.
Σε μια Ομόνοια καλύτερη μπορεί να φτάσει ακόμη και στις επιδόσεις του Πίττα και να φύγει… ποιος ξέρει; Μάλλον ο ίδιος το ξέρει!
